Μπορεί οι εθνικές πολιτικές για την αντιμετώπιση ιδίων προβλημάτων τους να απαιτούν (;) τη διακήρυξη ότι ο τομέας της Παιδείας, που κρίνεται και «πολιτικά ευαίσθητος», είναι δική τους αρμοδιότητα, το Διευθυντήριο όμως των Βρυξελλών, κάτω από την πίεση κυρίως των ιμπεριαλιστικών κρατών της Ευρώπης, έχει βρει δρόμο να ωθεί τα πράγματα εκεί που απαιτεί ακριβώς το μεγάλο κεφάλαιο.
Εκτός από τις δεσμεύσεις που επιβάλλουν στις χώρες μέλη οι Διακηρύξεις της Μπολόνια, του Βερολίνου, της Πράγας κ.λπ. ακολουθείται και ο δρόμος της πλαγιοκόπησης των χωρών μελών της ΕΕ (ειδικά αυτών που σέρνονται πίσω από το άρμα των ισχυρών, όπως καλή ώρα η Ελλάδα) μέσω κανόνων που υιοθετεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού και Εσωτερικής Αγοράς. Αλλωστε, όταν η Παιδεία θεωρείται εμπορεύσιμο είδος όλα είναι επιτρεπτά.
Νέα, λοιπόν, Οδηγία φάνηκε στον ορίζοντα για την αναγνώριση των πτυχίων που χορηγούν πανεπιστήμια χωρών μελών (ιδίως της Βρετανίας και Γαλλίας), που έχουν συνάψει συμφωνίες δικαιόχρησης με δομές «εκπαίδευσης» σε άλλες χώρες μέλη (όπως τα γνωστά σε μας Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών). Βλέπετε τα ιμπεριαλιστικά αυτά κράτη ανησυχούν μη χάσουν την πελατεία τους σε κερδοφόρες «αγορές» όπως π.χ. η Ελλάδα, γι’ αυτό και πιέζουν με όλα τα μέσα.
Και ενώ εκκρεμεί η παραπομπή της Ελλάδας στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την Οδηγία 89/48 (η απόφαση αναμένεται καταδικαστική) για τη μη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από πτυχία που εκδίδονται από πανεπιστήμια με έδρα χώρα μέλους της ΕΕ, τα οποία διαθέτουν παραρτήματα στην Ελλάδα (τα γνωστά μας ΚΕΣ), εξεδόθη νέα Οδηγία, η υπ’ αριθμ. 2005/36.
Σύμφωνα με αυτή (άρθρο 50, παράγραφος 3), το κράτος μέλος στο οποίο εδρεύει εκπαιδευτικό ίδρυμα από άλλη χώρα της ΕΕ (π.χ. η Ελλάδα) πρέπει να απευθύνει ερώτημα για το «βάρος» του τίτλου στο κράτος μέλος όπου βρίσκεται η έδρα του πανεπιστήμιου (π.χ. η Βρετανία ή η Γαλλία). Αν από το κράτος-νονό δοθεί καταφατική απάντηση για την αξία του τίτλου σπουδών, τότε το κράτος-ανάδοχος δε μπορεί να βάλει κανένα εμπόδιο στην άσκηση του επαγγέλματος του κατόχου αυτών των τίτλων. Ηχούν, λοιπόν, γελοίες οι αναφορές της υπουργού Παιδείας ότι σκοπός της κυβέρνησης είναι να μπουν κανόνες λειτουργίας των ΚΕΣ μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος.
Οι ευρωπαίοι καπιταλιστές και τα «πανεπιστήμιά τους», φροντίζουν να δέσουν με κάθε τρόπο το γάιδαρό τους και δεν τους αρκούν διαδικασίες νομικής κατοχύρωσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων (όπως εδώ η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος), οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν και ατελέσφορες, κάτω απ’ την πίεση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος.
Γι’ αυτό διαλέγουν και το δρόμο της επιβολής κανόνων (Οδηγιών) και μέσω της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Και φυσικά στο εγγύς μέλλον θα είναι πια γεγονός και η υπερίσχυση του κοινοτικού δικαίου έναντι κάθε εθνικού, του συντάγματος συμπεριλαμβανομένου. Αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό;
