Ενας συρμός συντήρησης σε τρελή τροχιά, εργάτες που πηδούν αλλόφρονες για να γλιτώσουν, ένας νεκρός, δυο τραυματίες (ο ένας σοβαρά). Το πρωτοφανές γεγονός συνέβη χθες στη γραμμή του Ηλεκτρικού, ανάμεσα στους σταθμούς Μαρούσι και Αττική. Η «λοκομοτίβα» λείανσης των γραμμών «έχασε» τα φρένα. Δεν λειτούργησε ούτε το εφεδρικό σύστημα πέδησης!
Ο μικρός συρμός ανέπτυσσε ταχύτητα στην κατηφόρα, τρεις εργάτες πήδησαν κάπου ανάμεσα στην Ειρήνη και το Ηράκλειο (ο ένας τραυματίστηκε), η ανεξέλεγκτη πορεία σταμάτησε με τη σύγκρουση πάνω σε επιβατικό συρμό που έβαλε… σαν φρένο η ΣΤΑΣΥ, οι δυο τελευταίοι είχαν μόνο μια επιλογή: ή θα πηδούσαν, με όση ταχύτητα κι αν έτρεχε ο ανεξέλεγκτος συρμός, ή θα συνθλίβονταν από τη σύγκρουση. Μόλις που πρόλαβαν να πηδήσουν. Ο 41χρονος Πέτρος Γιάμαλης βρήκε τραγικό θάνατο, ο ολλανδός μηχανοδηγός (δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό το όνομά του) τραυματίστηκε σοβαρά.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, μια… λεπτομέρεια: η ΣΤΑΣΥ ΑΕ είχε προϋπολογίσει το έργο στα 5,16 εκατομμύρια ευρώ. Η γερμανική Schweerbau GMBH & CO KG ήταν η μοναδική εταιρία που εμφανίστηκε στο διαγωνισμό το 2019 και πήρε το έργο με 4,36 εκατ. ευρώ. Εκανε έκπτωση 15%. Πώς εξασφαλίζεται αυτό το περιθώριο; Με τον ιδρώτα και με το αίμα των εργατών.
Υπάρχει, βέβαια, και ένα τεράστιο ερωτηματικό: γιατί στο συρμό του εργολάβου επέβαιναν και εργάτες της ΣΤΑΣΥ (οι τρεις στους πέντε); Ο εργολάβος πήρε τη δουλειά με την προϋπόθεση ότι θα του παρέχει εργατικό δυναμικό η ΣΤΑΣΥ;
Και γιατί η ΣΤΑΣΥ δεν αγόρασε δική της μηχανή λείανσης των γραμμών, ώστε να έχει τον έλεγχο της διαδικασίας; Γιατί όλα μπαίνουν στη ζυγαριά του κέρδους. Αυτό δεν είναι το νόημα της ιδιωτικοποίησης; Να δοθούν δουλειές σε εργολάβους, στο όνομα της «εξοικονόμησης δαπανών». Οι εργολάβοι για να βγάλουν κέρδος θα χρησιμοποιούν εργάτες με εξευτελιστικά μεροκάματα και «σαπάκια» ασυντήρητα. Γιατί ο συνεχής έλεγχος και η συνεχής συντήρηση κοστίζουν.
Είναι δυνατόν σε έναν σιδηροδρομικό συρμό να μη λειτουργούν ούτε τα φρένα ούτε τα βοηθητικά φρένα; Από πότε είχε να ελεγχθεί και να συντηρηθεί αυτό το σαπάκι; Και σε ποιον αφήνεται ο έλεγχος, στον ίδιο τον εργολάβο ή σε κάποιο φορέα; Η ΣΤΑΣΥ έσπευσε να ρίξει την όποια ευθύνη στον εργολάβο, ως αποκλειστικά υπεύθυνο. Εκτός του ότι ο ιδιοκτήτης έχει την ευθύνη να ελέγχει τον εργολάβο, εδώ είχαμε και εργάτες της ΣΤΑΣΥ πάνω στον συρμό.
Το σωματείο εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ έθεσε, μεταξύ άλλων, και το εξής ερώτημα: «Είχε παρουσιάσει και στο παρελθόν βλάβη το συγκεκριμένο μηχάνημα;». Αν ξέρουν κάτι, θα έπρεπε ήδη να το έχουν πει ανοιχτά. Αν δεν ξέρουν, τότε ελέγχονται και αυτοί που άφησαν αυτή την εγκληματική συμπεριφορά του εργολάβου και της ΣΤΑΣΥ, χωρίς να κάνουν την παραμικρή παρέμβαση. Οι καταγγελίες κατόπιν εορτής δεν σημαίνουν τίποτα. Αυτά τα ερωτήματα μπορεί να τα βάλει οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, χωρίς να είναι συνδικαλιστής στη ΣΤΑΣΥ.
ΥΓ. Στην ιστοσελίδα της γερμανικής εταιρίας δεν υπάρχει ακόμα καμιά αναφορά στο «ατύχημα». Εκεί περισσεύουν οι αυτοέπαινοι για τη σχεδόν εκατονταετή ιστορία της (από το 1929) και για τις… οικολογικές μεθόδους που εφαρμόζει. Για τις μηχανές λείανσης σιδηροτροχιών για μετρό και τραμ, για παράδειγμα, αναφέρει ότι είναι εφοδιασμένες με φιλικές προς το περιβάλλον μηχανές, με ειδικά φίλτρα στις εξατμίσεις και για τη σκόνη, χωρίς να αναφέρει φυσικά ότι μπορεί να μείνουν εντελώς χωρίς φρένα.
