Για την πολύχρονη ταλαιπωρία του Χριστόδουλου Ξηρού έχουμε γράψει πολλές φορές. Εδώ και πέντε χρόνια αντιμετωπίζει μια άγνωστης (ακόμη) αιτιολογίας νόσο, που στην αρχή εκδηλωνόταν μόνο με εξανθήματα και φαγούρα, στη συνέχεια όμως άρχισε να έχει άλλα, πολύ πιο σοβαρά συμπτώματα: πρήξιμο στο λαιμό και στα χείλη, ιλίγγους, ταχυπαλμίες, δύσπνοια. Από τον Οκτώβρη του 2007 έχει υποστεί 6 οξύτατα επεισόδια, στα όρια του αλλεργικού σοκ και έχει μεταφερθεί λιπόθυμος ή μισολιπόθυμος όχι μόνο στο κατ’ ευφημισμόν νοσοκομείο των Φυλακών, αλλά και σε κρατικά νοσοκομεία, ακόμα και μεταμεσονύκτιες ώρες.
Η μόνη φορά που νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο (Γενικό Κρατικό Νίκαιας) ήταν όταν συνέπεσε να έχει εφημερία γιατρός που άκουσε τη φωνή της συνείδησής της και όχι τους ανθρωποφύλακες που της ζητού-σαν να του κάνει μια ένεση κορτιζόνης και να τον στείλει πίσω. Εμεινε σχεδόν δυο βδομάδες στο νοσοκομείο, αλλά άκρη δεν βγήκε. Ξαναγύρισε στη φυλακή με εισήγηση να εξεταστεί σε ειδικό αλλεργιολογικό κέντρο. Εκτοτε, όπως έχουμε γράψει παρακολουθώντας την υπόθεση βδομάδα με βδομάδα, τον πηγαινοφέρνουν σε αλλεργιολογικά κέντρα που κανένα δεν τον «βάζει μέσα» για να τον παρακολουθήσει συστηματικά και να βρει επιτέλους τι έχει. Εναλλάσσουν τα αντιισταμινικά και την κορτιζόνη (ουσία επικίνδυνη, που δεν επιτρέπεται να την παίρνει κάποιος επί μακρόν), ανεβοκατεβάζουν τις δόσεις, αλλά το πρόβλημα παραμένει σε έξαρση, με πολύ μικρές υφέσεις, όταν ανεβάζουν τη δόση της κορτιζόνης.
Βλέποντας ότι ουσιαστικά τον κοροϊδεύουν, ο Χρ. Ξηρός υπέβαλε μέσω των συνηγόρων του αίτημα άμεσης μεταφοράς του από τα υπόγεια κελιά της 6ης (ειδικής) πτέρυγας σε μία από τις άλλες 5 πτέρυγες των Φυλακών Κορυδαλλού. Το αίτημα υποβλήθηκε στις 13 Ιούνη και η επιχειρηματολογία του ήταν απλή: «Σύμφωνα με τους ιατρούς και τα πορίσματα της επιστήμης, θεωρείται ότι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια είτε την έξαρσή της σχετίζονται άμεσα με το περιβάλλον του ασθενούς (πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα υγρά και ανήλια κελιά στα οποία κρατούμαι επί 6 έτη). Ενώ στην κατάσταση αυτή συντείνουν βεβαίως και οι συνθήκες απομόνωσης που επικρατούν στην “6η πτέρυγα” (τόσο στις αντρικές όσο και στις γυναικείες φυλακές). Θα πρέπει επομένως να μεταφερθώ σε χώρο διαφορετικό, αποκλειομένων όλων των χώρων της 6ης πτέρυγας, δεδομένου ότι εκεί εμφανίσθηκε και εξελίσσεται ραγδαία η ασθένεια, αλλά και δεδομένων των συνθηκών απομόνωσης που κυριαρχούν σ΄ αυτήν. Ενώ βεβαίως θα πρέπει να αποκλεισθεί και η μεταγωγή μου σε φυλακές εκτός λεκανοπεδίου, αφού τα νοσοκομεία που μπορούν να επιληφθούν της κατάστασής μου (Συγγρού, Λαϊκό) και όπου σε τυχόν νέο οξύ επεισόδιο πρέπει αμέσως να μεταφερθώ για να αποφευχθεί κίνδυνος ζωής βρίσκονται στην Αθήνα».
