«Εμπρός στο δρόμο του ‘79, με ψηφισμένο νόμο κατάληψη ξανά». Το σύνθημα πέρασε πλέον στην πλατιά φοιτητική μάζα, έγινε τραγούδι στα χείλη των φοιτητών. Για πρώτη φορά από την ένραξη των κινητοποιήσεων, στην πορεία της περασμένης Πέμπτης στην Αθήνα (δεν έχουμε εικόνα από άλλες πόλεις, όπου επίσης έγιναν μαζικές διαδηλώσεις). Σημάδι ότι αυτό το κίνημα ωρίμασε και στις γραμμές του δεν χωράνε ηττοπαθείς απόψεις. Ουδείς τολμά να πει τις γνωστές παπαριές περί «κατάργησης στην πράξη». Ουδείς (ούτε καν οι δυνάμεις του Περισσού) τολμά να εισηγηθεί σταμάτημα των καταλήψεων και πέρασμα σε «άλλες μορφές αγώνα». Οι περισσότερες από 250 συνελεύσεις τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, που αποφάσισαν τη συνέχιση των καταλήψεων για δεύτερη βδομάδα μετά την ψήφιση του νόμου, ένα μόνο αίτημα θέτουν: να καταργηθεί ο νόμος. Εξ ου και η αναφορά στο 1979 και το 1991. Τότε που ο Καραμανλής (την πρώτη φορά) και ο Μητσοτάκης (τη δεύτερη) αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω ψηφισμένους από τη Βουλή νόμους, κάτω από την πίεση του κινήματος.
Η πορεία στην Αθήνα ήταν και πάλι τεράστια (χωρίς τη συμμετοχή φοιτητικών μπλοκ από την επαρχία, όπως ήταν κανονισμένο). Τα ΜΜΕ, όμως, δεν ασχολήθηκαν με τον όγκο και τον παλμό της, με το ότι οι καταλήψεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση (στην Αττική μόνο το Πανεπιστήμιο Πειραιά σταμάτησε την κατάληψη, με οριακό αποτέλεσμα υπέρ της ΔΑΠ, που μπορεί την επόμενη εβδομάδα να ανατραπεί) για ενδέκατη εβδομάδα από την αρχή του χρόνου και δεύτερη μετά την ψήφιση του νόμου, αλλά ασχολήθηκαν με το αν θα γίνουν ή δε θα γίνουν επεισόδια. Η κυβέρνηση, πάντως, στριμωγμένη από την εικόνα της προηγούμενης Πέμπτης, που δεν της βγήκε σε καλό, με αποτέλεσμα να χάσει στηρίγματα ακόμα και στα ΜΜΕ, έδωσε εντολή στα ΜΑΤ να αποσυρθούν όσο γίνεται από το προσκήνιο και να μη προκαλούν. Ηταν εντολή του ίδιου του Καραμανλή στον Πολύδωρα, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη συζήτηση μετά το τέλος της συνεδρίασης της κυβερνητικής επιτροπής. Φαίνεται πως οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου βάρεσαν καμπανάκια. Φανταστείτε τι θα είχε γίνει, αν τα ΜΜΕ κάλυπταν στοιχειωδώς αντικειμενικά το σχετικό με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ρεπορτάζ και δεν επιδίδονταν στη γνωστή ακατάσχετη, γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα.
Συγκρούσεις δεν έγιναν πρώτο γιατί η Αστυνομία φρόντισε να μην προκαλέσει ιδιαίτερα και δεύτερο γιατί το κίνημα (όλες οι συνιστώσες του) επέλεξε να μη συγκρουστεί (κι αυτή ήταν μια ώριμη απόφαση, κατά τη γνώμη μας). Και όχι, βέβαια, γιατί ο Περισσός κατέβασε μερικούς προκλητικούς ματσουκοφόρους ή γιατί κάποιοι συνδικαλιστές της ΠΟΣΔΕΠ, της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ φόρεσαν περιβραχιόνια και το ‘παιζαν περιφρούρηση (σιγά μη μπορούσαν αυτοί να σταματήσουν τίποτα έτσι και ξεκινούσε).
Το κύριο είναι η συνέχιση των καταλήψεων. Οσο για τα μέσα πάλης, το κίνημα θα τα βρει και θα τα χρησιμοποιήσει όλα, με δική του επιλογή και όχι επειδή θα του τα υπαγορεύσει ο οποισδήποτε.
Οπως πληροφορηθήκαμε, κινητοποιήσεις ετοιμάζουν έλληνες φοιτητές και εργαζόμενοι στη Γαλλία, σε ένδειξη συμπαράστασης στο αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα. Χρήσιμο είναι αυτό να γίνει σε όλες τις χώρες που εργάζονται και σπουδάζουν Ελληνες, για να διεθνοποιηθεί η αλληλεγγύη.
