Με απόφαση εκ των προτέρων ειλημμένη, η αστική δικαιοσύνη έψαξε «με το τουφέκι» «επιχειρήματα» για να βγάλει την απεργία των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών παράνομη.
Η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη σε απόλυτη σύμπλευση με το υπουργείο Παιδείας. Το δικαστήριο που εκδίκαζε τη Δευτέρα 12/10 την έφεση των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών κατά της πρωτόδικης απόφασης -που έκρινε την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση παράνομη- και την «αντέφεση» του υπουργείου Παιδείας, έψαξε «με το τουφέκι» να επικαλεστεί «επιχειρήματα» για να στηρίξει μια καταφανώς γελοιωδέστατη, προκλητική και χουντικής έμπνευσης απόφαση.
- Πρώτον, έβγαλε την απεργία-αποχή της ΔΟΕ παράνομη, με την αιτιολογία ότι αυτή αποφασίστηκε από αναρμόδιο όργανο, το ΔΣ, ενώ αρμόδιο όργανο για τη λήψη της απόφασης είναι η Γενική Συνέλευση.
Ηταν τόση η πρεμούρα της αστικής Δικαιοσύνης να εφεύρει «λόγους», που δεν δέχτηκε ούτε το επιχείρημα της ΔΟΕ ότι υπήρχε σχετική εξουσιοδότηση στο ΔΣ από την 88η Γενική Συνέλευση, με την προκλητική αιτιολογία ότι «κάτι τέτοιο, εάν υπήρχε, θα αποτελούσε καταστρατήγηση του νόμου»! Απέρριψε επίσης και το επιχείρημα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας ότι υπήρξε δυσχέρεια ως προς τη σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης λόγω της πανδημίας αλλά και του μεγάλου αριθμού των μελών της που είναι διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα (πάνω από 100 αντιπρόσωποι απ’ όλη τη χώρα), με τη γελοία αιτιολογία ότι μπορούσε να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση με ψηφιακά μέσα, όταν, όπως είπαμε, τα μέλη ήταν πάνω από 100, ενώ είναι γνωστό ότι ακόμη και η τηλεκπαίδευση σε ένα μόνο τμήμα μαθητών σχολείου παρουσίαζε χίλια μύρια προβλήματα και το δίκτυο έπεφτε συνεχώς.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όπου υπήρχε «αγκάθι», όπως π.χ. να στηριχθεί από το Εφετείο ως λόγος κήρυξης της απεργίας-αποχής ως παράνομης, η μη υποβολή αιτήματος της ΔΟΕ στον ΟΜΕΔ για δημόσιο διάλογο και για εξασφάλιση «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας», το Δικαστήριο το πηδούσε αβλεπί με την αιτιολογία ότι «αλυσιτελώς προβάλλονται», επειδή αρκεί και μόνο ο πρώτος λόγος (της λήψης της απόφασης για απεργία-αποχή από αναρμόδιο όργανο, το ΔΣ) για να κηρυχθεί η απεργία-αποχή παράνομη (την πρακτική αυτή ακολουθεί κατά κόρον η αστική δικαιοσύνη).
Το έκανε αυτό γιατί προσπάθησε να κρατήσει κάποια προσχήματα, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα είχαμε την πλήρη γελοιοποίηση, αφού η απεργία-αποχή δεν προέκυψε ξαφνικά αλλά έχει ξεκινήσει από τον Φλεβάρη του 2021, έχουν γίνει από τότε συναντήσεις των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, έχουν εξαντληθεί όλα τα επιχειρήματα και έχουν αναδειχθεί σαφέστατα οι αντιρρήσεις, ενώ το ΥΠΑΙΘ ουδέποτε ζήτησε το ίδιο να διεξαχθεί τέτοιος δημόσιος διάλογος στον ΟΜΕΔ, όπως του επιτρέπει, με την ιδιότητα του εργοδότη, το άρθρο 94 του ν.4808/2021.
