«Ο έλληνας πρωθυπουργός επισήμανε ακόμη μια φορά ότι η κατάσταση είναι τεταμένη, όπως επίσης και ο πρωθυπουργός της Μάλτας. Αλλά αποφάσεις δεν ελήφθησαν»! Αυτή ήταν η ενημέρωση που έκανε η Μέρκελ στους γερμανούς δημοσιογράφους, στη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής της ΕΕ, που έγινε με τηλεδιάσκεψη. Το Προσφυγικό δεν είναι στις προτεραιότητες των ιμπεριαλιστών ηγετών της ΕΕ. Στον Εβρο αποτρέπεται η είσοδος προσφύγων, στα στενά του Αιγαίου οι βάρκες σπρώχνονται πίσω με απειλή βύθισης, όσοι περνούν (είτε από τον Εβρο είτε από τη θάλασσα) φυλακίζονται επί σκοπώ απέλασης, χωρίς καν το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτημα ασύλου, οι παλαιότεροι πρόσφυγες στοιβάζονται στα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά, νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ετοιμάζονται, λίγοι τυχεροί κατάφεραν να μεταφερθούν στην ενδοχώρα… όλα καλά. Μια χαρά λειτουργεί το ελληνικό κράτος ως συνοριοφύλακας και δεσμοφύλακας της ΕΕ, γιατί να πάρουν νέες αποφάσεις; Ούτε ο Μητσοτάκης τους ζήτησε τίποτα, οπότε… όλα καλά.
Ο κοροναϊός απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη αυτήν την περίοδο. Η Ελλάδα δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Η πανδημία ήρθε σε μια περίοδο μεγάλης όξυνσης του Προσφυγικού ζητήματος, με την Τουρκία να επαναδιαπραγματεύεται με το γνωστό τρόπο τις «απολαβές» της από την ΕΕ και με την Ελλάδα να παίζει με συνέπεια και φανατισμό το ρόλο του συνοριοφύλακα και δεσμοφύλακα της Ευρώπης-φρούριο. Κάθε μέρα ανακοινώνονται μέτρα όλο και πιο «σφιχτά» με σκοπό τη μείωση του ρυθμού εξάπλωσης της πανδημίας, μπας και καταφέρει να αντέξει το σμπαραλιασμένο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δε μιλάμε για κάτι παροδικό ή για κάτι που αφορά μόνο συγκεκριμένο κομμάτι πληθυσμού. Ολοι μπορεί να γίνουν φορείς ή να νοσήσουν και ο χρονικός ορίζοντας επαναφοράς στην προηγούμενη κατάσταση είναι μάλλον αβέβαιος. Κι ενώ για τον γενικό πληθυσμό σε όλα τα κράτη λαμβάνονται σκληρά μέτρα περιορισμού, για τους πρόσφυγες στη χώρα μας ακούσαμε κάποιες πρώτες αναφορές μόλις την περασμένη Τρίτη! Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες στα νησιά και σε πολλές «δομές» της ενδοχώρας (δε μιλάμε καν για όσους βρίσκονται σε αστεγία), με άθλιες συνθήκες υγιεινής, με κοινές τουαλέτες και χώρους μαγειρέματος, με όση βοήθεια μπορούν να λαμβάνουν από τις υποστελεχωμένες (στην πλειοψηφία τους) ομάδες του ΕΟΔΥ, με… με… με… (η λίστα με τα προβλήματα δεν έχει τελειωμό).
Γνωρίζουμε ότι μόνο στη Λέσβο (το μέρος με το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων σε «δομή φιλοξενίας») αυτή τη στιγμή ζουν πάνω από 20.000 πρόσφυγες, εγκατεστημένοι σε κοντέινερ και σκηνές, εντός και εκτός του χώρου του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης. Μιλάμε για το ίδιο ΚΥΤ, στο οποίο ξέσπασε η πυρκαγιά που κόστισε τη ζωή σε ένα παιδί έξι ετών (και στο οποίο είχε προηγηθεί άλλη μια φωτιά τον Σεπτέμβρη, στην οποία έχασαν τη ζωή τους μια μητέρα με το βρέφος της). Οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης έχουν καταγραφεί με κάθε δυνατό τρόπο κι έχουν σημειωθεί από όλους τους φορείς. Αν λοιπόν η πανδημία δημιουργεί επισφάλεια για έναν μέσο υγιή άνθρωπο, σκεφτείτε τι ισχύει για όσους αντιμετωπίζουν ήδη θέματα υγείας ή είναι ευάλωτοι (π.χ. έγκυοι γυναίκες και ηλικιωμένοι).
Στις περισσότερες «δομές», οι πρόσφυγες έχουν μερική ενημέρωση από τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σ’ αυτές, ενώ ο υποστελεχωμένος ΕΟΔΥ προσπαθεί (με πενιχρά μέσα και βασισμένος κυρίως στο αίσθημα ευθύνης των εργαζομένων του), μέσω διαφόρων φυλλαδίων και αφισών, να δώσει πιο ολοκληρωμένες πληροφορίες για τα μέτρα υγιεινής που θα πρέπει να τηρούνται, για τον περιορισμό των μετακινήσεων στο ελάχιστο καθώς και για τα αναγκαία μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν αν κάποιος εμφανίσει συμπτώματα. Ωστόσο, όλα καθίστανται στην πράξη εντελώς ανεδαφικά. Είναι αδύνατο να τηρηθούν. Η ενημέρωση δεν είναι στην πράξη πλήρης και οι συνθήκες διαβίωσης δεν επιτρέπουν την παραμικρή εφαρμογή των προληπτικών μέτρων. Αποτέλεσμα: οι περισσότεροι πρόσφυγες κυκλοφορούν αμέριμνοι, έχοντας άγνοια του πραγματικού κινδύνου. Γι’ αυτό απαιτούμε -τώρα ειδικά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά- να διαλυθούν άμεσα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (που ονομάζονται «δομές φιλοξενίας») και να υπάρξει πλήρης και ενδελεχής ενημέρωση των ανθρώπων για την πανδημία που δε θα τους αφήσει ανέγγιχτους.
