Χιλιάδες οι εργαζόμενοι που πετάγονται στην ανεργία, οι ανασφάλιστοι, οι εργασιακά περιπλανώμενοι με μισθούς πείνας, οι ξεκληρισμένοι αγρότες, άσωτες οι ερημωμένες περιοχές της ελληνικής επαρχίας και από την άλλη αλώβητα τα πλούτη και τα κέρδη του κεφάλαιου. Και ασπιρίνες στον ετοιμοθάνατο τα επικοινωνιακά κόλπα, με ημερομηνία λήξης, των επιδομάτων πτωχοκομείου.
Το αντίστοιχο σκηνικό και στην Παιδεία. Υποχρηματοδότηση (το περίφημο 1 δισ. είναι οι εισροές στον προϋπολογισμό του υπουργείου Παιδείας από τη συγχώνευση σε αυτό της Κατάρτισης και των Γενικών Γραμματειών Ερευνας και Τεχνολογίας), διορισμοί με το σταγονόμετρο, στελέχωση των σχολείων μαζικά με αναπληρωτές και ωρομίσθιους και όχι με μόνιμους εκπαιδευτικούς, λουκέτο στις τάξεις υποδοχής και στα τμήματα ένταξης, σίριαλ με την πρόσθετη διδακτική στήριξη, πολυπληθή τμήματα, συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων-σχολείων, ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης με όλα τα μέσα, βίαιο πέταγμα των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έξω απ’ το σχολείο και τη διαδικασία πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από τις εξετάσεις και τη βάση του 10, τέλεια εγκατάλειψη των παιδιών στρωμάτων που θεωρούνται κοινωνικά περιθωριοποιημένα (τσιγγάνοι, παλιννοστούντες, μετανάστες, κ.λπ.), εμπαιγμός των παιδιών με ειδικές ανάγκες και πάει λέγοντας.
Από την άλλη, Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας σε περιοχές με χαμηλούς δείκτες πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και υψηλότατους δείκτες σχολικής αποτυχίας, σχολικής καθυστέρησης και εγκατάλειψης του σχολείου. Τα σχολεία, λέει, που θα μετατραπούν σε Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας θα έχουν αυξημένα κονδύλια, υποδομές, ειδικά επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς που θα δεσμεύονται (;) να παραμείνουν στο σχολείο για ένα ικανό διάστημα (προφανώς με ανταλλάγματα), καινούργιες μεθόδους διδασκαλίας κ.λπ.
Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι ή αλλιώς δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, που δεν είναι άλλο από το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς.