Την ώρα που γινόταν το πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της νέας χρονιάς, στη μνήμη του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, η εφημερίδα μας βρισκόταν στο τυπογραφείο. Ετσι, ρεπορτάζ δεν έχουμε. Γνωρίζουμε μόνο μερικά δεδομένα από συνελεύσεις της Τετάρτης και της Πέμπτης.
Η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν είναι ίδια μ’ αυτή που υπήρχε το Δεκέμβρη. Δε θα μπορούσε να είναι ίδια. Το Δεκέμβρη είχαμε μια αυθεντική νεολαιίστικη εξέγερση, η οποία δε μπορεί να επαναληφθεί κατά παραγγελία. Ομως, υπάρχει όλο το υλικό για την έναρξη ενός νέου κύκλου καταλήψεων. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, εκτός από τον υπουργό Παιδείας. Γι’ αυτό, άλλωστε τον άλλαξε ο Καραμανλής. Μπας και ο καινούργιος κερδίσει μια μικρή πίστωση χρόνου και με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια (είναι μανούλα σ’ αυτά ο Αρούλης) καταφέρει να παγώσει τις διαθέσεις ενός μέρους των φοιτητών.
Αυτό το γεγονός καλείται να αξιολογήσει πρωτίστως το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα, το «μπλοκ των καταλήψεων». Είναι φανερό πως η κυβέρνηση φοβάται ένα νέο γύρο. Αυτό που φοβάται πρέπει να της συμβεί. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να θέσει επί τάπητος τη δική του ατζέντα. Ολα τα μεγάλα ζητήματα που τροφοδότησαν το κίνημα την τελευταία τριετία: το νόμο-πλαίσιο, μια σειρά άλλους νόμους, τη ρύθμιση για τη νομιμοποίηση των ΚΕΣ που ετοιμάζεται. Το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα πρέπει επίσης ν’ αναπτύξει τις σχέσεις του με το μαθητικό κίνημα, η συμμετοχή του οποίου σφράγισε την εξέγερση του Δεκέμβρη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Καραμανλής έβαλε πρωτοχρονιάτικα τον Στυλιανίδη να εξαγγείλει διάλογο για το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να «σηκώσει» το αίτημα της ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, χωρίς εξετάσεις και άλλου τύπου «αξιολογικές» κρίσεις.
ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΠΣΚ, καθεμιά με τα δικά της εργαλεία, θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν ένα νέο αγωνιστικό γύρο. Οι αγωνιστές φοιτητές μπορούν να τις νικήσουν.