Το Συμβούλιο Φυλακής, αποτελούμενο από τους Λ. Καραμπέκιο (διευθυντή), Δ. Αλεξοπούλου (προϊσταμένη Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας) και Ν. Κουλούρη (Εγκληματολόγο), συνεδρίασε στις 26 Ιούνη και απέρριψε το αίτημα! Η επιχειρηματολογία της απόρριψης αποτελεί τυπικό δείγμα σκληρότητας και εκδικητικότητας. Οι εγκαταστάσεις της 6ης πτέρυγας –υποστηρίζει– «είναι κατάλληλες για την περαιτέρω έκτιση της ποινής του και σε κάθε περίπτωση εξασφαλίζουν ικανοποιητικές συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής»! Αυτό θυμίζει τη γνωστή παροιμία «με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα μπάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφούν;». Είναι δυνατό να γράφουν με τόση κυνικότητα ότι «η κατάσταση της υγείας του παρακολουθείται συστηματικά, του εξασφαλίζεται δε η απαραίτητη υγειονομική περίθαλψη κατά τρόπο που δεν μεταβάλλεται σε περίπτωση μετακίνησής του σε άλλο χώρο του καταστήματος» κι αμέσως μετά να σημειώνεται ότι «δεν υπάρχει ιατρική διάγνωση για τα αίτια που προκαλούν το πρόβλημα της υγείας του, συνεπώς αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένες συνθήκες κράτησης»; Μα ακριβώς γι’ αυτό πρόκειται. Ενας γίγαντας με 1,86 ύψος και βάρος πάνω από 120 κιλά, μπήκε στη φυλακή υγιής και μετά από ένα χρόνο εμφάνισε το συγκεκριμένο πρόβλημα, που ολοένα και φουντώνει και τον έχει καταντήσει σαν αδειανό σακί. Πώς μπορούν αυτοί να ξέρουν, ότι η μεταφορά του σε άλλη πτέρυγα δε θα οδηγήσει σε αντιμετώπιση του προβλήματος; Κι αφού παραδέχονται ότι δεν υπάρχει διάγνωση για τα αίτια, γιατί τον αφήνουν και λιώνει και δεν τον πάνε σε ένα από τα δύο ειδικά αλλεργιολογικά κέντρα και να ζητήσουν την εισαγωγή του μέχρι να γίνει διάγνωση της νόσου;
Δε μπορούμε ν’ αφήσουμε ασχολίαστα και δυο χοντρά ψέματα που περιλαμβάνει η απόφαση των «επιστημόνων» της Φυλακής. Πρώτο, ότι ο Χριστόδουλος «αξιοποιεί δημιουργικά το χρόνο κράτησής του ασχολούμενος με την κατασκευή μουσικών οργάνων». Είναι αυτό που του έχουν απαγορεύσει, απορρίπτοντας αιτήματά του για πρόσβαση στο εργαστήριο της φυλακής. Η κατασκευή μουσικών οργάνων απαιτεί εργαλεία που δε μπορεί να έχει στο κελί του ένας κρατούμενος. Ο Χριστόδουλος έχει φτιάξει διάφορα πράγματα με αυτοσχέδια εργαλεία (τα έχουμε παρουσιάσει), όχι όμως μουσικά όργανα, που είναι η ειδικότητά του και που θα μπορούσε να φτιάξει στα εργαστήρια της φυλακής. Ομως, για τους πολιτικούς κρατούμενους ισχύει η απομόνωση. Δεύτερο ψέμα, ότι «έχει τακτικά επισκεπτήρια με πρόσωπα από το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον». Επισκεπτήρια έχει μόνο με άτομα της οικογένειάς του. Ολα τα αιτήματά του (όπως και άλλων πολιτικών κρατούμενων) να έχουν επισκεπτήρια και από άτομα πέραν της οικογένειάς τους έχουν απορριφθεί. Ο μόνος μη συγγενής που έχει διαβεί τις πύλες της ειδικής πτέρυγας είναι η εκδότρια της «Ελευθεροτυπίας» Μάνια Τεγοπούλου, που είχε επισκεπτήριο στο Γιωτόπουλο και μάλιστα χωρίς το διαχωριστικό τζάμι. Ομως, ισχύουν άλλα μέτρα για μεγαλοεκδότες, που μιλούν κατευθείαν με τον υπουργό Δικαιοσύνης, και άλλα για απλούς ανθρώπους.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός έχει ήδη κάνει προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης του Συμβουλίου Φυλακής, στο αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο, ζητώντας μάλιστα να παραστεί ο ίδιος κατά τη συζήτησή της. Καταγγέλλει ότι το Συμβούλιο Φυλακής δεν ασχολήθηκε καθόλου με όσα σχετίζονται με το ειδικό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, που δημιουργεί ακόμη και κίνδυνο θανάτου και ζητά να γίνει δεκτό το αίτημά του για άμεση μεταφορά σε μία από τις άλλες 5 πτέρυγες των Φυλακών.
Παράλληλα, επειδή έχει ασκήσει αναίρεση στον Αρειο Πάγο κατά της καταδικαστικής απόφασης του δευτεροβάθμιου τρομοδικείου, υπέβαλε και αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής στο Πενταμελές Εφετείο. Στη 15σέλιδη αίτηση περιγράφει αναλυτικότατα την περιπέτεια της υγείας του και την κοροϊδία που υφίσταται, αναφέρεται στην απόρριψη του αιτήματός του να του αλλάξουν πτέρυγα, σημειώνει ότι « η συνεχιζόμενη παραμονή κρατουμένου στη φυλακή ο οποίος πάσχει από νόσο που δημιουργεί κίνδυνο ζωής, δίχως τη δυνατότητα αντιμετωπίσεώς της από τις υποδομές της φυλακής, συνιστά βασανιστήριο όπως έχει ήδη κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ιδ. ad hoc Serifis vs. Greece)» και ζητά την αναστολή έκτισης της ποινής του, προκειμένου να προβεί σε συστηματική διερεύνηση της αιτίας που προκαλεί τη νόσο, από εξειδικευμένο αλλεργιολογικό κέντρο.