Μετά βαθυτάτης οδύνης πληροφορηθήκαμε τους γραφέντες στο capital.gr μύδρους του αξιοτίμου κυρίου Μανόλη Καψή (ευελπιστούμε η προσφώνηση να τον ικανοποιήσει, ειδάλλως nostra culpa) περί της απόψεως ημών περί προδήλου αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης συγκεντρώσεων και συνακόλουθης αναστολής του άρθρου 11 του Συντάγματος. Αρχικώς θέλουμε να ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη από τον κύριο Καψή, διότι τολμήσαμε να εκφέρουμε την ως άνω άποψη. Είχαμε σπάσει το κεφάλι μας να καταλάβουμε τι είχαμε ξεχάσει, και εν τέλει είχαμε ξεχάσει να τον ρωτήσουμε αν μας επιτρέπει να αρθρώσουμε λόγο. Αισχύνη, όνειδος και δημόσια διαπόμπευση προσήκει εις ημάς!
Ωστόσο -και ελπίζοντες στη συγχώρεση του κυρίου Καψή, καθώς δεν αιτηθήκαμε τη σχετική άδεια- θα θέλαμε να του επισημάνουμε ότι την θέση περί πρόδηλης αντισυνταγματικότητας έχουν εκφέρει και έτεροι -πλην ημών- ταραχοποιοί. Ολως ενδεικτικώς θα αναφέρουμε την Eνωση Δικαστών και Εισαγγελέων και τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Κώστα Χρυσόγονο (η πολιτική διαδρομή του τελευταίου είναι πασίγνωστη και μακριά από εμάς οιαδήποτε προσπάθεια πολιτικής υπερασπίσεώς του, εντούτοις δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την ορθότητα της νομικής του σκέψεως εν προκειμένω). Γνωστό για την πρόκληση ταραχών και εκτεταμένων επεισοδίων το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστών και εισαγγελέων! Επιπροσθέτως, δεν γνωρίζουμε αν έλαβαν υπό του κυρίου Καψή τη σχετική άδεια να δημοσιεύσουν την εν λόγω ανακοίνωση. Παρακαλούμε όπως διερευνηθεί εις βάθος η υπόθεση και εφόσον ελλείπει η σχετική άδεια, δέον όπως υποστούν άπασες τις έννομες συνέπειες.
Εμείς οι αναιδείς, ερυθριώντες και κλίνοντες την κεφαλήν προς τα κάτω εις ένδειξιν ταπεινοφροσύνης, θα θέλαμε περαιτέρω να τονίσουμε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αποφανθεί μόνο επί της προσωρινής διαταγής και της αιτήσεως αναστολής εκτελέσεως, αίτινες κατετέθησαν από το ΜέΡΑ25 και το Σωματείο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη. Ως γνωστόν (εις ημάς τουλάχιστον, για τον κύριο Καψή δεν παίρνουμε και όρκο, κρίνοντας από τα γραφόμενά του), κατά το άρθρο 52 παράγραφοι 6 και 7 του π.δ. 18/1989, ως λόγοι αναστολής εκτελέσεως της προσβληθείσας διοικητικής πράξεως ορίζονται οι εξής δύο: α) η ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη βλάβη του αιτούντος, ήτις δέον όπως αποδεικνύεται, β) το προδήλως βάσιμο της αιτήσεως ακυρώσεως, σε συνδυασμό με την ύπαρξη απλής βλάβης. Εν προκειμένω, οι ως άνω αιτήσεις προσωρινής δικαστικής προστασίας απερρίφθησαν διά λόγους δημοσίου συμφέροντος, καθώς κρίθηκε ότι η προκληθείσα βλάβη υπόκειται του προστατευτέου υπέρτερου συμφέροντος, οι δε προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως δεν κρίθηκαν ως προδήλως βάσιμοι (επ’ ουδενί δεν κρίθηκαν ως προδήλως αβάσιμοι, όπως διαβάσαμε σε διάφορα σάιτ, καθώς κάτι τέτοιο θα ήτο καταφανώς αντιδικονομικό). Οποία έκπληξις!
