Περίσσεψε πάλι η υποκρισία στο υπουργείο Παιδείας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (Τετάρτη, 3 Δεκέμβρη). Ο υπουργός Παιδείας έβγαλε βαρύγδουπη ομιλία σε σχετική ημερίδα, την ίδια στιγμή που 700 παιδιά με αναπηρίες είναι εκτός σχολείου στην Αττική, εξαιτίας της ανυπαρξίας μέσων μεταφοράς. Αγανακτισμένοι οι φορείς ατόμων με ειδικές ανάγκες βγήκαν στο δρόμο, απαιτώντας από την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας των σχολείων ειδικής αγωγής.
Στη συνάντηση που είχαν με τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας Δ. Πλατή, επιβεβαιώθηκε η άρνηση της κυβέρνησης και του ΥΠΕΠΘ να στηρίξουν σταθερά και απλόχερα αυτόν τον πολύ ευαίσθητο τομέα, για τον οποίο ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα και επαίρονται ότι λαμβάνουν μέτρα, καθιερώνοντας με νόμο την υποχρεωτικότητα, που αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ψευδεπίγραφη και συνώνυμη της ιδιωτικοποίησης.
Ο Γενικός Γραμματέας ενημέρωσε τους φορείς ότι προωθείται τροπολογία του υπουργείου Παιδείας σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, σύμφωνα με την οποία η ευθύνη της μεταφοράς των παιδιών με ειδικές ανάγκες μετακυλίεται στις σχολικές επιτροπές των δήμων, οι οποίες θα μπορούν να συνάπτουν απευθείας 8μηνες συμβάσεις για την πρόσληψη οδηγών και συνοδών και θα αναθέτουν σε ιδιωτικά συνεργεία και εργολάβους την καθαριότητα των ειδικών σχολείων, τις επισκευές, κ.λ.π. Διαιωνίζεται, λοιπόν, το πρόβλημα, αφού κάθε φορά θα απαιτείται ανανέωση των συμβάσεων, ενώ ουσιαστικά τμήματα της λειτουργίας της δημόσιας ειδικής αγωγής παραχωρούνται στους ιδιώτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά και τους γονείς, που θα καλούνται να πληρώσουν το «μάρμαρο».
Απαιτώντας άμεση λύση στο παρεμφερές πρόβλημά τους, βγήκαν στο δρόμο και οι μαθητές των μουσικών σχολείων., που καιρό τώρα έχουν γίνει μπαλάκι ανάμεσα σε διάφορες υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού (νομαρχίες, υπουργείο Εσωτερικών, Ελεγκτικό Συνέδριο, ΥΠΕΠΘ). Γονείς και μαθητές δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει ποιο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού φέρνει την τυπική ευθύνη και απαιτούν από το κράτος ως σύνολο, να τηρήσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στα μουσικά σχολεία.
Το αστικό κράτος όμως περί άλλα τυρβάζει, ενώ σπεύδει προθυμότατα να ενισχύσει με 28 δισ. ευρώ τις τράπεζες.