- Δεύτερον, χαρακτήρισε παράνομη και την απεργία-αποχή της ΟΛΜΕ. Εδώ δεν μπορούσε να ισχυριστεί, έστω και υποκριτικά, ότι αυτή αποφασίστηκε από «αναρμόδιο όργανο», επειδή πολύ πρόσφατα (25/9) πραγματοποιήθηκε η ΓΣ των Προέδρων των ΕΛΜΕ, που με συντριπτικά ποσοστά αποφάσισε την απεργία-αποχή, δίνοντας ηχηρό χαστούκι στην Κεραμέως [σε σύνολο 78 ΕΛΜΕ, 72 ψήφισαν θετικά (ποσοστό επί των ψήφων των ΕΛΜΕ 92,3%) και 6 ψήφισαν λευκό].
Γι΄αυτό και επειδή έπρεπε πάση θυσία να προβληθεί κάποιος «λόγος», ανέσυρε τον δεύτερο αχαρακτήριστο «λόγο», ότι δεν έγινε αίτημα στον ΟΜΕΔ για δημόσιο διάλογο. Μάλιστα, στην επισήμανση της ΟΛΜΕ ότι η απεργία-αποχή ήταν γνωστή από τον Φλεβάρη, ότι από τότε ως σήμερα έχουν παρέλθει οχτώ μήνες και το υπουργείο Παιδείας δεν υπέβαλε κανένα αίτημα στον ΟΜΕΔ για δημόσιο διάλογο, όπως είχε το δικαίωμα ως εργοδότης, το Δικαστήριο τοποθετήθηκε με αυτοκρατορικό ύφος, του στυλ «μονά ζυγά δικά μας»: Η παράλειψη του Δημοσίου, είπε, δεν απαλλάσσει τη συνδικαλιστική οργάνωση από την ως άνω υποχρέωσή της!
Τον δε λόγο για υποχρέωση εξασφάλισης «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας», τον «ξεπέταξε» και πάλι πατ-κιουτ: «αλυσιτελώς προβάλλεται», είπε, λόγω του ότι υπάρχει ήδη ο λόγος ότι δεν υπεβλήθη αίτημα στον ΟΜΕΔ για δημόσιο διάλογο. Αλλωστε, τι «προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας» απαιτείται όταν οι εκπαιδευτικοί είναι στα σχολεία τους και ασκούν πλήρως τα καθήκοντά τους πλην της αποχής τους από τις διαδικασίες της αξιολόγησης;
- Τρίτον, έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία της ΟΙΕΛΕ, διότι, λέει, είναι πολιτική απεργία! Το Δικαστήριο έκανε αυτόν τον χουντικής έμπνευσης σαλταδορισμό γιατί στην περίπτωση της ΟΙΕΛΕ δεν μπορούσε να επικαλεστεί τους λόγους που επικαλέστηκε στις περιπτώσεις των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, αφού οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα δεν απαιτείται να προχωρήσουν στην υποχρεωτική διαδικασία του δημόσιου διαλόγου, ούτε στη διαδικασία ορισμού προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας.
Με θρασύτητα απέρριψε κάθε ιδέα ότι η συμμετοχή στη διαδικασία της αξιολόγησης φορτώνει τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με μεγάλο φόρτο εργασίας, εκτός όλων των άλλων που τους βάζουν στην πλάτη τους οι σχολάρχες, και κατέληξε ότι επειδή η απεργία-αποχή αφορά αιτήματα, η ικανοποίηση των οποίων «δεν εξαρτάται από τη βούληση του ενάγοντος» (εν προκειμένω του υπουργείου Παιδείας), αλλά από τη «βούληση του ελληνικού κοινοβουλίου», άρα «ως πολιτική απεργία είναι παράνομη και καταχρηστική, αφού επιχειρεί να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτειακής εξουσίας να νομοθετεί»!
Εδώ το Εφετείο αντέγραψε το χουντικό σκεπτικό της απόφασης για την απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ. Θυμίζουμε τι γράφαμε στο σχετικό μας δημοσίευμα:
Το δικαστήριο επιχειρεί να δημιουργήσει νομολογία, οπότε όταν κηρύσσεται μια απεργία να μπορεί η κάθε αστική κυβέρνηση να έχει στη φαρέτρα της, όχι μόνο το αντεργατικό έκτρωμα του Χατζηδάκη (Ν. 4808/2021), αλλά και δικαστικό προηγούμενο (πλούσια νομολογία), βάσει του οποίου όλες οι απεργίες να χαρακτηρίζονται πολιτικές και άρα παράνομες, σύμφωνα πάντα με την φιλοκαπιταλιστική στάση των δικαστηρίων και των κυβερνήσεων.
