Ενα από τα κόλπα της Αντιτρομοκρατικής είναι τα περιβόητα… ανώνυμα τηλεφωνήματα. Κάποιος υποτίθεται ότι τους παίρνει και τους λέει πού θα βρουν τον ένα και ποιος είναι ένοχος για το άλλο. Κι αυτοί… δεν έχουν αναγνώριση κλήσης στο τηλεφωνικό κέντρο τους και δεν μπορούν να βρουν ποιος είναι αυτός που τους τηλεφώνησε. Τέτοιες καταθέσεις έχουν γίνει από αξιωματικούς της Αντιτρομοκρατικής σε υποθέσεις οργανώσεων του αντάρτικου πόλης, στις οποίες προσπαθούν να εμπλέξουν αναρχικούς αγωνιστές. Εννοείται πως δεν υπάρχουν τηλεφωνήματα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Αντιτρομοκρατική έχει στοχοποιήσει κάποιους και για να μην φανεί ότι τους έχει υπό παρακολούθηση, σκαρώνει την ψευτιά του ανώνυμου τηλεφωνήματος.
Στην περίπτωση του αναρχικού Θοδωρή Σίψα και του Π.Α. είχαμε μια… πρωτότυπη αλλαγή του σενάριου. Δεν είχαμε «ανώνυμο τηλεφώνημα», αλλά «ανώνυμη επιστολή», που έδινε τα ονόματά τους και τις διευθύνσεις τους ως υπεύθυνων για τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της «Μαρφίν» (από τον οποίο τρεις εργαζόμενοι βρήκαν τραγικό θάνατο) και τις μολότοφ στον «Ιανό». Στις αρχές Μάη του 2010 έγιναν τα γεγονότα, στα τέλη Απρίλη του 2011 έγιναν οι προσαγωγές του Θ. Σίψα και δύο συντρόφων του.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι συνέβη. Στην αστυνομία ασκούνταν πιέσεις επειδή δεν έβρισκε κάποιους να τους φορτώσει τον εμπρησμό της «Μαρφίν». Αυτές οι συλλήψεις θα λειτουργούσαν και σαν αντίβαρο στις αγωγές που είχαν γίνει ενάντια στα αφεντικά της τράπεζας και τους προϊσταμένους, που όχι μόνο δεν έκλεισαν το υποκατάστημα τη συγκεκριμένη απεργιακή μέρα, αλλά κλείδωσαν τους εργαζόμενους σε ένα κτίριο-παγίδα, που δεν είχε σύστημα πυρασφάλειας ούτε έξοδο κινδύνου (σε επίπεδο αστικής δίκης, ήδη έχουν καταδικαστεί σε αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων). Επειδή, λοιπόν, δεν ήταν δυνατόν να βρεθούν αυτοί που πέταξαν τις μολότοφ, επέλεξαν από τη «δεξαμενή» των αναρχικών που έχουν φακελωμένους.
Η υπόθεση φαινόταν από την αρχή ότι δεν έχει κανένα έρεισμα σε ενδείξεις. Παρά ταύτα, ασκήθηκε δίωξη και ο Θ. Σίψας με τον Π.Α., αφού υπέστησαν σύλληψη, κατ' οίκον έρευνα, διαπόμπευση από τα εξωνημένα ΜΜΕ και ομηρία που κράτησε τεσσεράμισι χρόνια, αθωώθηκαν ομόφωνα από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, γιατί από το υλικό της δικογραφίας και από την ακροαματική διαδικασία δεν προέκυψε το παραμικρό σε βάρος τους. Αθωωτική ήταν και η πρόταση του εισαγγελέα της έδρας.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να πούμε «τέλος καλό, όλα καλά». Γιατί αυτή η σκευωρία ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία θα είναι. Ο κατασταλτικός μηχανισμός είναι αδίστακτος, τα αστικά ΜΜΕ είναι αδηφάγα και ο συνδυασμός αυτών των δύο οδηγούσε, οδηγεί και θα εξακολουθήσει να οδηγεί σε τέτοια φαινόμενα.