Αγαπητοί συνάδελφοι, η διαχείριση κρίσεων δεν γίνεται ούτε με γιουρούσια και ο αυτοσχεδιασμός πάντα αποτυγχάνει. Γίνεται μόνο με σύστημα, οργάνωση και αφού προλάβεις τα πράγματα. Που σημαίνει ότι ο Στυλιανίδης δεν θα κυκλοφορεί βγάζοντας φωτογραφίες όπου βρίσκεται για τα social media, διότι η αξιοπρέπειά μου και η ακεραιότητά μου δεν μου το επιτρέπουν. Προτιμώ να χάνω στην επικοινωνία, αλλά να επικεντρωθώ στην ουσία. Αποδέχθηκα την τιμητική πρόσκληση του Πρωθυπουργού, να αναλάβω το δύσκολο αυτό έργο. Και τον ευχαριστώ για την τιμή και την εμπιστοσύνη. Το αποδέχθηκα, όπως είπα και πριν, γνωρίζοντας και τις δυσκολίες και τις παθογένειες ενός ολόκληρου συστήματος. Και αναγνωρίζοντας, ασφαλώς, ταυτόχρονα και δικές μου πιθανές αδυναμίες, σχετικές με τη μη βιωματική γνώση του ελληνικού κρατικού μηχανισμού. Αποδέχθηκα την πρόταση, όχι γιατί ήμουν ανεπάγγελτος, όχι γιατί έψαχνα οπωσδήποτε δουλειά, ούτε για να γίνω Υπουργός. Αποδέχθηκα γιατί έκρινα ότι αυτό μου όριζε το εθνικό καθήκον.
Χρήστος Στυλιανίδης
(Προτού καταλήξει στο αυτοδοξαστικό απολυτίκιο είχε πει ότι έχει «μεγάλη εμπειρία από κρίσεις σε όλο το κόσμο, στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Ευρώπη». Οτι για όλα φταίει η απουσία «σύγχρονων εργαλείων», ώστε να μπορούν οι μετεωρολόγοι να ξέρουν και τον όγκο του χιονιού. Οτι φταίει η απουσία «War Room», ήτοι «οργανωμένου και άρτια εξοπλισμένου Συντονιστικού Κέντρου Διαχείρισης Κρίσεων», το οποίο δεν θα μπορούσε να έχει φτιάξει αυτός στους 3-4 μήνες που είναι υπουργός, ούτε η κυβέρνηση στα 2 χρόνια, όμως «δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση». Προκλητικός σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και όταν επικαλείται την «ακεραιότητα» και την «αξιοπρέπειά» του που… δεν του επιτρέπουν την αυτοπροβολή μέσω της επικοινωνίας. Αυτό δηλαδή που κάνει από τότε που έγινε υπουργός, όπως σε ανύποπτο χρόνο έχουμε αποκαλύψει από αυτήν εδώ την εφημερίδα)
