Αφού σπεκουλάρισε με μεγάλες δόσεις δημοκρατικής ευαισθησίας και ιστορικές αναφορές στον αντιδικτατορικό αγώνα και το πώς αυτός οδήγησε στην κατάκτηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η Αννα Διαμαντοπούλου πέρασε στο ζουμί: ζήτησε από τους πρυτάνεις να πάρουν άμεσα τα μέτρα που προβλέπει ο νόμος Γιαννάκου, που στην ουσία καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Θυμίζουμε ότι ο νόμος πλαίσιο περιορίζει το άσυλο μόνο στους χώρους που γίνεται εκπαίδευση και έρευνα, οι οποίοι ορίζονται με απόφαση της Συγκλήτου, μεταθέτει την αρμοδιότητα της απόφασης για την άρση του από τη Σύγκλητο στο Πρυτανικό Συμβούλιο και η απόφαση αυτή παίρνεται κατά πλειοψηφία, ενώ οι μπάτσοι μπορούν να μπουκάρουν στους πανεπιστημιακούς χώρους χωρίς την άδεια του Πρυτανικού Συμβούλιου, εφόσον κρίνουν ότι μέσα σ’ αυτούς διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής. Κατά τη διάρκεια της 62ης Συνόδου των πρυτάνεων, λοιπόν, η Διαμαντοπούλου, τόνισε πως «είναι σημαντικό να υπάρξει η καταγραφή του χώρου του ασύλου», ξεκαθαρίζοντας πως «τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι δεν είναι άσυλο». Πρόγευση της ταχτικής που θα ακολουθείται από δω και μπρος, μας έδωσαν οι ορδές των ΜΑΤ, που απέκλεισαν τα Προπύλαια στη διαδήλωση της Αθήνας για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Η υπουργός Παιδείας ζήτησε ακόμη να «υπάρξει πλήρης καταγραφή των χώρων που σήμερα είναι υπό κατάληψη για ιδία χρήση», υπονοώντας σαφώς τα επόμενα βήματα, χωρίς από τώρα να τα κατονομάζει, για ευνόητους λόγους, που θα είναι η έξωση των καταληψιών. Εμπνεόμενη από την απόφαση του ΔΣ της Νομικής, με προσεχτικές όμως στρογγυλεμένες εκφράσεις, δήλωσε πως «τα Πανεπιστήμια έχουν την αυτονομία να επιλέξουν τον τρόπο, τις προδιαγραφές και τη λειτουργία της περιφρούρησης». Και διεμήνυσε ότι δεν θα δοθεί «κανένα περιθώριο στη διακοπή οποιασδήποτε πνευματικής, πολιτιστικής ή πολιτικής διαδικασίας που γίνεται στο Πανεπιστήμιο», αναφερόμενη προφανώς στις απεργίες των πανεπιστημιακών, τις φοιτητικές καταλήψεις ή τις μαχητικές ενέργειες των φοιτητών που επιχειρούν να ματαιώσουν φιέστες, διαδικασίες που υπονομεύουν το δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου ή συνεδριάσεις που πρόκειται να καταλήξουν σε αντιδραστικές αποφάσεις, μιας και όλα αυτά μοιραία θα διακόπτουν τα μαθήματα, τη λειτουργία του Πανεπιστήμιου και προπαντός την έρευνα, που διεξάγεται από καθηγητικά λαμόγια κατά παραγγελία καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Γιατί ιερά και όσια είναι για την κυβέρνηση όλα αυτά και όχι βεβαίως η υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστήμιου.
Η υπουργός Παιδείας προανήγγειλε επίσης ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, που θα ενισχύει, λέει, την «αυτονομία» του Πανεπιστήμιου, που έχει να κάνει κυρίως με την απομάκρυνση του κράτους από την υποχρέωση της γενναίας χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων και την εξώθησή τους σε στενότερη συνεργασία με την αγορά και τις επιχειρήσεις, από τις οποίες θα προσβλέπουν να αντλήσουν πόρους. Αυτή την «αυτονομία» μας την έκανε λιανά ο Γιώργος Παπανδρέου στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Το «περίγραμμα του νέου θεσμικού πλαισίου» τέθηκε στη Σύνοδο των πρυτάνεων, όπως επίσης δόθηκαν και οι διαβεβαιώσεις για την αλλαγή «συγκεκριμένων άμεσων ρυθμίσεων που αφορούν τη μη εφαρμογή του υπάρχοντος νόμου». Είναι γνωστό ότι οι πρυτάνεις διεκδικούν αλλαγές στην εκλογή των εκλεκτορικών σωμάτων και σε κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες στη διανομή των συγγραμμάτων στους φοιτητές, που όμως δεν αμφισβητούν το χαρακτήρα της διάταξης, που περιορίζει αυστηρά τα συγγράμματα σε ένα για κάθε μάθημα. Στη Σύνοδο αναφέρθηκε επίσης πως η «χωροταξική και θεματική αναδιάρθρωση του Πανεπιστήμιου και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, θα είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα για την αλλαγή του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Πάμε, λοιπόν, σε λουκέτο ή συγχωνεύσεις περιφερειακών, κυρίως, ΤΕΙ και στη μετονομασία κάποιων Τμημάτων, ώστε να φτιασιδωθεί ξανά η ταμπέλα τους, τραβώντας τις προτιμήσεις επίδοξων «πελατών»-σπουδαστών, προερχόμενων κατά κανόνα από τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τέλος, ενημέρωση έγινε από τη Διαμαντοπούλου για τα κολέγια. Και εδώ η υπουργός Παιδείας επανέλαβε όλα αυτά που τόνιζε με έμφαση στο πρόσφατο παρελθόν, δίνοντας εύγλωττα το στίγμα των επόμενων κινήσεών της. Είπε πως υπάρχει «κενό νόμου», πως έχουμε έναν «αντιευρωπαϊκό νόμο» και πως το θέμα των κολεγίων αντιμετωπίζεται μέσα από τη συνολικότερη ρύθμιση για τα επαγγελματικά δικαιώματα, που θα γίνει με την ενσωμάτωση της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας.
Γιούλα Γκεσούλη