Ο νόμος Διαμαντοπούλου (Ν. 4009/2011) έβαλε την ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο και τσαλαπάτησε άγρια τις συνταγματικές υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 16 του συντάγματος.
Τις τσαλαπάτησε ιδιαίτερα με την επιβολή των κακόφημων Συμβουλίων διοίκησης (το περίφημο «αυτοδιοίκητο» πάει περίπατο, αφού η Σύγκλητος περιθωριοποιείται). Τα παντοδύναμα αυτά όργανα, που απαρτίζονται και από εξωπανεπιστημιακά μέλη (σχεδόν κατά το ήμισυ), χαράζουν τη στρατηγική των Ιδρυμάτων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, καταρτίζουν τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας τους, εγκρίνουν τον προϋπολογισμό, εκλέγουν (προεπιλογή ανάμεσα στις υποψηφιότητες) και παύουν τον πρύτανη και τους κοσμήτορες, έχουν τη γενική εποπτεία και έλεγχο της αξιολόγησης, της διαχείρισης των πόρων, αποφασίζουν για το άσυλο (ουσιαστικά το άσυλο καταργείται), κ.λπ.
Τις τσαλαπάτησε με την επιβολή της αξιολόγησης (σύμφωνα με δείκτες και κριτήρια που ισχύουν διεθνώς, π.χ. δείκτες ΟΟΣΑ για την κατάταξη των ΑΕΙ), η οποία αποτελεί και μοχλό πίεσης και εκβιασμού για τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, με την πιστοποίηση σπουδών, προγραμμάτων και πτυχίων από «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες», τη βίαιη εξώθηση προς καπιταλιστές και επιχειρήσεις για την αναζήτηση πόρων, τις προγραμματικές συμφωνίες με το κράτος βασισμένες στην «απόδοση και αποδοτικότητα» –η μη κατάρτιση των οποίων συνεπάγεται και την αναστολή της χρηματοδότησης–, με την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών στα όρια της κατάρτισης μέσω της επιβολής τριετούς προπτυχιακού κύκλου σπουδών (Μπολόνια), με την κατάργηση των Προγραμμάτων Σπουδών των Τμημάτων και τη δημιουργία σπουδών-σούπα μέσω των πιστωτικών μονάδων, με την επαναφορά της έδρας χρηματοδοτούμενης, άρα και ελεγχόμενης από ιδιώτες, την σκόπιμη σύγχυση μεταξύ επιστήμης και κατάρτισης, μέσω της οργάνωσης προγραμμάτων διά βίου μάθησης, με την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, με την επιβολή (με τρόπο έμμεσο) διδάκτρων και την εφαρμογή πανεπιστημιακού «Καλλικράτη» με κριτήριο «τις δυνατότητες της εθνικής οικονομίας», κ.λπ.
Αυτόν τον άθλιο νόμο υπερασπίζουν με νύχια και δόντια τα μέλη των Συμβουλίων διοίκησης, απ' αφορμή του προσχηματικού διαλόγου για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, των διαρροών που κάνουν κάθε τόσο οι συριζαίοι για αποσπασματικές ρυθμίσεις για τα ΑΕΙ (είναι γνωστό ότι ο νόμος Μπαλτά έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες) και που αφορούν και την ακριβή υπόσταση που θα πάρουν τα Συμβούλια διοίκησης, μιας και ο Φίλης διεμήνυσε πολλάκις ότι αυτά τελικά δεν καταργούνται, απλώς αλλάζουν αρμοδιότητες, και του πλησιάσματος της ημερομηνίας λήξης της θητείας τους.
Εξέδωσαν, λοιπόν, ανακοίνωση στην οποία κάνουν το μαύρο-άσπρο, όπου μεταξύ άλλων αναφέρουν:
«Το ισχύον από το 2011 θεσμικό πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας (Ν. 4009/2011) εισήγαγε στα Ελληνικά ΑΕΙ δομές και αρχές ενός σύγχρονου Πανεπιστημίου, οι οποίες συγκλίνουν με τα διεθνή πρότυπα ακαδημαϊκής οργάνωσης. Δομές και αρχές που στηρίζονται στην αυτοδιοίκηση και την ανεξαρτησία των Πανεπιστημίων, υπηρετούν την αριστεία στην έρευνα και την εκπαίδευση, ενισχύουν την εξωστρέφεια και τη σύνδεσή τους με την κοινωνία και διασφαλίζουν τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την κοινωνική λογοδοσία. Δομές και αρχές που στο σύνολό τους αποσκοπούν στην αναβάθμιση του ακαδημαϊκού χώρου και την αποτροπή φαινομένων βίας και παρακμής. Κομβικό στοιχείο στη φιλοσοφία του θεσμικού αυτού πλαισίου αποτελεί ο θεσμός του Συμβουλίου Ιδρύματος (ΣΙ). Ενας θεσμός που σχεδιάσθηκε σε αντιστοιχία με τα διεθνώς ισχύοντα: α) ως όργανο σχεδιασμού και εποπτείας των ΑΕΙ υλοποιώντας το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και β) ως ιμάντας σύνδεσής τους με την κοινωνία και τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Ενός οργάνου εκλεγμένου από τους διδάσκοντες των ΑΕΙ, το οποίο περιλαμβάνει στα μέλη του καταξιωμένες προσωπικότητες από τον ακαδημαϊκό και επαγγελματικό στίβο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό…».
