«Η υλοποίηση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, βασικό μοχλό αλλαγής των δομών της ελληνικής οικονομίας.
Διατυπώνοντας αυτή την άποψη ξέρω ότι θίγω ένα από τα βασικά στερεότυπα του χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο επιβλήθηκε από δεκαετίες στη χώρα και παγίωσε αντιλήψεις που διαπερνούν οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα.
Αυτές ακριβώς τις αντιλήψεις, όμως, πρέπει να αλλάξουμε και αν δεν τις αλλάξει η Αριστερά, η οποία ήταν ο φορέας αμφισβήτησης όσων γίνονταν επί δεκαετίες στη χώρα, τότε ποιος θα τις αλλάξει;
[…]
Η Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα είναι η μέθοδος για να μεγιστοποιήσει άμεσα τις δυνατότητες χρηματοδότησης πολλών έργων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να βελτιώσει τις διαδικασίες υλοποίησης έργων σε όλα τα στάδια κατασκευής, λειτουργίας και συντήρησης».
Δε χρειαζόταν να τοποθετηθεί ο συριζαίος Μουλόπουλος στην κεφαλή του ΔΟΛ για να παραχωρηθούν δύο σελίδες στο σαββατιάτικο φύλλο των «Νέων» στον υφυπουργό Ανάπτυξης και πρώην πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιο Πιτσιόρλα, προκειμένου να κάνει ένα «νεοφιλελέ» κήρυγμα που ο Σημίτης και οι υπουργοί του δεν τολμούσαν να κάνουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο. Τέτοιες απόψεις είναι ευπρόσδεκτες από τα συγκροτήματα των αστικών ΜΜΕ, γιατί έχουν «παιδευτικό» χαρακτήρα, καθώς δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το κυβερνητικό του επιτελείο έχουν «ενστερνιστεί» το Μνημόνιο και τη φιλοσοφία του και δεν τα αποδέχτηκαν απλώς, ως αποτέλεσμα εκβιασμού και πραξικοπήματος.
Και μην μας πει κανείς ότι αυτά είναι προσωπικές απόψεις του Πιτσιόρλα, γιατί τα παραμυθάκια τύπου Σκουρλέτη είναι μόνο για «τυφλωμένους» συριζαίους και όχι για ανθρώπους με κρίση (για να μην πούμε, απλώς με κοινή λογική). Ο Σκουρλέτης έφυγε από το ΥΠΕΝ, στο οποίο έπρεπε να υπογράψει σειρά ιδιωτικοποιήσεων, και πήγε σε ένα «ουδέτερο» υπουργείο. Ο δε Πιτσιόρλας, του οποίου την αποπομπή υποτίθεται ότι θα ζητούσε ο Σκουρλέτης, όχι μόνο δεν αποπέμφθηκε από τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά αναβαθμίστηκε σε υφυπουργό, δίδυμο με τον «άνθρωπο της Wall Street» Δ. Παπαδημητρίου, σ' ένα υπουργείο που έχει ως αρμοδιότητα το «νταλαβέρι» κράτους και καπιταλιστών.
Τι λέει ο Πιτσιόρλας; Οτι η αντίθεση στις ιδιωτικοποιήσεις ήταν ένα από τα «βασικά στερεότυπα του χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης». Πέρα από την ιταμότητα του ισχυρισμού καθεαυτού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δραστηριοποίηση του κράτους σε επιχειρήσεις υποδομής (ηλεκτρική ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές κ.ά.) υπήρξε βασική επιλογή του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Γιατί αυτές οι επιχειρήσεις απαιτούσαν μεγάλη μάζα σταθερού κεφαλαίου, που την εξασφάλιζε το κράτος «στύβοντας» τον ελληνικό λαό και διαθέτοντας γη και φυσικούς πόρους.
Πότε άρχισε το ιδιωτικό κεφάλαιο να εποφθαλμιά τα «φιλέτα» αυτών των επιχειρήσεων (και όχι τις επιχειρήσεις στο σύνολό τους); Οταν είχε αρχίσει η απαξίωσή τους (στην οποία βοήθησε η πλιατσικολόγηση από το ιδιωτικό κεφάλαιο, που δρούσε ως προμηθευτής και υπεργολάβος στις κρατικές επιχειρήσεις) και επομένως μπορούσε να τις αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές. Χρονικά, αυτή η διαδικασία τοποθετείται στις αρχές της δεκαετίας του '90. Την υπηρέτησαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ τα κόμματα της καθεστωτικής Αριστεράς ήταν «απέναντι», όπως και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ως κυβέρνηση πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζει μπροστά τους διάφορες Πιτσιόρλες, με στόχο όχι μόνο να προωθήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις (αυτό το κάνουν όλοι τους), αλλά να τους δώσουν και ιδεολογικό περιεχόμενο.