Εντούτοις, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί ότι οι λόγοι ακυρώσεως είχαν κριθεί ως προδήλως βάσιμοι, στην πράξη πολλάκις το ΣτΕ -διά των αρμόδιων Επιτροπών- έχει προβεί σε στάθμιση μεταξύ δημοσίου συμφέροντος και του προδήλως βάσιμου της αιτήσεως ακυρώσεως, παραβλέποντας εσκεμμένα την ανομοιότητα των δύο εννοιών, απορρίπτοντας σε πλείστες περιπτώσεις τη χορήγηση αναστολής και επί προδήλων βάσιμων αιτήσεων ακυρώσεως. Προς επίρρωση του προαναφερθέντος και ενδεικτικώς θα αναφέρουμε τις υπ’ αριθμούς 106/2008, 519/2005 και 1053/2006 αποφάσεις του ΣτΕ, εκ των οποίων παραθέτουμε το κάτωθι χωρίο: «Η Επιτροπή Αναστολών μπορεί, όμως, έστω και αν διαπιστώνει πρόδηλη βασιμότητα της αιτήσεως ακυρώσεως, να απορρίψει την αίτηση αναστολής, εάν κατά τη συνεκτίμηση της φύσεως και της επιτακτικότητας των λόγων δημοσίου συμφέροντος που υπαγόρευσαν την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξεως, κρίνει ότι η αναστολή εκτελέσεως της πράξεως αυτής θα έθετε σε άμεσο και αναπότρεπτο κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον». Επικρίνεται δε η ως άνω πρακτική, καθώς δεν νοείται δημόσιο συμφέρον στην εκτέλεση παράνομης πράξεως. Ως εκ τούτου -αυστηρώς νομικά- ουδαμώς επηρεάζεται η αντισυνταγματικότητα μίας διοικητικής πράξεως από την απόρριψη της αναστολής εκτελέσεως.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες ως προς την εκδοθησόμενη απόφαση του ΣτΕ επί της ουσίας, καθώς είναι πασίδηλη η εφαρμογή εκ μέρους του Συμβουλίου του δικαίου του μονάρχη, κοινώς η απόφαση πρόκειται να είναι αμιγώς πολιτική. Μολαταύτα παραθέτουμε τα άνωθι, όχι διά να μεμφθούμε τον λαοπρόβλητο κύριο Καψή (πώς θα μπορούσαμε εμείς οι ταπεινοί άλλωστε), απλώς για να του συστήσουμε να ενημερώνεται καλύτερα, εν σχέσει με τη νομολογία του Συμβουλίου, καθώς καταλήγει να γράφει αερολογίες περί μη διαπιστώσεως παραβάσεως του Συντάγματος.
Εντούτοις -ως προλέχθηκε- το ΣτΕ δεν έχει υπεισέλθει στην ουσία της υποθέσεως. Ληφθέντος τούτου υπ’ όψιν, προκαλεί αλγεινή εντύπωση πώς ο κύριος Καψής γνωρίζει θετικά ότι το ΣτΕ δεν διέκρινε κάποια παραβίαση του Συντάγματος! Ως εκ των προαναφερθέντων, συνάγεται αβίαστα ότι δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε ο κύριος Καψής γνωρίζει εκ προοιμίου, ήτοι προ της συζητήσεως της ουσίας της υποθέσεως, την εκδοθησόμενη απόφαση του ΣτΕ, ως έχων εσωτερική πληροφόρηση, οπότε εγείρεται ζήτημα περί παραβιάσεως του δικαιώματος δικαστικής προστασίας, ερευνητέο δε πόθεν και γιατί έλαβε ταύτες τις πληροφορίες ο κύριος Καψής (όντες καλοπροαίρετοι άνθρωποι θα διατρανώσουμε ότι δεν πιστεύουμε ότι συμβαίνουν στην αστική δημοκρατία), είτε δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ του ενδίκου βοηθήματος της αιτήσεως ακυρώσεως και της παρεχόμενης διά της αναστολής εκτελέσεως και της προσωρινής διαταγής προσωρινής δικαστικής προστασίας. Εν τοιαύτη περιπτώσει θα συστήναμε ένα καλό εγχειρίδιο διοικητικού δικονομικού δικαίου, θέτουμε δε εαυτούς στη διάθεσή του, αν χρειαστεί βοήθεια. Τα στοιχεία επικοινωνίας μας είναι ανηρτημένα, εν πάση περιπτώσει εδώ κατόρθωσε να ανεύρει τη μη εκδοθείσα απόφαση του ΣτΕ, τα στοιχεία μας δε θα βρει;
Συν τοις άλλοις και με πλήρη συναίσθηση του θράσους ημών, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον κύριο Καψή ότι ο Μιχαλάκης ο Χρυσοχοΐδης και ο αρχηγός της μπατσαρίας ανέστειλαν προσωρινά μόνο το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, ως θεμελιώνεται στο άρθρο 11 του Συντάγματος. Αντιθέτως το άρθρο 14 του Συντάγματος περί ελευθερίας του λόγου εν γένει και του τύπου ειδικώς -προς το παρόν- δεν έχουν ανασταλεί. Αν ούτος νοσταλγεί και έτερες χουντικής εμπνεύσεως απαγορεύσεις μπορεί να αποταθεί στην κυβέρνηση, την οποία μετά παρρησίας και περίσσιου ζήλου υπερασπίζεται. Είμεθα βέβαιοι ότι πλείστοι όσοι θα τείνουν ευήκοα ώτα προς τον κύριο Καψή. Αισθανόμαστε την ανάγκη να απολογηθούμε έτι μία φορά, αν προσεβλήθη από την αναίδεια ημών να αρθρώσουμε λόγο, τον διαβεβαιώνουμε δε, ότι -ακόμα και εν περιπτώσει αναστολής των ως άνω άρθρων- θα συνεχίσουμε να τον ενοχλούμε.