Η μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας συνεχίζεται, δίνοντας τη σκυτάλη από βδομάδα σε βδομάδα (ήδη βρισκόμαστε στο τέλος της τέταρτης βδομάδας και πάμε για πέμπτη).
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε νευρική κρίση. Ενας-ένας, σαν τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το καράβι όταν είναι έτοιμο να βουλιάξει, οι υπουργοί της φορτώνουν την ευθύνη στη Μαριέττα, που όμως κρατάει ακόμα το στιβαρό χέρι του Καραμανλή.
Ακόμη και ο Αλογοσκούφης φρόντισε να «αδειάσει» την υπουργό Παιδείας. Ο φιλοκυβερνητικός τύπος «διαρρέει» σενάρια ότι η κυβέρνηση δέχεται εισηγήσεις από διάφορα στελέχη της για υποχώρηση και ότι μελετά τη χορήγηση του επιδόματος των 103 ευρώ σε λιγότερες δόσεις ή και μία και ο Ρουσόπουλος κάνει κεντρικό θέμα στο press room τις καταλήψεις των σχολείων που αβγαταίνουν μέρα με τη μέρα. Μάλιστα επανέρχεται και τη δεύτερη μέρα σ’ αυτές, κουνώντας μια ανακοίνωση των μαθητών και λέγοντας «εξυπνακίστικες βλακείες». Ολα αυτά μαρτυρούν τον πανικό στον οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση, που πάει στο καραγκιοζιλίκι των δημοτικών εκλογών με μια πολυήμερη μαζική, μαχητική απεργία (ίσως πρώτη φορά στην ιστορία, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες) να βάζει φωτιά στα μπατζάκια της.
Ως τέτοια -σημάδια πανικού- πρέπει να εκλάβει όλα τα παραπάνω η απεργία των δασκάλων, που τώρα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της.
Οι απεργοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν τη δύναμη στα χέρια τους, ότι τώρα είναι η στιγμή να δείξουν τη μέγιστη αποφασιστικότητα, διατηρώντας υψηλά τα ποσοστά της απεργίας, συμμετέχοντας μαζικά στις απεργιακές επιτροπές και δυναμικά στα συλλαλητήρια. Τώρα είναι η στιγμή ν’ αποτελειώσουν το θεριό, που καραδοκεί να κατασπαράξει το θήραμά του, μόλις αυτό δείξει σημάδια κούρασης και απογοήτευσης.
Την τελευταία εβδομάδα έγινε όλο και πιο φανερή η επιτακτική ανάγκη να μπει σ’ αυτόν τον αγώνα όλη η εργαζόμενη κοινωνία. Από το πόστο του ο καθένας -ως απλός γονιός ή εργαζόμενος- πρέπει να κάνει δική του υπόθεση τον αγώνα των εκπαιδευτικών, να συνεισφέρει σ’ αυτόν όπως μπορεί, με κάθε μέσο. Στο τρένο του αγώνα επιβιβάζονται ήδη οι μαθητές και οι φοιτητές περιμένουν στον επόμενο σταθμό.
Οι εργαζόμενοι ας γεμίσουν ασφυκτικά τα άλλα βαγόνια του.
Γιούλα Γκεσούλη
