«Το γεγονός ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων είναι υψηλά είναι θετικό, γιατί αν δεν υπάρχει κερδοφορία δεν υπάρχουν επενδύσεις και θέσεις εργασίας». Ο άνθρωπος που όπου βρεθεί κι όπου σταθεί στηλιτεύει τους εργαζόμενους για τους «υψηλούς μισθούς», ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνας δεν έχει πρόβλημα να ταχθεί ανοιχτά στο πλευρό των καπιταλιστών, φτύνοντας κατάμουτρα τον χειμαζόμενο εργαζόμενο ελληνικό λαό.
Το απόσπασμα που παραθέσαμε στην αρχή είναι από την ενημέρωση του Γκαργκάνα στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Στην ίδια εμφάνισή του δεν δίστασε να ισχυριστεί ότι τα τελευταία χρόνια οι πραγματικοί μισθοί των εργαζόμενων αυξήθηκαν κατά 33% στα τελευταία 11 χρόνια, ενώ οι αυξήσεις στην ΕΕ ήταν της τάξης του 3%. Αφού, όμως, του αρέσουν αυτές οι συγκρίσεις, γιατί δεν δοκιμάζει να συγκρίνει την αγοραστική δύναμη των μισθών στην καπιταλιστική Ελλάδα και την ιμπεριαλιστική Ευρώπη. Για να δούμε ποια είναι η σύγκριση και αν υπάρχει οποιοδήποτε κλείσιμο της ψαλίδας.
Η αναφορά του Γκαργκάνα στο «θετικό γεγονός» της αύξησης των καπιταλιστικών κερδών συνιστά πρόκληση καθεαυτή και όχι μόνο συγκρινόμενη με τις αυξήσεις στους μισθούς των εργαζόμενων. Μήπως μπορεί να μας πει πόσες επενδύσεις έγιναν τα τελευταία 10 χρόνια; Πόσα από τα λεφτά που άρπαξαν από τους μικροκαταθέτες του Χρηματιστήριου επενδύθηκαν; Πόσες καινούργιες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν από τους καπιταλιστές που «ανέλαβαν» αυτή την υποχρέωση για να τσεπώσουν τη δωρεάν κρατική επιχορήγηση;
Οι ίδιες οι επίσημες κρατικές στατιστικές αποδεικνύουν το αντίθετο. Το ίδιο και μελέτες που έχουν παραγγελθεί από το υπουργείο Εργασίας. Η όποια ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων προήλθε από τα κρατικά μεγάλα έργα (συμπεριλαμβανόμενων των ολυμπιακών) και όχι από τον ιδιωτικό τομέα. Οι καπιταλιστές έκαναν μόνο τις αρπαχτές (χρηματιστήριο, Ολυμπιάδα, «κίνητρα»), αύξησαν τα κέρδη τους με ιλιγγιώδεις ρυθμούς (ετήσιες αποδόσεις πολύ πάνω από 100%), χωρίς να κάνουν επενδύσεις, χωρίς να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας.