H Yπηρεσία Ασύλου του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης «ανακοινώνει την πρόσληψη με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, συνολικά τριάντα επτά (37) ατόμων για την κάλυψη παροδικών αναγκών της Υπηρεσίας Ασύλου του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, που εδρεύει στην Αθήνα, για την υλοποίηση του Υποέργου της προκαθορισμένης πράξης με τίτλο “Βοήθεια στην Υπηρεσία Ασύλου’’ στο πλαίσιο της υλοποίησης του προγράμματος με τίτλο: “Ανάπτυξη των δυνατοτήτων διαχείρισης των εθνικών συστημάτων ασύλου και μετανάστευσης’’, της προγραμματικής ενότητας» κτλ. κτλ.
Πίσω από τη στριφνή υπηρεσιακή γλώσσα κρύβεται η πολιτική ξεφτίλα της σημερινής συγκυβέρνησης που, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της για αλλαγή πολιτικής στον τομέα του ασύλου, κινείται με βάση τον αυτόματο πιλότο που παρέλαβε από την προκάτοχό της. Προσλήψεις δεν κάνει και επειδή η Υπηρεσία Ασύλου είναι εντελώς διαλυμένη και το Περιφερειακό Γραφείο Αττικής αναγκάστηκε να βάλει ουσιαστικά λουκέτο (γράψαμε αναλυτικά την προηγούμενη βδομάδα), κατέφυγε σε ένα πρόγραμμα του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου για να προσλάβει για ένα χρόνο 37 άτομα που θα στελεχώσουν τις υπηρεσίες της.
Φτάνουν αυτά τα άτομα για ν’ ανταποκριθούν στις πιεστικές ανάγκες της εξέτασης των αιτημάτων ασύλου; Ούτε γι’ αστείο. Επρεπε, όμως, να μπαλώσουν κάπως την κατάσταση, για προπαγανδιστικούς κυρίως λόγους.
Γι’ αυτό και στην ανακοίνωση υπάρχει η γελοιότητα του χαρακτηρισμού των αναγκών ως… παροδικών. Οι ανάγκες κάθε άλλο παρά παροδικές είναι, όπως γνωρίζουμε. Επρεπε, όμως, να χαρακτηριστούν έτσι, προκειμένου να αντληθούν λεφτά από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Οι ανάγκες είναι μόνιμες, αλλά η χρηματοδότηση παροδική. Γι’ αυτό και κάνουν προσλήψεις λίγων συμβασιούχων για διάστημα μικρότερο του έτους.
ΥΓ1. Στο δημοσίευμα του προηγούμενου φύλλου («Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται το σκάνδαλο Κικίλια στην Υπηρεσία Ασύλου») μπερδέψαμε τα ονόματα. Στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας μας τα γράψαμε σωστά, το διευκρινίζουμε όμως και εδώ για να είμαστε ακριβείς. Είναι η διευθύντρια της Αρχής Προσφυγών Λαμπρινή Κωλέττα αυτή που συνεργάστηκε με τον Κικίλια για τη σκανδαλώδη στελέχωση των νέων Επιτροπών Προσφυγών, κατά παράκαμψη της διαδικασίας που προβλέπει ο νόμος, με την ανοχή της διευθύντριας της Υπηρεσίας Ασύλου Μαρίας Σταυροπούλου. Οσο για την προσπάθεια διάσπασης του μετώπου των εργαζόμενων που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ, με την κλήση τριών απ’ αυτούς να επανέλθουν στην εργασία τους, έγινε από το ίδιο το υπουργείο, με πρόσχημα την αντικατάσταση αποχωρησάντων. Η σημερινή πολιτική ηγεσία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την «αμαρτωλή» λίστα που κατασκευάστηκε επί περιόδου Κικίλια, κατά παράβαση του νόμου! Η τότε καταγγελία του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ πετάχτηκε στα σκουπίδια (όπως και πολλά άλλα).
ΥΓ2. Στο Ιντιμίντια, κάτω από την ανάρτηση του ρεπορτάζ μας, δημοσιεύτηκε το εξής σχόλιο με την υπογραφή «Δημήτρης Κατωπόδης»: «Σε απάντηση του άρθρου σας της 2/6/2015 και για την αποκατάσταση της αλήθειας σας γνωρίζω ότι α) στην δίκη που αναφέρεσθε στο άρθρο “υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται το σκάνδαλο Κικίλια’’, δεν έγινε εκ μέρους μου παρέμβαση στη δίκη, αλλά εκπροσώπησα κατά το νόμο τη Διοίκηση που ήταν διάδικος και ανέφερα στο Δικαστήριο τις απόψεις της, β) όσον αφορά την κατά τη γνώμη σας “κατάπτυστη’’ γνωμοδότηση, στο άρθρο σας κακώς αναφέρετε ότι ήμουν εισηγητής. Ημουν συνεισηγητής και, λόγω του βαθμού μου, δεν είχα δικαίωμα ψήφου. Η δε εισήγησή μου δεν έγινε αποδεκτή από κανένα μέλος με αποφασιστική ψήφο του αρμοδίου Συμβουλίου».
Σε ό,τι αφορά το σημείο α) ο συγγραφέας του σχολίου λέει με διαφορετικά λόγια αυτό που γράψαμε. Για μας το ζήτημα είναι πολιτικό. Ο νομικός σύμβουλος εκπροσώπησε όντως τη Διοίκηση, η οποία όμως σήμερα έχει διαφορετική πολιτική ηγεσία, που αποδέχεται και συνεχίζει την πολιτική της προκατόχου της και δε δίνει διαφορετική εντολή στο νομικό σύμβουλο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μέσω υπουργικής συμβούλου αφήνει να εννοηθεί ότι ο νομικός σύμβουλος έκανε του κεφαλιού του.
Σε ό,τι αφορά το σημείο β), πράγματι ο Δ. Κατωπόδης ήταν συνεισηγητής (χωρίς δικαίωμα ψήφου). Από το πρακτικό της απόφασης, το οποίο συνυπογράφει, δε φαίνεται ότι ο δεύτερος εισηγητής είχε διαφορετική άποψη, όπως υπαινίσσεται. Η δε απόφαση ήταν ομόφωνη. Αν ο Δ. Κατωπόδης έκανε διαφορετική εισήγηση, που δεν έγινε αποδεκτή, όπως γράφει, αυτό είναι κάτι που δεν προκύπτει από τα επίσημα έγγραφα και φυσικά κανείς άλλος πλην των μελών του ΝΣΚ μπορεί να γνωρίζει. Μιας και μπαίνει σ’ αυτή τη συζήτηση, όμως, ας μας πει αν θεωρεί και ο ίδιος εκείνη την απόφαση, αν όχι κατάπτυστη, όπως εμείς, τουλάχιστον αντίθετη στο σύνταγμα και στο ισχύον δίκαιο. Ως τέτοια την έκριναν όχι μόνο ελληνικές και ευρωπαϊκές θεσμικές οργανώσεις (όπως το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες), αλλά και τα ελληνικά δικαστήρια (Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας).