Ο Δ. Κουφοντίνας, εδώ και αρκετό καιρό, έχει γίνει στόχος μιας βρώμικης και ανήθικης επίθεσης. Η αρχή έγινε το καλοκαίρι του 2004 με την επιστολή του Α. Βεζύρογλου (μάρτυρα υπεράσπισης του Α. Γιωτόπουλου) στην «Ελευθεροτυπία», στην οποία αναπτυσσόταν το επιστημονικής φαντασίας σενάριο ότι ο Δ. Κουφοντίνας συνεργάστηκε με την Αντιτρομοκρατική. Ακολούθησαν στη συνέχεια πολλές παραλλαγές του ίδιου σεναρίου με κύριο εκφραστή τους ένα λαθρόβιο έντυπο αποκαλούμενο «Μήνυμα Αντίστασης», το οποίο τυχαίνει, τουλάχιστον, υπερπροβολής από την «Ελευθεροτυπία». Το σενάριο αυτό εμφανίστηκε βαθμιαία ακόμα και μέσα στην αίθουσα του Εφετείου από συγκεκριμένο συγκατηγορούμενό του. Πρόσφατα όμως υποστηρίχθηκε και αναπτύχθηκε στη διάρκεια της αγόρευσης του Ι. Μυλωνά (συνηγόρου των Β. Τζωρζάτου και Α. Γιωτόπουλου).
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για επίθεση που έχει δύο στόχους: Ο πρώτος αφορά την ηθική και πολιτική εξόντωση του Δ. Κουφοντίνα. Του αγωνιστή που είχε το ηθικό ανάστημα και την πολιτική τόλμη να επωμιστεί την ιστορία και τη δράση της Ε.Ο. 17Ν. Να την υποστηρίξει πολιτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας και αυτής του Εφετείου. Χωρίς να διεκδικήσει τίποτα για τον εαυτό του. Χωρίς να προσπαθήσει να αποδείξει ότι του χρέωσαν συμμετοχή ακόμη και σε ενέργειες που αποδεδειγμένα δεν συμμετείχε. Χωρίς να διαμαρτυρηθεί για τις 13 φορές ισόβια στα οποία τον καταδίκασαν και η εισαγγελέας σε αυτήν τη δίκη ζήτησε να τον ξανακαταδικάσουν. Ο δεύτερος αφορά πρωτίστως την απαξίωση της υπόστασης και της διαδρομής των ένοπλων οργανώσεων στην Ελλάδα (εξάλλου, αντίστοιχα φαινόμενα εμφανίστηκαν και στην υπόθεση ΕΛΑ), αλλά και την υπονόμευση και σπίλωση ενός ευρύτερου χώρου, όπου αναπτύσσονται ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις, με τη παλιά μέθοδο της πρακτορολογίας και της συνωμοσιολογίας.
Ο ίδιος ο Δ. Κουφοντίνας καταγγέλλει, όχι αναίτια, ότι αυτή η επίθεση πηγάζει από τους Α. Γιωτόπουλο και Β. Τζωρτζάτο. Παράλληλα, όμως, πιστεύουμε ότι συναντιέται και εξυπηρετεί, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των προηγούμενων, με τη συνολική επιχείρηση των «αντιτρομοκρατικών» επιτελείων, εθνικών και διεθνών. Και για του λόγου το αληθές, ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του Πολ Γουίλκινσον, συμβούλου των βρετανικών διωκτικών υπηρεσιών, διευθυντή του Κέντρου για την Τρομοκρατία και την Πολιτική Βία στο Πανεπιστήμιο Σεντ Αντριους. Στη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 2002, στη διάρκεια των συλλήψεων και της προδικασίας, έλεγε πως μετά την εξάρθρωση μιας οργάνωσης προέχει η ιδεολογική της συντριβή και η καθολική απαξίωση των μελών της.
Η «Ελευθεροτυπία», παρότι συνεχίζει να προβάλλεται και μέσω του τίτλου της ως αδέσμευτη και σεβόμενη τη δεοντολογία της ενημέρωσης εφημερίδα, εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ιδιαίτερα τελευταία, υπό το καθεστώς της νέας της διεύθυνσης, φαίνεται να γίνεται συνεργός και πομπός αυτής της ανίερης επίθεσης. Με μεθοδικά επιλεγμένους τίτλους και λογοκρισία στα ρεπορτάζ κάλυψης της δίκης, με την προώθηση απόψεων που σπιλώνουν τον Δ. Κουφοντίνα και με εμπάργκο απέναντι σε κάθε άλλη άποψη, εμφανίζει μια διαδικασία δίκης εντελώς παραμορφωμένη και άδικη. Οχι μόνο για τον Δ. Κουφοντίνα αλλά και για πολλούς άλλους κατηγορούμενους.
Μια συνέντευξη του Χ. Ξηρού κόπηκε χωρίς καμία εξήγηση. Ενα γράμμα δύο επώνυμων μαρτύρων υπεράσπισης του Η. Κωστάρη πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων. Σειρά από δηλώσεις του Δ. Κουφοντίνα και άλλων κατηγορούμενων περικόπτονται και παραποιούνται.
Στο απόγειο αυτών των μεθοδεύσεων είχαμε πρόσφατα την καταπάτηση κάθε έννοιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας: Την υιοθέτηση και προβολή με πηχαίους τίτλους, χωρίς εισαγωγικά ή κάτι άλλο που να υποδηλώνει, έστω, αποστασιοποίηση της εφημερίδας από τη συκοφαντική για τον Δ. Κουφοντίνα αγόρευση του Ι. Μυλωνά. Τη στέρηση του δικαιώματος ενός κατηγορούμενου να υπερασπίσει τον εαυτό του απέναντι σε επιθέσεις που δέχεται και οι οποίες δημοσιοποιούνται μέσω της ίδιας εφημερίας. Ετσι, στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε και πάλι άρνηση να δημοσιευτεί απάντηση του Δ. Κουφοντίνα σε κατηγορίες εναντίον του από τον Β. Τζωρζάτο. Η δημοσίευση έγινε τελικά τότε πολύ καθυστερημένα και μόνο κατόπιν διαμαρτυριών. Στις 16 αυτού του μήνα, στις κατηγορίες περί «συνεργασίας» που εκτοξευτήκαν από τον Ι. Μυλωνά, υπήρξε οριστική άρνηση δημοσίευσης της απάντησης.
Είναι υποχρέωση όλων εμάς, που, μαζί με άλλους, από το καλοκαίρι του 2002 εναντιωνόμαστε στην τρομοϋστερία και στις διώξεις σκοπιμότητας, εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους, να διευκρινίσουμε για μία ακόμα φορά, τα εξής:
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να έχει την οποιαδήποτε άποψη για την Ε.Ο. 17Ν, είναι πολιτικό και προσωπικό ζήτημα του καθενός να έχει συμπάθειες και επιλεκτικές προτιμήσεις απέναντι σε κάποιους από τους κατηγορούμενους και να τους υπερασπίζεται με ιδιαίτερο ζήλο, δεν έχει όμως κανένας το δικαίωμα να εντάσσει στην υπερασπιστική επιχειρηματολογία του την ηθική και πολιτική εξόντωση των συγκατηγορουμένων του, μέσω της διασποράς άθλιων σεναρίων και συνειδητών ψευδών.
Δηλώνουμε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η γκεμπελικού χαρακτήρα επίθεση, την οποία μόνο νοσηροί εγκέφαλοι μπορούν να παράγουν.
Ζητάμε από την διεύθυνση της «Ελευθεροτυπίας», στο βαθμό που δεν έκλεισε τον κύκλο της ως εφημερίδα με συγκεκριμένες απευθύνσεις σε κοινωνικά και πολιτικά ευαίσθητους και ώριμους χώρους, να δημοσιεύσει το συγκεκριμένο κείμενο διαμαρτυρίας καθώς και την επιστολή-απάντηση του Δ. Κουφοντίνα στην αγόρευση του Ι. Μυλωνά.
Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους
Συλλογικότητες και άτομα από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό χώρο και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά