Στο απόλυτο σκοτάδι βρίσκονται αυτή τη στιγμή όλοι οι πρόσφυγες της χώρας για όλα σχεδόν τα θέματα που αγγίζουν την καθημερινότητα ενός ανθρώπου. Τα ιατρεία κλείνουν στα νησιά, οι κατά τόπους υπηρεσίες ασύλου υπολειτουργούν σε βαθμό τραγικό και οι εξώσεις από τις προσωρινές κατοικίες τους καραδοκούν. Ενα συνολικό μπάχαλο που ενισχύει την ανασφάλεια αυτών των ανθρώπων. Ας γίνουμε συγκεκριμένοι «πιάνοντας» τα θέματα ένα ένα.
Κλείσιμο ιατρείων στα νησιά: Ενα νέο χτύπημα «ήρθε» σε ό,τι αφορά την πρόσβαση των προσφύγων σε ιατρικές υπηρεσίες. Τα ιατρεία που λειτουργούσαν σε Λέσβο, Σάμο και Χίο έκλεισαν, παρά την ενημέρωση που είχε λάβει το υπουργείο Εσωτερικών σε συνεργασία με το Μετανάστευσης και Ασύλου αλλά και την καλή πρόθεση των εκεί εργαζόμενων γιατρών να τα λειτουργήσουν. Και έκλεισαν τη στιγμή που παρατηρείται εκ νέου αύξηση των κρουσμάτων και που δεν έχουν βελτιωθεί ούτε κατ’ ελάχιστο οι συνθήκες διαβίωσης ειδικά στα νησιά.
Με λίγα λόγια, οι πρόσφυγες παραμένουν ανοχύρωτοι μπροστά στον κίνδυνο εμφάνισης κρουσμάτων κοροναϊού στις δομές που «φιλοξενούνται» και ανίκανοι να αυτοπροστατευθούν. Ομως, δεν είναι μόνο το θέμα του κοροναϊού. Οι πρόσφυγες έρχονται αντιμέτωποι ξανά (γιατί δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο) με σοβαρή δυσκολία (για να μην πούμε πλήρη αδυναμία) άμεσης πρόσβασης σε ουσιαστική πρωτοβάθμια φροντίδα και περίθαλψη.
«Επαναλειτουργία» της Υπηρεσίας Ασύλου: Από τις αρχές του Ιούνη είχαμε μια σταδιακή επάνοδο στην «κανονικότητα», με όλο το φιάσκο που στην πραγματικότητα συνοδευόταν. Ταυτόχρονα είχαμε κι ένα άνοιγμα των υπηρεσιών για τους πολίτες και άρα και των περιφερειακών γραφείων ασύλου για τους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν μείνει στο πλήρες έρεβος με τη θέση της χώρας σε lockdown. Αν εξαιρέσουμε τα έγγραφα των οποίων η ισχύς παρατάθηκε με σχετική απόφαση των αρμόδιων υπηρεσιών, κατά τ’ άλλα το «μενού» περιλαμβάνει συνεντεύξεις που χάθηκαν και εκκρεμεί να επαναπροσδιοριστούν (άγνωστο πότε), προθεσμίες για οικογενειακές επανενώσεις, που «έτρεχαν» και εξέπνευσαν εν μέσω πανδημίας, αιτήματα που έμειναν μετέωρα και αναπάντητα ακόμα και για απλές διοικητικές ενέργειες. Γενικώς… μπάχαλο.
Μετά την αστεία «κανονικότητα», λοιπόν, κι ενώ όλοι περίμεναν να αρχίσουν (έστω μερικώς) να ρολάρουν τα πράγματα, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Τα κατά τόπους περιφερειακά γραφεία ασύλου υπολειτουργούν ακόμα και τώρα, εξυπηρετούν ελάχιστους και μόνο κατόπιν ραντεβού, αρνούνται την είσοδο σε δικηγόρους και πρόσφυγες χωρίς περαιτέρω ενημέρωση, εκδίδουν αποφάσεις χωρίς συνεντεύξεις κλπ. κλπ. Σε όλο αυτό, ας σημειώσουμε και τις σημαντικότατες ελλείψεις που εξακολουθούν να υπάρχουν σε προσωπικό, με τον «πόλεμο» που έχει ανοίξει το υπουργείο με τους εργαζόμενους να μαίνεται ακόμα. Τα όποια πρόσθετα δικά μας σχόλια περιττεύουν.
