Τελικά, με αποφάσεις τριών διαφορετικών τμημάτων του Αρείου Πάγου, οι οχτώ τούρκοι στρατιωτικοί που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, δεν εκδόθηκαν στην Τουρκία. Διαφορετική απόφαση θα ήταν πρόκληση, αφού είναι δεδομένο τι θα αντιμετώπιζαν από το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν.
Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρέθηκε εκτεθειμένη, καθώς αναγκάστηκε να κρυφτεί πίσω από την αστική Δικαιοσύνη και να οργανώσει ολόκληρη σκηνοθεσία για να αποποιηθεί των ευθυνών της. Ερντογάν και Τσαβούσογλου είχαν κάνει δηλώσεις ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία τους είχε υποσχεθεί πως θα τους παραδώσει τους στρατιωτικούς. Μολονότι αυτές οι δηλώσεις ήταν εξευτελιστικές για τον Τσίπρα και τον Κοτζιά, δεν υπήρξε καμιά διάψευσή τους από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης.
Η υλοποίηση ή όχι μιας απόφασης έκδοσης που θα πάρουν τα ελληνικά δικαστήρια επαφίεται στον υπουργό Δικαιοσύνης. Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση ενός κόμματος που επί πολλά χρόνια εμφανιζόταν ως υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, να δηλώσει καθαρά και ξάστερα ότι δεν πρόκειται να παραδώσει τους τούρκους στρατιωτικούς, όπως έχει δικαίωμα. Αλλο οι κουβέντες της αντιπολίτευσης, όμως, και άλλο οι πράξεις μιας αστικής κυβέρνησης. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την αρχή μέχρι το τέλος κρύφτηκε πίσω από την αστική Δικαιοσύνη.
Η όλη δικαστική διαδικασία, μάλιστα, είχε όλα τα χαρακτηριστικά της «υπερπαραγωγής». Η υπόθεση διασπάστηκε και δικάστηκε και στο Εφετείο και στον Αρειο Πάγο από διαφορετικές συνθέσεις (ενώ πρόκειται για ενιαία υπόθεση). Στον πρώτο βαθμό υπήρξαν αντικρουόμενες αποφάσεις, ενώ στο δεύτερο βαθμό και οι τρεις συνθέσεις του Αρείου Πάγου απέρριψαν το αίτημα έκδοσης. Ετσι, ο Τσίπρας θα μπορεί να λέει στον Ερντογάν ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να του παραδώσει τους φυγάδες στρατιωτικούς, όμως τα δικαστήρια του «έδεσαν τα χέρια»!
Κατάντια; Αναμφίβολα ναι, όμως, αυτή η λέξη συνοδεύει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε έκφανση της πολιτικής του, οπότε η χρήση της συνιστά πλέον κοινοτυπία.