Το δικαστήριο, με τον ισχυρισμό του ότι η απεργία είναι πολιτική «αφού επιχειρεί να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτειακής εξουσίας να νομοθετεί και υπερβαίνει τα όρια» (!) επιδιώκει:
- Να νομιμοποιήσει τόσο τους νόμους για την Παιδεία, που βρίθουν αντισυνταγματικών διατάξεων (στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών, παραβιάζουν την περίφημη ισονομία των πολιτών, υπονομεύουν το χαρακτήρα της δημόσιας Παιδείας, κ.λπ.), όσο και άλλους αντισυνταγματικούς νόμους που ψηφίστηκαν από τον κυβερνητικό λόχο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
- Να κηρύξει παράνομες τις προσφυγές στο ΣτΕ κατά διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν με βάση ψηφισμένους νόμους της «πολιτειακής εξουσίας», γιατί με αυτές τις προσφυγές… καταλύεται το δικαίωμα της εξουσίας να νομοθετεί.
- Να χρεώσει το ΣτΕ ότι συνεργεί σε πράξεις που καταλύουν το δικαίωμα της «πολιτειακής εξουσίας», από τη στιγμή που εξετάζει τις προσφυγές!
- Τέλος, το Εφετείο εξέφρασε την απόλυτη ταύτισή του με τις κυβερνητικές πολιτικές και την πολιτική της Κεραμέως στην εκπαίδευση.
Με φετφά, μη επιδεχόμενο αντίρρησης, απεφάνθη ότι η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση προκαλεί βλάβη στο κοινωνικό σύνολο και ιδίως στους μαθητές γιατί, λέει, η διαδικασία της «στοχεύει στη βελτίωση και διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου»! Ούτε τα προσχήματα δεν τήρησε η αστική Δικαιοσύνη. Δεν έμεινε στα τυπικά, αλλά μπήκε και στην ουσία, παίρνοντας ανοιχτά και απροκάλυπτα το μέρος της Κεραμέως και του νόμου της.
Τον ισχυρισμό αυτό, που επικαλείται και το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να ενεργοποιήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», οι εκπαιδευτικοί τον γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Γιατί ξέρουν πως οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένου πειθάρχηση και υποταγή σε όλες τις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις που έχουν στόχο ένα σχολείο φθηνό και «ευέλικτο», ένα σχολείο ειδίκευσης και όχι γενικής μόρφωσης, στη γενίκευση και αποθέωση του φόβου με επιπτώσεις και στους μαθητές, στα μετρήσιμα αποτελέσματα της «απόδοσής» τους, που φέρνουν νέους εξεταστικούς ταξικούς φραγμούς, στην κακόφημη «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, δηλαδή στην αγωνιώδη προσπάθεια για την επιβίωσή της και στην ιδιωτικοποίηση πλευρών της λειτουργίας της, στις υπερεξουσίες του διευθυντή-μάνατζερ, σε μια απίστευτη καμαρίλα «στελεχών», προσηλωμένων στην επιβολή των κυβερνητικών πολιτικών, στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών, σε, σε…
Οι εκπαιδευτικοί γελούν πικρά και οργίζονται, ακούγοντας τον Μητσοτάκη και την Κεραμέως να ξιφουλκούν υπέρ της αξιολόγησης. Γιατί δεν είναι τυφλοί, βλέπουν γύρω τους. Βλέπουν την κυβέρνηση των α(χ)ρίστων, που έχει πατώσει σε όλα τα επίδικα, την εγκληματική πολιτική της, βλέπουν τους δοτούς «αιρετούς» στα ΥΣ, που επιβλήθηκαν με το ζόρι, αφού η απεργία-αποχή ακύρωσε την εξευτελιστική διαδικασία εκλογών με ηλεκτρονική ψηφοφορία εν μέσω πανδημίας, βλέπουν το όργιο με τους Γενικούς Διευθυντές στον δημόσιο τομέα, που κρατούνται για χρόνια στα πόστα τους, χωρίς να προκηρύσσονται οι αντίστοιχες θέσεις (π.χ. περίπτωση Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος), έχουν κατά νου τι έκανε ο Μητσοτάκης ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, που μέσα σε μια νύχτα έβαλε λουκέτο σε δεκάδες τομείς-ειδικότητες των ΕΠΑΛ και έθεσε σε διαθεσιμότητα -με την προοπτική της απόλυσης- 2.500 εκπαιδευτικούς και επέβαλε το «μαύρο» στην ΕΡΤ με χιλιάδες απολυμένους εργαζόμενους.
