Είπε ο Αλογοσκούφης στη Βουλή: «Κάθε χρόνο τα λειτουργικά ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος διευρύνονται. Διευρύνονται, αλλά υπερκαλύπτονται από την επιχορήγηση του Κρατικού Προϋπολογισμού. Από τον φορολογούμενο… Ομως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα δεν λύνεται με τις επιχορηγήσεις από τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό. Δεν μπορεί το ολοένα διευρυνόμενο έλλειμμα των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης να επιβαρύνει όλο και περισσότερο τον Κρατικό Προϋπολογισμό, τον Ελληνα φορολογούμενο. Είναι σαν να παίρνουμε χρήματα από τη μια τσέπη και να τα βάζουμε στην άλλη».
Και τι είναι ο φορολογούμενος, κυρ-Αλογοσκούφη; Δεν είναι εργαζόμενος; Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό. Εχεις το θράσος να μιλάς για λειτουργικά ελλείμματα της κοινωνικής ασφάλισης, όταν έχετε καταληστέψει αποθεματικά που μόνο για το ΙΚΑ ξεπερνούν τα έσοδα τεσσάρων κρατικών προϋπολογισμών; Αν υπήρχαν αυτά τα αποθεματικά, σήμερα τουλάχιστον δεν θα υπήρχαν ελλείμματα στο ΙΚΑ.
Υστερα, γιατί θεωρείς ότι τα Ταμεία παρασιτούν σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού; Το 1992, η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε τον επονομασθέντα νόμο Σιούφα (ν. 2084/92), ο οποίος μεταξύ των άλλων θέσπισε και την τριμερή χρηματοδότηση για τους νεοεισερχόμενους στην ασφάλιση από 1.1.1993. Για να ακριβολογούμε, δεν θέσπισε η ΝΔ την τριμερή χρηματοδότηση, γιατί αυτή προβλεπόταν από τον ιδρυτικό νόμο του ΙΚΑ (ν. 1846/1951, επί κυβέρνησης Παπάγου). Εκείνο που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν να ορίσει συγκεκριμένο ποσοστό συμμετοχής του κράτους στη χρηματοδότηση της κύριας σύνταξης του ΙΚΑ (2/9 ο ασφαλισμένος, 4/9 ο εργοδότης, 3/9 το κράτος). Ακόμα και σήμερα καμαρώνετε γι’ αυτό το νόμο, αν και βολεύεστε με την αλλαγή που έκανε το ΠΑΣΟΚ, καταργώντας τα 3/9 και αντικαθιστώντας τα με το 1% του ΑΕΠ ετησίως. Πώς τολμάς, λοιπόν, και μιλάς για φιλανθρωπικού τύπου επιχορήγηση του κράτους προς τα Ταμεία, όταν πρόκειται για τη θεσμοθετημένη από το 1951 συμμετοχή του κράτους στην ασφάλιση, που ουδέποτε υπήρξε πλήρης, αλλά κάθε περίοδο οι κυβερνήσεις έψαχναν τρόπο να την πετσοκόψουν ή να την καταργήσουν;
Από μια άποψη, όμως, βοηθάει αυτή η τοποθέτηση του Αλογοσκούφη. Γιατί δείχνει πόσο παγιδευτική είναι η ενασχόληση με τα της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης. Ε, λοιπόν, δεν είναι δουλειά των εργαζόμενων να ψάχνουν λύσεις. Οι εργαζόμενοι, οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, δικαιούνται πλήρη κοινωνική ασφάλιση, σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Κι είναι καιρός να απαιτήσουν, να χρηματοδοτείται αυτό τους το δικαίωμα μόνο από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.