Οπως είπαμε, με τη λήψη άμεσων μέτρων και για τον προσφυγικό πληθυσμό και για τους εργαζόμενους που απασχολούνται στα ΚΥΤ και στις ανά τη χώρα «δομές» η κυβέρνηση Μητσοτάκη ασχολήθηκε μόλις την Τρίτη 17 Μάρτη. Μέχρι τότε, ό,τι είχε λάβει χώρα ήταν βάσει των γενικών οδηγιών του ΕΟΔΥ και των ΜΚΟ που διαθέτουν προσωπικό στις «δομές». Στα μέτρα που ανακοίνωσε ο Χαρδαλιάς και (υποτίθεται ότι) θα άρχισαν να εφαρμόζονται από την επομένη, εκτός των γενικών μέτρων που αφορούν τη συνεχή ενημέρωση από τον ΕΟΔΥ, τη διακοπή δραστηριοτήτων σε κλειστούς χώρους και την τήρηση των κανόνων υγιεινής με καθημερινό καθαρισμό εσωτερικών κοινόχρηστων χώρων με καθαριστικά και απολυμαντικά, υπάρχει και η υποχρεωτική θερμομέτρηση των νέων αφίξεων, η δημιουργία ειδικών χώρων απομόνωσης σε κάθε ΚΥΤ, καθώς και ο περιορισμός των μετακινήσεων στα αστικά κέντρα αλλά και εντός του ίδιου του ΚΥΤ (στο τελευταίο από τις 7 το πρωί έως τις 7 το βράδυ).
Τα μέτρα, ωστόσο, ήρθαν πολύ αργά και με μόνο στόχο να κουκουλώσουν την απόλυτη αδιαφορία της κυβέρνησης γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Περισσότερο με άλλοθι μοιάζουν, καθώς δεν εξαλείφουν τις πραγματικές εστίες κινδύνου, που είναι αυτά καθεαυτά τα ΚΥΤ και οι «δομές». Τέτοιοι κανόνες είναι αδύνατο να εφαρμοστούν όσο οι χώροι που διαμένουν οι πρόσφυγες είναι τόσο ασφυκτικοί, όσο ακόμα και η πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και σαπούνι είναι πολλές φορές αδύνατη, όσο η παρουσία καλά στελεχωμένων ιατρικών μονάδων είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Επιπλέον, οι «ειδικοί χώροι απομόνωσης» για τους οποίους μιλάνε θα έπρεπε να είναι σε δημόσια νοσοκομεία, με το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, και όχι μέσα στο ίδιο το ΚΥΤ, σα να βρισκόμαστε σε συνθήκες Σπιναλόγκας. Αλλά, ακόμα κι αν το δεχτούμε, σε πολλές «δομές» δεν υπάρχουν καν.
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και όλη η ΕΕ, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη δίνη της πανδημίας, έχουν δείξει πόσο υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή ακόμα και των ίδιων των ευρωπαίων πολιτών, πόσω μάλλον των προσφύγων. Οι τελευταίοι θα πληρώσουν ακριβά και το τίμημα της πανδημίας, αν δεν αλλάξουν άμεσα και δραστικά τα δεδομένα. Το γεγονός ότι είναι σε μεγάλο βαθμό νέοι και σκληραγωγημένοι δε σημαίνει τίποτα. Υπάρχουν ανάμεσά τους ηλικιωμένοι, έγκυοι, άνθρωποι με χρόνια προβλήματα υγείας, άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα που δεν τα γνωρίζουν καν. Δεν μπορείς να μιλάς για στρατηγική «κοινωνικής απομόνωσης» για την αντιμετώπιση της πανδημίας και για τους πρόσφυγες να ισχύει η πραγματικότητα της «κοινωνικής συσσώρευσης».
Επειδή εμείς ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε στο πλευρό της εργατικής τάξης που πλήττεται από τις επιλογές των αστικών κυβερνήσεων απανταχού του πλανήτη, θα πούμε τα αυτονόητα:
– Οι πρόσφυγες να λάβουν άμεσα πλήρη, συνολική και κατάλληλη ενημέρωση, σε γλώσσα που να κατανοούν.
– Οι πρόσφυγες να μετακινηθούν σε τόπους διαμονής κατάλληλους και όχι να είναι στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
– Οι πρόσφυγες πρέπει να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και να λάβουν άμεση και κατάλληλη νοσηλεία αν χρειαστεί.
Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι χρέος μας να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και όλη η εργατική τάξη απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική που μας σκοτώνει με κάθε μέσο. Απαιτούμε να δοθούν λεφτά για την δημόσια υγεία, απαιτούμε νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα και στελεχωμένα. Απαιτούμε υγεία για όλους! Χωρίς κανένα απολύτως κριτήριο.