Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ (συνδικαλιστική παράταξη του Περισσού), που επιθυμεί διακαώς τη συνέχιση της απεργίας των δασκάλων, την ενδυνάμωσή της, τη νίκη της, το χτίσιμο του πανεκπαιδευτικού, πανεργατικού, παλλαϊκού μετώπου και άλλα τέτοια επαναστατικά, στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, που συνεδρίαζε για να διαμορφώσει την εισήγηση προς τις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, και ενώ οι δάσκαλοι βρίσκονταν ήδη στη δεύτερη βδομάδα της απεργίας τους, πρότεινε 3ήμερη απεργία. Στην πρόταση αυτή επέμενε μέχρι τέλους, παρά το ότι οι Αγων. Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις και η Αγων. Συνεργασία (ΣΥΝ) πρότειναν 5ήμερη απεργία.
Στη συνέχεια, στις γενικές συνελεύσεις βάσης που ακολούθησαν (με εισήγηση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ για 48ωρη) υποστήριξε με πάθος τη 48ωρη απεργία, πηγαίνοντας πίσω και από τη δική της αρχική πρόταση, αλλά και πίσω από το αίσθημα του κόσμου (και αυτό είναι το σημαντικότερο) που σε 21 ΕΛΜΕ ψήφισε την 5ήμερη απεργιακή κινητοποίηση.
Ο πολιτικός αυτισμός, ο σεχταρισμός (τελικά αστικού τύπου), η περιχαράκωση σε όλο τους το μεγαλείο. Που εκφράζονται με χωριστές συγκεντρώσεις-πορείες της πλάκας κάποιων λίγων «καθαρόαιμων», ενώ οι μάζες βρίσκονται αλλού, με σπέκουλα περί ουράς στο ΠΑΣΟΚ, με ηττοπαθείς τοποθετήσεις στις συνελεύσεις, με αποχή απ’ τις μαζικές απεργιακές επιτροπές, με άρνηση να παρθούν μέτρα ουσιαστικής στήριξης της απεργίας και με προτάσεις που δεν απηχούν τα αγωνιστικά αισθήματα του κόσμου των εκπαιδευτικών και υπονομεύουν τελικά τον αγώνα.
ΥΓ: Στην Εκτελεστική της ΑΔΕΔΥ, που επίμονα κλήθηκε απ’ τους απεργούντες για τρίτη βδομάδα δασκάλους να πάρει απόφαση για 24ωρη απεργία την Πέμπτη, 5 του Σεπτέμβρη, ημέρα διοργάνωσης του πανελλαδικού, παλλαϊκού, πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου, η συνδικαλιστική παράταξη του Περισσού πρότεινε απεργία για την Τετάρτη, μια «νεκρή» από άποψη απεργιακών γεγονότων ημέρα! Και όταν η κατάσταση έφθασε στο απροχώρητο και κινδύνευε να μην παρθεί καμιά απόφαση, τότε μόνο υποχώρησε και πρότεινε την Πέμπτη σαν ημέρα κήρυξης της 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης συμπαράστασης στον αγώνα των εκπαιδευτικών.
