Με κωδικοποιημένο τρόπο παρουσιάζει τις απόψεις του Περισσού για τη σχέση λυκείου – τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η Βάνα Λυγερού-Τζιαντζή, Πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ («σφραγίδα» του Περισσού στον ανύπαρκτο συνδικαλισμό γονέων και κηδεμόνων). Παραθέτουμε το απόσπασμα που περιέχει το «ζουμί»:
«Να αποδεσμευτεί το σχολείο από τη διαδικασία της κοινωνικής επιλογής και της πρόωρης εξειδίκευσης, για να κατακτούν όλα τα παιδιά, δημόσια και δωρεάν, τη βασική γενική μόρφωση, σε συνθήκες κατάλληλες για την ηλικία και τη διαπαιδαγώγησή τους.
Το κράτος να εξασφαλίσει στους νέους μετά τα 18 χρόνια το δικαίωμα επαγγελματικής επιλογής, για σπουδές αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν:
Σε κρατικές Επαγγελματικές σχολές ή
Σε Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με ισότιμα τμήματα και σχολές.
Να μην υπάρχει στο σχολείο κανένας διαχωρισμός, ούτε δέσμες ή κατευθύνσεις.
Να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Γ΄ Λυκείου. Η διαδικασία της πρόσβασης να ακολουθεί μετά την απόκτηση απολυτηρίου» («Ριζοσπάστης», 17.7.07).
Ποιο είναι το «ζουμί»; Οτι ο Περισσός προτείνει ένα σύστημα επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που θα οδηγεί άλλους σε επαγγελματικές σχολές και άλλους σε ενιαία επαγγελματική εκπαίδευση. Η μόνη διαφορά με τα ισχύοντα σήμερα είναι πως αυτό το σύστημα επιλογής το τοποθετεί έξω από το λύκειο. Πρόκειται για διαφορά που αφορά μόνο το μηχανισμό επιβολής και όχι αυτή καθαυτή την επιλογή. Είναι αυταπόδεικτο πως δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια ρηξικέλευθη πρόταση. Αλλωστε, την ίδια πρόταση έχουν διατυπώσει εδώ και χρόνια όχι μόνο τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών, αλλά και συντηρητικοί πανεπιστημιακοί, όπως ο Μπαμπινιώτης και άλλοι.
Η ίδια η διαδικασία επιλογής δεν έχει καμιά σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά είναι μια καθαρά ταξική επιλογή. Με ποια κριτήρια κάποια παιδιά θα περνούν στην ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, ενώ κάποια άλλα θα στέλνονται στον Καιάδα των επαγγελματικών σχολών; Κριτήρια εκπαιδευτικά δεν υπάρχουν. Κάποιος που έχει τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει όλα τα προσόντα για να συνεχίσει στην τριτοβάθμια. Ο φραγμός, η επιλογή, μόνο με κοινωνικούς (ταξικούς) όρους ερμηνεύεται.
Εφόσον -σύμφωνα με την πρόταση του Περισσού- θα ακολουθεί διαδικασία επιλογής μετά το Λύκειο, αυτή προφανώς θα γίνεται με εξετάσεις. Αρα, θα έχουμε και όλα τα «συνοδευτικά» των εξετάσεων πανελλαδικού τύπου. Τα φροντιστήρια, την πίεση των παιδιών, την εγκατάλειψη της διαδικασίας κατάκτησης της γνώσης στο Λύκειο, προκειμένου να υπάρξει η φροντιστηριακή προετοιμασία για τις εξετάσεις που θα ακολουθήσουν. Και ποιοι θα έχουν το πλεονέκτημα σ’ αυτή τη διαδικασία; Οι ίδιοι που την έχουν και σήμερα: οι «έχοντες και κατέχοντες».
Αυτό που κουτοπόνηρα ο Περισσός ονομάζει «δικαίωμα επαγγελματικής επιλογής» δεν είναι παρά η ταξική επιλογή, που στερεί από τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό, δηλαδή, που αποτελεί τον ανομολόγητο στόχο όλων των αστικών κυβερνήσεων εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. «Δικαίωμα επιλογής», που να περνάει από την κρησάρα ενός εξεταστικού συστήματος, δεν υπάρχει. Η έννοια του δικαιώματος εξαφανίζεται όταν υπεισέρχονται άλλοι παράγοντες. Η τυπική ισότητα σ’ ένα σύστημα κοινωνικών ανισοτήτων μετατρέπεται σε προκάλυμμα της ανισότητας.
Δικαίωμα επιλογής, που να περιορίζεται μόνο από τη γενική κοινωνική ανισότητα και όχι από έναν πρόσθετο εκπαιδευτικό φραγμό (εξετάσεις), μπορεί να υπάρξει μόνο όταν θεσπιστεί η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους τους αποφοίτους της δευτεροβάθμιας. Ο ΣΥΝ τελευταία κερδοσκοπεί πολιτικά μ’ αυτό το αίτημα, που το έχουν αγκαλιάσει σημαντικά τμήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ο Περισσός, όμως, εξακολουθεί να επιμένει αντιδραστικά.