Θέλοντας να προλάβουν καταστάσεις τα μέλη των Συμβουλίων διοίκησης ασκούν πίεση στο υπουργείο Παιδείας και τη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, γνωρίζοντας καλά ότι όταν και όπου αυτές ασκήθηκαν από διάφορα κέντρα, η συγκυβέρνηση έκανε πίσω ολοταχώς, αφήνοντας κατά μέρος τις αρχικές τζιριτζάντζουλες.
Γι' αυτό και υπογραμμίζουν στην ανακοίνωσή τους:
«Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, το σύνολο των θεσμικών μεταβολών που έφερε ο Ν. 4009/2011 τέθηκαν υπό αμφισβήτηση εκ μέρους της κυβέρνησης, σε μια απόπειρα επιστροφής στο παρελθόν, ενώ τα Συμβούλια δέχθηκαν – σε θεσμικό αλλά και προσωπικό επίπεδο – πρωτοφανείς επιθέσεις απαξίωσης του ρόλου τους από κυβερνητικούς παράγοντες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσει ένα κλίμα παραλυτικής θεσμικής αβεβαιότητας και να οδηγήσει σε παραίτηση ορισμένα εξέχοντα μέλη των ΣΙ που επί δύο χρόνια εργάσθηκαν με ανιδιοτέλεια για την ανασυγκρότηση του Ελληνικού πανεπιστημίου, επιχειρώντας έτσι να προβάλουν τις καταστροφικές συνέπειες των δρομολογούμενων μεταβολών και να προασπίσουν την αξιοπρέπειά τους. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου εμφανίζεται σήμερα να παραπέμπει στο μέλλον τα αρχικά της σχέδια, ενώ ταυτόχρονα προωθεί αποσπασματικές ρυθμίσεις που προσβάλλουν κάθε έννοια αυτοδιοίκητου και αναδιατάσσουν με πελατειακή λογική τους διακριτούς και συμπληρωματικούς ρόλους των Ανώτατων Ιδρυμάτων».
Αποκαλύπτοντας τον αντιδραστικό τους ρόλο (ρόλο του επικεφαλής διαχειριστή του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου και γενικού δερβέναγα που επιβάλλει την τρομοκρατία και τη σιωπή των αμνών), τα επίλεκτα μέλη των Συμβουλίων σημειώνουν ως επιστροφή στο (βρόμικο, προφανώς, κατ' αυτούς) παρελθόν τη «μονιμοποίηση της λεγόμενης πτυχιακής εξεταστικής», διότι αυτή «κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές και μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε εξεταστικά κέντρα εις βάρος της ποιότητας της εκπαίδευσης και τελικά των ίδιων των φοιτητών». Οπως επίσης θεωρούν επιστροφή στο παρελθόν τις «αποσπασματικές και οριζόντιες αλλαγές στις μεταπτυχιακές σπουδές, χωρίς προηγούμενη αξιολόγηση».
Και στηρίζουν ανεπιφύλακτα τον ταξικό διαχωρισμό και μέσα στα Πανεπιστήμια με τη μετατροπή ανοιχτά των μεταπτυχιακών σπουδών σε προνομιακό πεδίο των φοιτητών των εύπορων στρωμάτων, μιας και η παρακάτω δήλωσή τους υποκρύπτει και τη θεσμοθέτηση διδάκτρων: «… θεωρούμε ότι πρέπει να ενεργοποιηθούν οι σχετικές διατάξεις του Ν.4009/11 για τη δημιουργία Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών στα ΑΕΙ, ώστε να αναβαθμισθεί η μεταπτυχιακή εκπαίδευση προς όφελος των σπουδαστών και της κοινωνίας».