- Στο διατακτικό της απόφασής του το Εφετείο απαγορεύει στην ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ και ΠΟΣΕΕΠΕΑ την συνέχιση της απεργίας-αποχής, που γνωστοποιήθηκε στο ελληνικό δημόσιο με τα από 16.9.2021, 13.09.2021, 21.09.2021 και 20.9.2021 εξώδικα αντίστοιχα, και απειλεί κάθε μια από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις με χρηματική ποινή ύψους 3.000 ευρώ για κάθε παράβαση.
Σημειώνουμε ότι η απαγόρευση συνέχισης της απεργίας-αποχής, αφορά τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, έτσι όπως αυτές απορρέουν από τα ανωτέρω εξώδικα. Τούτο σημαίνει ότι η επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής με άλλες ημερομηνίες είναι εφικτή.
Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε τη σχετική διάταξη (ακόμη και αυτού) του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη:
Αρθρο 95, παράγ. 6: «εάν απεργία ή στάση εργασίας που έχει κηρυχθεί από πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση κριθεί παράνομη σύμφωνα με τη διαδικασία της παρ. 4, δεν επιτρέπεται, μετά την έκδοση της απόφασης, η κήρυξη απεργίας κατά του ίδιου εργοδότη και με ίδια ημερομηνία έναρξης από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση».
Εάν, λοιπόν, το υπουργείο Παιδείας θέλει κλεφτοπόλεμο, μπορεί να τον έχει. Τι θα κάνει τότε; Θα σέρνει εσαεί τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες στα δικαστήρια;
ΥΓ. ΟΛΜΕ και ΔΟΕ καλούν σε νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 15/10 (αύριο) και έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις. Η ΟΛΜΕ Γενικές Σθυνελεύσεις για τις 14 και 15 Οκτώβρη και Ολομέλεια των Προέδρων των ΕΛΜΕ το Σάββατο 16 Οκτώβρη, η δε ΔΟΕ Γενικές Συνελεύσεις από τις 14 μέχρι και τις 22 Οκτώβρη και Ολομέλεια Προέδρων το Σάββατο 23 Οκτώβρη.
Επιπλέον, η ΔΟΕ υπενθυμίζει ότι «σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 8 του ΦΕΚ 1340/2002 (καθηκοντολόγιο) αλλά και το άρθρο 14 παρ.2 του ν.2690/1999 (κώδικας διοικητικής διαδικασίας) η πρόσκληση για τη συνεδρίαση του συλλόγου διδασκόντων (σ.σ. που σε κάθε περίπτωση μπορεί να γίνει μετά την επίδοση της απόφασης του Εφετείου για να αποφασίσει σχετικά με συμμετοχή ή όχι στη διαδικασία της αξιολόγησης) πρέπει να γνωστοποιηθεί στους συναδέλφους δύο (2) ημέρες πριν τη συνεδρίαση. Επομένως καμία συνεδρίαση δεν μπορεί νόμιμα να πραγματοποιηθεί τουλάχιστο πριν τη Δευτέρα.
Σε περίπτωση που, παρά την προβλεπόμενη νόμιμη διαδικασία, κληθούν, παρανόμως, συνάδελφοι σε συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων την Πέμπτη και Παρασκευή, η Δ.Ο.Ε. σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους θα τους καλύψει με στάσεις εργασίας (13:15 – 14:00)».
Γιούλα Γκεσούλη
