«Δημοψήφισμα» λέει ότι οργανώνει το «Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών» της ΚΝΕ/ΠΚΣ, με σκοπό να «ν’ ανοίξει η συζήτηση στις σχολές για όλα όσα αφο- ρούν τη ζωή των αυριανών εργαζομένων». Ετσι, κυκλοφορούν στις σχολές ένα χαρτί με πέντε ερωτήσεις, επιδιώκοντας να βρουν διαύλους επικοινωνίας με το φοιτητικό κίνημα.
Μ’ αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να τσαλαπατήσουν για μια ακόμα φορά τις παραδοσιακές αρχές του κομμουνιστικού κινήματος. Η ζύμωση, οι προκηρύξεις, η επικοινωνία, η κουβέντα, ακόμα και τα πηγαδάκια στους διαδρόμους φαίνεται ότι δεν αποδίδουν (σε ψήφους) τα δέοντα και έτσι αποφάσισαν να μπουν στη λογική του πολιτικάντικου μάρκετινγκ. Ακόμα και ο τρόπος που τίθενται οι ερωτήσεις μόνο καρικατούρα ερωτηματολογίου θυμίζει. Μια φτηνή απομίμηση εταιριών γκάλοπ, με προφανείς κατευθυνόμενες απαντήσεις και ολοφάνερους στόχους. «Πιστεύεις ότι: Α) Η Παιδεία πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό, πραγματικά δημόσια και δωρεάν για όλους ανεξαιρέτως. Β) Εμπόρευμα μόνο για λίγους, πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου». Είναι μια από τις πέντε ερωτήσεις του ερωτηματολογίου. Ακόμα και ένας «βαμμένος» ΔΑΠίτης θα δυσκολευόταν να απαντήσει το Β.
Πέρα όμως από τη δομή του ερωτηματολογίου, που έχει ελάσσονα σημασία, εδώ παρατηρείται μια καθαρά αστική λογική. Ενώ θα περίμενε κανείς από ένα «σύγχρονο επαναστατικό κόμμα» να ψάχνει εναγωνίως τρόπους να σπάσει τη «σιωπή», με φαντασία και νέες ιδέες, να στοχεύει στη παραπέρα ζύμωση και στη διάδοση των ιδεών του, ενώ θα περίμενε κανείς να πέσει το βάρος στη «στόμα με στόμα» επικοινωνία με το φοιτητή, στη διοργάνωση ανοιχτών συζητήσεων και στο κάλεσμα γενικών συνελεύσεων (και όχι στην υπονόμευσή τους, όπως έκαναν το Δεκέμβρη), βλέπουμε το ακριβώς αντίθετο.
Το στραπάτσο από τις βουλευτικές εκλογές του Οκτώβρη δεν έχει περάσει, ενώ πλησιάζουν και οι φοιτητικές εκλογές. Ο κομματικός μηχανισμός δεν μπορεί να έχει τα μέλη και τις επιρροές να κάθονται. Πρέπει να βρίσκονται σε «εγρήγορση» ακόμα και αν κινδυνέψουν να ξεφτιλιστούν με αυτό το γελοίο χαρτί που μοιράζουν. Η λογική που κρύβεται πίσω από αυτήν την κίνηση είναι ταυτόσημη με τη λογική του πολιτικού χειρισμού των ψηφοφόρων, που έχουν τα παραδοσιακά αστικά κόμματα εξουσίας. Μόνο που οι γκαλοπατζήδες και οι σύμβουλοι αυτών των κομμάτων είναι «μανούλες» στη διαφθορά των συνειδήσεων, δεν στήνουν γκάλοπ στο πόδι για να αντλήσουν άμεσα πολιτικά οφέλη. Προφανώς, η ΚΝΕ δεν ενδιαφέρεται για το όποιο αποτέλεσμα. Αρκεί να φανεί ότι «δουλεύει».
Οσο αστείο και να φαίνεται το «δημοψήφισμα» της ΚΝΕ/ΠΚΣ, το σίγουρο είναι ότι τέτοιου είδους κινήσεις δεν μπορούν να ανοίξουν καμιά κουβέντα ανάμεσα στους φοιτητές και ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε λήθαργο. Με όρους αστικής πολιτικής δεν μπορεί να οικοδομηθεί κανένα κίνημα, εξυπηρετείται μόνο το ξεμούδιασμα του κομματικού μηχανισμού, κάτι που αφήνει παγερά αδιάφορο το σύνολο των αγωνιστών φοιτητών.
Γιάννης Ξ.