Χιλιάδες εκπαιδευτικοί και διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ εξακολουθούν να βιώνουν τον τρόμο της απόλυσης και τη νέα χρονιά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΛΤΕΕ, μετά την κατάργηση 49 τεχνικών ειδικοτήτων της ΤΕΕ πριν από ένα 18μηνο, τελικά 1.709 εκπαιδευτικοί (2.122 εκπαιδευτικοί αρχικά και 1.992 στη συνέχεια) είναι ακόμη σε καθεστώς διαθεσιμότητας από τις 7 Ιουλίου 2014.
Τα ψέματα του πρώην υπουργού Παιδείας Αρβανιτόπουλου, ότι οι εκπαιδευτικοί θα μετατάσσονταν στα Δημόσια ΙΕΚ και στις υπό ίδρυση Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) και ότι ήδη οι 1.300 εκπαιδευτικοί «είχαν ήδη απορροφηθεί» στις δομές κατάρτισης του ΥΠΑΙΘ και του Λοβέρδου ότι κανένας δεν θα απολυθεί τέλειωσαν μετά από τόσους μήνες βασανιστικής ομηρείας.
«Η αλήθεια είναι ότι εκτός από 173 εκπαιδευτικούς που μετατάχθηκαν σε Διευθύνσεις ΔΕ και ΠΕ με τα δεύτερα πτυχία τους (οριστικοί πίνακες ΦΕΚ 714/Γ΄/6-6-2014 και ΦΕΚ 780/Γ΄/20-6-2014), όλοι οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα βλέπουν τα ονόματά τους σε αλλεπάλληλους πίνακες “υποσχόμενων’’ θέσεων και μάταια προσδοκούν κάποιον οριστικό πίνακα και ΦΕΚ μετάταξης. Μέχρι τώρα έχουν ανακοινωθεί, από τον ΑΣΕΠ, έξι (6) διαφορετικοί πίνακες», σημειώνει η ΟΛΤΕΕ.
Στο ίδιο έργο θεατές είναι και οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, που έχουν γίνει «μπαλάκι» ανάμεσα στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Παιδείας, με τους δυο υπουργούς να παίζουν ο καθένας το δικό του προσωπικό παιχνίδι σταθεροποίησης και ανάδειξης μέσα στο παραπαίον αστικό πολιτικό σύστημα.
Με την αρχή και επίσημα της προεκλογικής περιόδου, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε την επαναφορά 600 διοικητικών υπάλληλων που ήταν σε καθεστώς διαθεσιμότητας στα Πανεπιστήμια, αφήνοντας στο κενό πάνω από 1.000 ανθρώπους. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο Λοβέρδος μέχρι τώρα έχει «παγώσει» τις σχετικές διαδικασίες, καθώς παίζει το προεκλογικό χαρτί της επιστροφής όλων, πατώντας και στη μελέτη που διενήργησε με εξωτερικό φορέα, η οποία απέδειξε ότι τα Πανεπιστήμια όχι μόνο δεν έχουν πλεόνασμα διοικητικού προσωπικού, αλλά έχουν ελλείψεις.
Τα πράγματα έτσι κι αλλιώς θα ξεκαθαρίσουν μετά τις εκλογές. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να απεμπολήσουν το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, δεν πρέπει να παραιτηθούν από τον αγώνα τους να το πετύχουν ως σύνολο και όχι ως ομάδες, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι τελικά ο επίδοξος διαχειριστής του καπιταλιστικού συστήματος και μάλιστα εν μέσω σφοδρής κρίσης.
