Με την κατάθεση του νομοσχέδιου για την Επιλογή των Στελεχών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη βουλή, η κυβέρνηση απέδειξε ότι σέβεται τον εαυτό της σαν κυβέρνηση του κεφαλαίου, που πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται να διαφυλάξει τα συμφέροντα του συστήματος.
Ισχυρό ιδεολογικό όπλο αυτού του συστήματος είναι το σχολείο (γι’ αυτό και είναι αδιαπραγμάτευτος ο χαρακτήρας και το περιεχόμενό του), το οποίο κάθε αστική κυβέρνηση φροντίζει να θωρακίσει με κείνο τον διοικητικό μηχανισμό που αποτελεί εγγύηση για την υλοποίηση και εφαρμογή της πολιτικής της.
Το νομοσχέδιο επαναλαμβάνει τη γνωστή ασφυκτικά δομημένη ιεραρχία και εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο του υπουργού Παιδείας και της κυβέρνησης (στα συμβούλια επιλογής των στελεχών 5 από τα 7 μέλη επιλέγονται από τον ίδιο τον υπουργό ή αποτελούν εγκεκριμένα μέλη της διοικητικής πυραμίδας -άτομα δηλαδή προσκείμενα στο σύστημα και την κυβέρνηση).
Το όπλο για την αλίευση των «δικών μας παιδιών» από το σύνολο των αιτούντων θέση στη διοικητική ιεραρχία είναι και πάλι η γνωστή μας αμαρτωλή «συνέντευξη», η οποία πριμοδοτεί με 20 μόρια τον υποψήφιο. Κρίνεται δε μέσω αυτής «η προσωπικότητα και γενική συγκρότηση» του υποψήφιου.
Το νομοσχέδιο αξιοποιεί και το νομοθετικό πλαίσιο της αξιολόγησης, που μέχρι τώρα δεν κατέστη δυνατόν να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση. Η αξιολόγηση, λοιπόν, του εκπαιδευτικού έργου, όπως αυτό συνάγεται από τις αξιολογικές εκθέσεις του υποψήφιου, αποτιμάται με 44 αξιολογικές μονάδες.
Οπως αντιλαμβάνεστε τα περιθώρια να τρυπώσει και κάποιος «μη αρεστός» είναι ανύπαρκτα. Παρολαυτά τα άκρως αποκαλυπτικά, εκείνοι που αναμασούν τις παπαρίες περί «καθορισμένων αντικειμενικών κριτηρίων» για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό, δε λένε να βάλουν μυαλό.
