Μένος ενάντια σε κάθε κινηματική διαδικασία βάσης, που εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητεί το αλάθητο του Πάπα -της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας- εκφράζει ο Μπαμπούρας Πολυζώης, μέλος της ΠΑΣΚ και πρώην μέλος του διοικητικού συμβούλιου της ΔΟΕ. Εξακόντισε τα δηλητηριώδη βέλη του ενάντια σε όλα τα συντονιστικά σχήματα, που συγκροτήθηκαν κατά καιρούς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (π.χ. συντονιστικά αναπληρωτών, ωρομίσθιων) και στράφηκε μετά μανίας ενάντια στο Συντονιστικό νηπιαγωγών, τοποθετώντας την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω γιατί έτσι τον βολεύει.
Θυμίζουμε ότι το Συντονιστικό νηπιαγωγών υπήρξε ώριμο τέκνο της ανάγκης των νηπιαγωγών να πάρουν δραστήρια και ενεργά μέρος στον αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου νηπιαγωγείου και των εργασιακών τους δικαιωμάτων και οργής τους για τα τεκταινόμενα, μετά τη θέσπιση της μονοετούς υποχρεωτικότητας στη φοίτηση των νηπίων, που διαρκώς δέχονταν χτυπήματα ώστε να καταντήσει «ένα πουκάμισο αδειανό» από την προηγούμενη κυβέρνηση. Η γέννηση και λειτουργία του Συντονιστικού υπήρξε σαφώς η απάντηση στην αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΔΟΕ και στην απροθυμία της να στηρίξει αυτόν τον αγώνα, αφού οι κυρίαρχες παρατάξεις (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ) σ’ αυτήν στηρίζουν τις πολιτικές της υποχρηματοδότησης της παιδείας και της άλωσής της από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ο πασόκος συνδικαλιστής κουνάει απειλητικά το δάκτυλο, δηλώνοντας πως «η ανοχή τέτοιων πρωτοβουλιών έχει και τα όριά της», καλεί το προεδρείο της ΔΟΕ να «δράσει άμεσα απέναντι σε ομαδοποιήσεις και διαχωρισμούς» και ψαρεύει σε θολά νερά κάνοντας λόγο για «διασπαστικές ενέργειες», ποντάροντας στην αντανάκλαση αυτής της «απειλής» στα καθυστερημένα πολιτικά στρώματα των εκπαιδευτικών, που ναι μεν έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους προς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πλην όμως δεν είναι έτοιμα να κάνουν το μεγάλο βήμα και να τραβήξουν γραμμή ρήξης με αυτήν, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, πυκνώνοντας τις γραμμές ενός ταξικού κινήματος. Και βέβαια δεν είναι μόνος, αφού το παράδειγμά του ακολουθούν πότε καλυμμένα και πότε πιο ανοιχτά όλοι οι πατενταρισμένοι γραφειοκράτες συνδικαλιστές, που αισθάνονται την καρέκλα τους να τρίζει ακόμα και από τέτοιες «αβλαβείς» για την ώρα ενέργειες, όπως η λειτουργία συντονιστικών στο πλαίσιο της ΔΟΕ, αφού ενεργοποιούν διαδικασίες βάσης, που εκ των πραγμάτων θέτουν σε κίνηση πλατύτερα στρώματα εργαζόμενων, καταπολεμούν σ’ ένα βαθμό το σαράκι της «ανάθεσης», ενώ στο πλαίσιό τους ζυμώνονται ιδέες που είναι έξω από τα πιστεύ-ω, τη στρατηγική και τακτική της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Μέρος στην επίθεση ενάντια στα συντονιστικά παίρνει, με τον τρόπο του και ο Περισσός, αφού εχθρικό γι’ αυτόν είναι κάθε τι που αμφισβητεί γενικά τους θεσμούς και ταυτόχρονα δεν είναι αυστηρά εγκλωβισμένο στην πολιτικοϊδεολογική του ομπρέλα, που υπηρετεί απλά και μόνο την άγρα ψήφων και την ενίσχυση της θέσης του στο αστικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Γιούλα Γκεσούλη