Στις 4 του Ιούλη συζητήθηκε στο πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Λάρισας η δίωξη του εκπαιδευτικού Στέφανου Γκουλιώνη. Ο εκπαιδευτικός που διώκεται για «ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας» και απειλείται με απόλυση (είναι τυπικό δείγμα της φάμπρικας των «επίορκων» που έχει στήσει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της), διέπραξε το «έγκλημα» να παρέμβει, αν και δημόσιος υπάλληλος, μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Για το λόγο αυτό συνελήφθη, του φορτώθηκε κατά τα συνήθη η «αντίσταση κατά της αρχής» και καταδικάστηκε από το Πλημμελειοδικείο της Λάρισας με αναστολή. Τη σκυτάλη άρπαξε αμέσως η υπηρεσία του και σύμφωνα με το νέο φασιστικό πειθαρχικό δίκαιο των δημόσιων υπάλληλων, τον έθεσε σε αργία και τον παρέπεμψε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, με κίνδυνο να απολυθεί.
Στις 4 του Ιούλη πλήθος εκπαιδευτικών συγκεντρώθηκε έξω από το Πειθαρχικό Συμβούλιο και πραγματοποίησε πορεία, απαιτώντας την απαλλαγή του Γκουλιώνη. Στη συγκέντρωση εξαναγκάστηκε να παραστεί και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ, διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορούσε να εμφανιστεί ξανά στη συνδικαλιστική «πιάτσα», ενώ περατζάδα έκαναν και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση του Πειθαρχικού αναμένεται τη βδομάδα που διανύουμε.
Η μνημονιακή συγκυβέρνηση (προ ολίγου τρικομματική και τώρα δικομματική) έχει ξεσαλώσει, βοηθούσης και της απογοήτευσης και απραξίας που επικρατεί στους κόλπους της εργαζόμενης κοινωνίας. Στη δημόσια εκπαίδευση με το ένα χέρι επιβάλλει τον αφανισμό της με τον οικονομικό στραγγαλισμό σχολείων και εκπαιδευτικών, τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις, την ένταση των ταξικών φραγμών, την επιβολή της απόλυτης εξειδίκευσης και με το άλλο εντείνει την καταστολή και το καθεστώς τρόμου με το νέο φασιστικό πειθαρχικό δίκαιο, την αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας, την επιβολή και διατήρηση της επιστράτευσης, τις υποχρεωτικές μεταθέσεις ανά τα μήκη και πλάτη της επικράτειας, τις απολύσεις και το μπαμπούλα της αξιολόγησης. Γυρίζουμε στην εποχή του μεσοπόλεμου, της μεταξικής δικτατορίας και του εμφυλίου. Ο εκπαιδευτικός, ο δημόσιος υπάλληλος πνεύμα και σώμα οφείλει να είναι πλήρως υποταγμένος στην αστική νομιμότητα. Το εύρος ερμηνείας κατά το δοκούν των κρατικών μηχανισμών της διάταξης της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας» είναι τεράστιο και περιλαμβάνει πρωτίστως το φρόνημα του υπάλληλου, την ιδεολογία του δηλαδή, τη συνδικαλιστική και πολιτική του δράση.
