Αμάσητες κατάπιε τις αλλαγές που προωθούνται στα Πανεπιστήμια η 64η σύνοδος των Πρυτάνεων. Ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει για τα όσα εξοργιστικά εξήγγειλε η υπουργός Παιδείας από το βήμα της Συνόδου, που αμερικανοποιούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Κορδώθηκαν οι Πρυτάνεις γιατί η Διαμαντοπούλου, τους χάρισε την περίφημη «πλήρη αυτοτέλεια» και αγνόησαν συνειδητά το αρχαίο ρητό «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».
Και τι δεν αποδέχτηκαν στα ψηφίσματά τους:
♦ Το ηλεκτρονικό βιβλίο, που στην ουσία περιορίζει δραστικά τη διανομή συγγραμμάτων στους φοιτητές.
u Το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης, παρότι σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κόσμος μιλά για πρόσθετο φραγμό στο διορισμό των εκπαιδευτικών. Πρότειναν, μάλιστα, την ίδρυση Κέντρων Πιστοποίησης Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας σε όσα Πανεπιστήμια επιθυμούν και δύνανται να οργανώσουν σχετικά προγράμματα και όχι την αναμόρφωση των προπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών με τον εμπλουτισμό τους με μαθήματα Παιδαγωγικής και Διδακτικής. Οδηγούν έτσι το δημόσιο Πανεπιστήμιο σε ιδιωτικοποίηση μέρους της λειτουργίας του (προφανώς τα προγράμματα αυτά δεν θα είναι δωρεάν).
♦ Την άμεση ολοκλήρωση των αξιολογήσεων, των χρηματοδοτήσεων και των δράσεων που γίνονται με πόρους της ΕΕ. Θεωρούν μάλιστα τα παραπάνω ως προϋπόθεση για να αυξηθεί η χρηματοδότηση για έρευνα.
♦ Την ενισχυμένη έως και πλήρη αυτοδυναμία, την οποία θεωρούν απαίτηση της νέας δομής των Πανεπιστημίων, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στον «αναδυόμενο ρόλο τους» (προφανώς το ρόλο του υποτακτικού της αγοράς και των επιχειρήσεων). Σε συνάφεια με την «πλήρη αυτοτέλεια» θέτουν την «απόλυτη και πλήρη λογοδοσία». Στο πλαίσιο αυτό θεωρούν ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να θεσπίσουν εσωτερικούς μηχανισμούς καταγραφής, αποτίμησης και αξιολόγησης των δράσεών τους. Ενώ ζητούν τη συμμετοχή τους -με επιτροπή της Συνόδου των Πρυτάνεων- στη μελέτη και καταγραφή των παραμέτρων αυτοδυναμοποίησης των Πανεπιστημίων.
♦ Δεν διαφωνούν με την ανάγκη «χωροταξικής αναδιάρθρωσης», δηλαδή με τις σαρωτικές αλλαγές στον εκπαιδευτικό ιστό με συγχωνεύσεις και καταργήσεις Τμημάτων, Σχολών, Ιδρυμάτων, μόνο που ψελλίζουν κάποιες ενστάσεις, ζητώντας αυτές οι αλλαγές να γίνουν με πρωτοβουλία των ίδιων των ιδρυμάτων.
♦ Για τα μάτια ζητούν η «επένδυση στην Παιδεία να αποσυνδεθεί από τη γενικότερη δημοσιονομική πολιτική», αφού αμέσως μετά δηλώνουν ότι «αυτό δεν συνεπάγεται την άνευ όρων χρηματοδότηση, αλλά τη βέλτιστη δυνατότητα στις υπάρχουσες συνθήκες και την ορθολογικότερη κατανομή των πόρων σε σχέση με τις ανάγκες».
Και βεβαίως, δεν παρέλειψαν να βγάλουν και το απαραίτητο καταδικαστικό ψήφισμα για «τα γεγονότα βίας» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από την πλευρά των φοιτητών, που ματαίωσαν τα όσα σχεδίαζε η διοίκησή του, προωθώντας μέτρα (σύμφωνα με τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους) που κατεδαφίζουν το δημόσιο, δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου.
