Στη Μυτιλήνη ανέθεσαν τη δουλειά της εκκένωσης στα φασισταριά, που προχώρησαν οργανωμένα στο πογκρόμ κατά των μεταναστών που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία Σαπφούς. Η αστυνομία ήρθε μετά, για να συλλάβει τους 120 μετανάστες που είχαν μείνει στην πλατεία προσπαθώντας να προστατευθούν από τα φονικά «πολεμοφόδια» των φασιστών. Στην Πάτρα ανέλαβε η ίδια η αστυνομία. Με μια επιχείρηση που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στο παρελθόν (μόνο που τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε). Χαράματα, οι ορδές των ΜΑΤ εισέβαλαν σε δυο παλιά εργοστάσια και «σκούπισαν» τους 600 πρόσφυγες και μετανάστες που είχαν βρει εκεί καταφύγιο. Τους φόρτωσαν στις κλούβες και τους μετέφεραν στην Κόρινθο για να γίνει «διαλογή».
Φυσικά, ξέρουμε πολύ καλά για ποιο λόγο πρόσφυγες και μετανάστες εγκαθίστανται σε εγκαταλελειμμένα κτίσματα και σε παραπήγματα κοντά στα λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας. Ψάχνουν μια ευκαιρία για να περάσουν στην Ιταλία, είτε μέσω κάποιου κυκλώματος διακίνησης είτε με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να κρυφτούν σε κάποιο φορτηγό. Υποφέρουν τα πάνδεινα, υφίστανται συνεχείς εξευτελισμούς από τις δυνάμεις του Λιμενικού, αλλά αυτή είναι η μόνη τους ελπίδα.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζει με μεγαλύτερη σκληρότητα την πολιτική των προκατόχων της, καθώς οι πρόσφυγες πλέον είναι περισσότεροι, λόγω του ρεύματος από τη Συρία και τις άλλες εμπόλεμες ζώνες. Καθήκον της ελληνικής κυβέρνησης είναι να λειτουργήσει σαν αποτελεσματικός συνοριοφύλακας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Κρατά εγκλωβισμένους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά και κυνηγάει άγρια όσους βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα και προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή, επιδεικνύει τη βιτρίνα κάποιων καταυλισμών και κάποιων διαμερισμάτων όπου μια μερίδα των προσφύγων έχει ένα κεραμίδι και ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή η βιτρίνα είναι το άλλοθι για το συνεχές αστυνομικό κυνηγητό σε βάρος όλων των υπόλοιπων μεταναστών, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε δουλειά νόμιμη ν' αναζητήσουν στην Ελλάδα, καθώς δε δίνονται άδειες διαμονής σε όσους δεν έχουν την προσφυγική ιδιότητα. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, είναι λογικό η τάση φυγής προς τις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες ήταν έτσι κι αλλιώς ο τελικός προορισμός των μεταναστών, να ενισχύεται και να μην αποδυναμώνεται.