Νέο κύμα αφίξεων στην ενδοχώρα και πρόσφυγες στο χείλος της αστεγίας: Την προηγούμενη βδομάδα σχολιάσαμε σε αδρές γραμμές το μεγάλο θέμα που έχει ανοίξει με τις εξώσεις των προσφύγων από τα «σπίτια» τους. Την ώρα που οι νέοι διοικητές πιάνουν δουλειά στα καμπ της χώρας, το πρώτο μεγάλο κύμα αποχώρησης από προσφυγικές εστίες έρχεται να κάνει τα πράγματα ασφυκτικά. Πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πώς θα επιβιώσουν; Πώς θα συνεννοηθούν; Πώς θα μετακινηθούν; Πού θα εργαστούν; Πού θα στείλουν σχολείο τα παιδιά τους; Πώς θα νοικιάσουν σπίτι και θα το συντηρήσουν;
Οι προβληματισμοί μπορεί να φαίνονται απλοί, αλλά είναι πάρα πολύ ουσιαστικοί. Και δε φαίνεται να μπορούν να ξεπεραστούν έτσι απλά, όπως θα ήθελαν πολλοί. Αυτό που στην ουσία συμβαίνει, είναι να έρχονται οι πρόσφυγες αντιμέτωποι και με το ενδεχόμενο της αστεγίας. Αν είναι ενδεχόμενο και όχι οριακά βεβαιότητα. Προς το παρόν, το πράγμα έχει μείνει στα σκαριά. Το πρώτο μεγάλο κομμάτι προσφυγικού πληθυσμού έπρεπε να βγει από τις εστίες του στις αρχές του τρέχοντος μήνα. Είναι όμως θέμα χρόνου να τεθεί σε εφαρμογή ακόμα και βίαια μετακίνησή του, με τις κατασταλτικές δυνάμεις ν’ αναλαμβάνουν δράση, προς υλοποίηση των βλέψεων της ελληνικής κυβέρνησης για την «αποσυμφόρηση» των δομών, όπως την εννοεί αυτή.
Την ίδια στιγμή, στη Μαλακάσα, που την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές λειτουργούν δύο δομές «φιλοξενίας» με πάνω από 1.500 πρόσφυγες η καθεμία, ήρθε νέο κύμα προσφύγων από τα νησιά. Την Τρίτη, βρέθηκαν έξω από τις πύλες εισόδου του ενός από τα δύο καμπ περίπου 100 άτομα αναζητώντας στέγη, με το διοικητή να κλείνει τις πόρτες για να μην εισέλθουν!
Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Με μια ελληνική κυβέρνηση που το μόνο που τη νοιάζει είναι να κάνει σωστά το μαντρόσκυλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι πρόσφυγες έχουν βρεθεί πάλι να πληρώνουν τα σπασμένα. Είτε έχουμε πανδημία είτε όχι, παραμένουν από τα πιο βαθιά χτυπημένα στρώματα της κοινωνίας.
Τελευταία Νέα :
- Ο Χωμενίδης στο πλευρό των σιωναζιστών του Ισραήλ
- Σαν σήμερα 21 Ιούλη
- Σοφία, ορθοί ακούσομεν…
- Σύλλογος Οικοτρόφων ΝΦΕ ΕΜΠ: Ολοι μαζί παλέψαμε και τα καταφέραμε
- Οι εκβιασμοί για τη συμμετοχή στην αξιολόγηση ξεπερνά τα όρια της βίαιης και παρενοχλητικής συμπεριφοράς
- Για να ξεκινήσει όμορφα το Σαββατοκύριακό σας…