Από το Φθινόπωρο ανοίγει η ατζέντα του εξεταστικού με ειδική επιτροπή του υπουργείου Παιδείας, που θα συσταθεί γι’ αυτό το λόγο.
Ο «ουσιαστικός διάλογος» όμως θ’ αρχίσει μετά τις εκλογές.
Τάδε έφη η Μαριέττα Γιαννάκου, κατά τη διάρκεια γεύματος με δημοσιογράφους.
Ο «διάλογος» θα έχει προαποφασισμένη κατεύθυνση, αφού η υπουργός Παιδείας προδιέγραψε τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί: εξετάσεις, βεβαίως, βεβαίως μετά το Λύκειο με το σύστημα των «κύκλων», δηλαδή εξετάσεις σε μαθήματα που οδηγούν σε Σχολές και Τμήματα συναφών επιστημονικών αντικειμένων.
Το υπουργείο Παιδείας ανακάτεψε ξανά την τράπουλα και επαναφέρει, όπως φαίνεται, ένα σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων που ίσχυε πριν από 27 χρόνια.
Ετσι π.χ. οι υποψήφιοι θα επιλέγουν να εξεταστούν στον ιατρικό κύκλο, ο οποίος θα περιλαμβάνει ιατρικές, οδοντιατρικές σχολές, φαρμακευτική, νοσηλευτική κ.λπ. Το σύστημα αυτό περιορίζει μοιραία τις επιλογές των υποψηφίων, Το μότο είναι ότι γίνεται για «να μπορεί να επιλέγει ο υποψήφιος επιστήμες που πραγματικά θέλει να σπουδάσει».
Λογικό, ίσως, σκεφτεί κανείς, που όμως μπαίνει στη ζυγαριά με τον περιορισμό των δυνατοτήτων να σπουδάσει κανείς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την ένταση του σκληρού ήδη ανταγωνισμού και τον αποκλεισμό χιλιάδων παιδιών.
Οποια άκρη τραβήξει κανείς, όποια πλευρά κι αν επιλέξει ως «δίκαιη», τελικά διαπιστώνει ότι έχει παρενέργειες δυσάρεστες για τη νεολαία που ποθεί να βρει μια θέση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Κι όλα αυτά, γιατί το αυστηρό περίγραμμα μέσα στο οποίο κινείται, είναι η αποδοχή των εξετάσεων, ως τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τα μοντέλα τους, όπως είναι φυσικό, δεν είναι απεριόριστα και όλα όσα έχουν εφαρμοστεί κατά καιρούς είναι παραλλαγές κάποιων παλαιότερων.
Ολα, όμως, έχουν μια βασική φιλοσοφία. Να πετσοκόψουν τα όνειρα χιλιάδων νέων, προερχόμενων κυρίως από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να περιορίσουν δραστικά το «στρατό της κοινωνικής ανατροπής».
Το ότι το «νέο» μοντέλο των εισαγωγικών εξετάσεων τοποθετείται μετά το Λύκειο, μόνο ως φωτογραφία της πίεσης που άσκησε η γενική κατακραυγή για την ολοκληρωτική υποταγή του Λυκείου στο εξετασιοκεντρικό σύστημα (ρύθμιση που είχε επιβάλει η «μεταρρύθμιση Αρσένη») μπορούμε να το εκλάβουμε.
Κατά τα άλλα, και αυτό θα παίξει το ρόλο του, της ανακοπής της τάσης της νεολαίας της ελληνικής εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή μόρφωση, δεν θα κόψει τους δεσμούς αίματος με την παραπαιδεία, ενώ και το Λύκειο δεν θα το απαλλάξει απ’ το βραχνά της σύνδεσης με τις εισαγωγικές εξετάσεις, αφού το ενδιαφέρον των παιδιών θα είναι νομοτελειακά στραμμένο προς αυτές.
Τελικά όπως κι αν ξεκινήσει κανείς, πάντα στο ίδιο αίτημα καταλήγει: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ στα Πανεπιστήμια.
Γιούλα Γκεσούλη
