Ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλας; Μάλλον μια ακόμα ιστορία κρατικής αναλγησίας.
Κρατούμενος με κατωγωγή από τη Βόρεια Μακεδονία, έγκλειστος εδώ και 17,5 χρόνια στις φυλακές Δομοκού, έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Είναι στο τελευταίο στάδιο. Πεθαίνει και το ξέρει. Ζήτησε, όπως έχει δικαίωμα, να τον αποφυλακίσουν για να πάει να πεθάνει στον τόπο του.
Το Συμβούλιο Φυλακής ζήτησε πιστοποίηση της αναπηρίας από το ΚΕΠΑ για ν’ αποφασίσει την αποφυλάκιση. Το ΚΕΠΑ δε δέχεται να εξετάσει τον κρατούμενο, διότι δεν έχει ΑΜΚΑ που να προκύπτει από άδεια διαμονής. Πώς όμως να πάρει άδεια διαμονής ένας κρατούμενος; Ετσι, ο άνθρωπος περιμένει το θάνατό του και οι συγκρατούμενοί του τον βλέπουν να λιώνει.
Εξέλιπε κάθε ίχνος ανθρωπιάς; Ετσι φαίνεται.
Δεν μπορεί το Συμβούλιο Φυλακής ν’ αποφασίσει με βάση τις γνωματεύσεις του Κρατικού Νοσοκομείου Λαμίας, σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος πάσχει από καρκίνο τελικού σταδίου;
Δεν μπορεί το ΚΕΠΑ να εξετάσει έναν κρατούμενο που δεν μπορεί και δεν θα μπορούσε να έχει άδεια διαμονής;
Πίσω από τη γραφειοκρατική αγκύλωση κρύβεται η αντιμετώπιση των κρατούμενων ως ανθρώπων τρίτης κατηγορίας. Εκτός αν πρόκειται για κάποιον νεοναζιστή τύπου Μιχαλολιάκου.
Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε; Δημοσιοποιούμε την τραγική ιστορία αυτού του κρατούμενου, μπας και ευαισθητοποιηθούν και παρατήσουν τη γραφειοκρατική αγυρτεία και βρουν μια λύση (πανεύκολο είναι άμα θέλουν), για να πάει ο άνθρωπος να πεθάνει στο σπίτι του. Εκτός αν είναι αποφασισμένοι να τον τιμωρήσουν ακόμα και τις ύστατες μέρες και ώρες της ζωής του.
YΓ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ετοιμάζεται μεταγωγή του βαριά άρρωστου κρατούμενου στο κατ’ ευφημισμόν νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού «Αγιος Παύλος». Θα τον πετάξουν σε μια γωνιά για να πεθάνει άγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς καν την παρηγορητική φροντίδα των συγκρατούμενών του, που έχει στις φυλακές Δομοκού! Απανθρωπιά εις διπλούν.