Ο επιθετικός πόλεμος του Πούτιν διέλυσε τη μεταπολεμική ψευδαίσθηση πως η Γερμανία μπορεί να παραμείνει επ’ αόριστον μία πασιφιστική εμπορική χώρα. Επειτα από 30 χρόνια σχετικής ειρήνης και σταθερότητας, η Ευρώπη τελεί εκ νέου υπό άμεση στρατιωτική απειλή. Η Γερμανία θα πρέπει να αποχαιρετίσει τον πασιφισμό της και να αρχίσει να επανεξοπλίζεται, μετατρέποντας ουσιαστικά την οικονομική ισχύ της σε στρατηγικό νόμισμα. Η χώρα έχει ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλη Φεβρουαρίου, ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς ανακοίνωσε ένα νέο ειδικό ταμείο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον γερμανικό στρατό, και κατόπιν το συμπλήρωσε με ένα πακέτο 200 δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να απαλύνει το πλήγμα από τις τιμές της ενέργειας. Ας μην κρυβόμαστε, όμως: αυτή η νέα Γερμανία θα αντιμετωπιστεί αναπόφευκτα με καχυποψία από τους γείτονές της, ιδιαίτερα τη Γαλλία.
Ως μοναδική πυρηνική δύναμη της ΕΕ και το μόνο κράτος μέλος της με μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (δύο πράγματα που η Γερμανία ούτε θέλει ούτε θα επιτύχει ποτέ), η Γαλλία ανησυχεί ξεκάθαρα για τον αναδυόμενο νέο ρόλο της Γερμανίας. Το είδος της Ευρώπης που επιθυμεί η νέα Γερμανία παραμένει ασαφές και αυτή η αβεβαιότητα έχει δημιουργήσει μία αχρείαστη ανασφάλεια. Οι επιδείξεις ανικανότητας της γερμανικής κυβέρνησης και η έλλειψη συντονισμού μετά την ομιλία του Σολτς δεν βοήθησαν τα πράγματα.
Υπερβολική καχυποψία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις και αβίαστα λάθη και από τις δύο πλευρές, γεννώντας πραγματικές διαμάχες που θα θέσουν σε περαιτέρω κίνδυνο την ασφάλεια της ΕΕ. Με έναν ευρείας κλίμακας χερσαίο πόλεμο στα σύνορά της, απαιτείται ακριβώς το αντίθετο: πολύ στενότερη συνεργασία ανάμεσα στους δύο μεγαλύτερους παίκτες της ΕΕ, ιδιαίτερα στον τομέα των κοινών σχεδίων εξοπλισμού.
Γιόσκα Φίσερ
(Στα νιάτα του μαοϊκός, στην ωριμότητά του «πράσινος» υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και φανατικός υπέρμαχος του βομβαρδισμού της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, στα γεράματα εμφανίζεται και πάλι σαν «γεράκι» του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Δεν διαφωνεί με την πολιτική Σολτς, αλλά με κάποιες διπλωματικές αστοχίες στο γερμανογαλλικό άξονα)
