Με μια διάτρητη νομικά και προκλητική πολιτικά απόφαση, το τρομοδικείο του Κορυδαλλού, με πρόεδρο τη Μ. Τζανακάκη, δέχτηκε (με ελάχιστες διαφοροποιήσεις) την πρόταση του εισαγγελέα Σ. Μπάγια και «μοίρασε» βαρύτατες κατηγορίες στους κατηγορούμενους αυτής της υπόθεσης, στην οποία είχαν συγκεντρωθεί τρία βουλεύματα που αφορούσαν τέσσερις υποθέσεις (βομβοδέματα, σπίτι στο Βόλο, σύγκρουση στην Πεύκη και όπλα στη Νέα Σμύρνη).
Το τρομοδικείο δέχτηκε την ένσταση εκκρεμοδικίας, με αποτέλεσμα όσοι έχουν καταδικαστεί σε άλλη δίκη για συμμετοχή στη ΣΠΦ (μέλη της οργάνωσης και άσχετοι με την οργάνωση) να μην καταδικαστούν και δεύτερη φορά (η κατηγορία κρίθηκε απαράδεκτη). Ιδιαίτερη περίπτωση είναι ο Γ. Μιχαηλίδης, που αθωώθηκε από την κατηγορία της συμμετοχής στη δίκη για τη ληστεία στο Βελβεντό, με αποτέλεσμα να κριθεί απαράδεκτη η ίδια κατηγορία που αντιμετώπιζε σ’ αυτή τη δίκη. Σημειώνουμε πως όλοι οι κατηγορούμενοι (εκτός από τη Στ. Αντωνίου και τον Κ. Παπαδόπουλο) έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή στη ΣΠΦ (είναι δεν είναι μέλη της οργάνωσης), επομένως όλες οι επιμέρους κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκαν θεωρείται ότι τελέστηκαν στο πλαίσιο «τρομοκρατικής» δράσης και συνεπάγονται βαρύτερες ποινές.
Για την υπόθεση της Πεύκης, ο Θ. Μαυρόπουλος καταδικάστηκε για συμμετοχή στη ΣΠΦ και για δύο απόπειρες ανθρωποκτονίας τελεσθείσες σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Για την υπόθεση του Βόλου καταδικάστηκαν οι Χρ. Τσάκαλος, Δ. Μπολάνο, Γ. Νικολόπουλος, Ολ. Οικονομίδου, Γ. Πολύδωρος και Θ. Μαυρόπουλος για διακεκριμένη οπλοκατοχή, χωρίς ουδείς να ισχυριστεί ότι τα όπλα τα είχαν για να τα εμπορευτούν ή να τα διαθέσουν σε τρίτους. Μιλάμε, δηλαδή, για νομικό τερατούργημα, με στόχο να πέσουν μεγάλες ποινές και ν’ αρχίσει να δημιουργείται σχετική νομολογία. Για την ίδια υπόθεση ο Δ. Πολίτης καταδικάστηκε για απλή οπλοκατοχή. Τα όπλα ήταν μια σκύλλα και μερικά ακόμη εργαλεία!
Για την υπόθεση των βομβοδεμάτων, οι Γερ. Τσάκαλος και Π. Αργυρού, που είχαν συλληφθεί, καταδικάστηκαν για 3 εκρήξεις και 9 απόπειρες έκρηξης, καθώς και για κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών μηχανισμών. Θυμίζουμε ότι οι μηχανισμοί ήταν εξαιρετικά μικρής ισχύος και ουσιαστικά λειτουργούσαν εμπρηστικά. Τα υπόλοιπα μέλη της ΣΠΦ (Χρ. Τσάκαλος, Γ. και Μ. Νικολόπουλος, Δ. Μπολάνο, Ολ. Οικονομίδου, Γ. Πολύδωρος) καταδικάστηκαν για κατασκευή και κατοχή.
Ο Χ. Χατζημιχελάκης, που κατηγορούνταν ως… «διευθυντής», όντας ήδη κρατούμενος, απαλλάχτηκε.
Με την υπόθεση της Νέας Σμύρνης έχουμε το ίδιο νομικό τερατούργημα. Οι Κ. Σακκάς, Γ. Καραγιαννίδης και Αλ. Μητρούσιας καταδικάστηκαν για διακεκριμένη οπλοκατοχή, για όπλα που ούτε τα εμπορεύονταν ούτε τα διέθεταν σε τρίτους. Και βέβαια, βαφτίστηκαν και αυτοί μέλη της ΣΠΦ (καταδικάστηκε μόνο ο Κ. Σακκάς, γιατί οι άλλοι δύο έχουν ήδη καταδικαστεί στη λεγόμενη δίκη Χαλανδρίου).
Η Στ. Αντωνίου, κατηγορούμενη στην ίδια υπόθεση, απαλλάχτηκε λόγω αμφιβολιών από την κατηγορία της συμμετοχής, καταδικάστηκε όμως για απλή συνέργεια σε διακεκριμένη οπλοκατοχή και για προπαρασκευαστική πράξη πλαστογραφίας.
Ο Κ. Παπαδόπουλος απαλλάχτηκε από την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ και καταδικάστηκε για το πλημμέλημα της οπλοκατοχής (δύο σιδερογροθιές, αγορασμένες νόμιμα από κατάστημα)!
Συζήτηση και απόφαση επί των ποινών υπήρξε μόνο για τους δύο τελευταίους. Η Στ. Αντωνίου καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη για την απλή συνέργεια σε διακεκριμένη οπλοκατοχή και σε 3 χρόνια φυλάκιση για την άλλη πράξη, κατά συγχώνευση σε συνολική ποινή κάθειρξης 6 ετών (ίδια ήταν η πρόταση του εισαγγελέα). Η έφεσή της έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα (το πρότεινε και ο εισαγγελέας επειδή έχει λευκό ποινικό μητρώο) και έτσι δε φυλακίστηκε. Ο Κ. Παπαδόπουλος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 6 μηνών και πρόστιμο 586 ευρώ (800 είχε προτείνει ο εισαγγελέας), με τριετή αναστολή λόγω λευκού ποινικού μητρώου.
Οι ποινές στους υπόλοιπους θ’ αποφασιστούν στις 18 Δεκέμβρη.