Δηλαδή, πληρώσαμε για να πάρουμε μια μελέτη προς… συνεκτίμηση. Ο Ρουσόπουλος, όταν ρωτήθηκε σχετικά, αρχικά παρέπεμψε στη δήλωση Μαγγίνα (την είχε μπροστά του, περιμένοντας την ερώτηση) και στη συνέχεια προχώρησε στην υπονόμευση. Ο δημοσιογράφος που ρώτησε (Π. Κακαλής) χαρακτήρισε τη μελέτη «για τα σκουπίδια» και ο Ρουσόπουλος όχι μόνο δεν διαφοροποιήθηκε από τον σκληρό αυτό χαρακτηρισμό, όπως θα έκανε σε κάθε άλλη περίπτωση (δεν αφήνει ούτε λέξη να πέσει κάτω), αλλά εμμέσως πλην σαφώς συμφώνησε και επαύξησε: «Συνεκτιμούνται όλα. Για τη μελέτη, όπως θυμάστε, δεν βγήκε το Υπουργείο να πανηγυρίσει ότι περιμένει μια μελέτη ή έρχεται μια μελέτη ή φτάνει μια μελέτη. Μια σειρά από δημοσιεύματα έγραφαν γι` αυτή τη μελέτη. Ερωτώμενος και εγώ και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης και ο αναπληρωτής μου όταν έλειψα στο εξωτερικό, για το πότε θα έρθει αυτή η μελέτη, τι γίνεται γι` αυτή τη μελέτη. Η κυβέρνηση δεν έδειξε καμία “πρεμούρα” γι` αυτή τη μελέτη. Μάλλον τα δημοσιεύματα είναι εκείνα τα οποία την ανέβασαν σε κάποια ύψη, που αντιλαμβάνομαι ότι σας οδηγούν στο συμπέρασμα αυτό που εμπεριέχει η ερώτησή σας»!!!
Ενα χρυσοπληρωμένο προπαγανδιστικό κωλόχαρτο είναι η Αναλογιστική «Μελέτη» του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ), που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Μαγγίνα το απόγευμα της Παρασκευής 19 Οκτώβρη.
Κωλόχαρτο γιατί δεν έχει ίχνος επιστημοσύνης, αφού στηρίζεται σε αυθαίρετες παραδοχές και σε παραδοχές ψεύτικες, με στόχο να βγάλει συγκεκριμένα συμπεράσματα και όχι να αποτυπώσει την υπάρχουσα κατάσταση και τις προοπτικές της. Στις διπλανές στήλες το αποδεικνύουμε αυτό με στοιχεία που είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
Χρυσοπληρωμένο, γιατί παραγγέλθηκε από το ελληνικό κράτος. Από την περιβόητη Εθνική Αναλογιστική Αρχή, συγκεκριμένα, η οποία προφανώς είναι αναλογιστική μόνο κατ’ ευφημισμόν, αφού δε μπορεί να κάνει ούτε τέτοιες μελέτες του ποδαριού. ‘Η μήπως μπορεί, αλλά επιλέχτηκε η λύση του ΔΓΕ, για να ‘χει η προπαγάνδα μεγαλύτερο κύρος; Αυτή είναι η επιεικέστερη σκέψη που μπορούμε να κάνουμε, γιατί νομιμοποιούμαστε να σκεφτούμε πως η ανάθεση «βρομάει» μίζες και τα συναφή. Απαιτούμε, πάντως, να μάθουμε πόσο κόστισε στο φορολογούμενο εργαζόμενο αυτό το κωλόχαρτο.
Προπαγανδιστικό, γιατί μόνο αυτή τη σκοπιμότητα μπορεί να υπηρετήσει. Ακόμα και ένας αδαής περί τα ασφαλιστικά μπορεί με ένα απλό ξεφύλλισμα του 21σέλιδου «Προκαταρκτικού τεχνικού σημειώματος» με τα «Αποτελέσματα αναλογιστικών προβλέψεων των εθνικών συνταξιοδοτικών σχημάτων του ΙΚΑ και του ΟΓΑ της 31ης Δεκεμβρίου 2005», όπως τιτλοφορείται, να εντοπίσει τις κραυγαλέες ανακολουθίες του και τα χονδροειδή ψέματα, που το καθιστούν άχρηστο ακόμα και ως βάση συζήτησης.
Μόνο που η προπαγανδιστική επιχείρηση που στήθηκε αποδείχτηκε τζούφια για την κυβέρνηση. Μετατράπηκε σε μπούμερανγκ. Εγινε προπαγανδιστικό όπλο στα χέρια των απατεώνων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Θα δούμε στις διπλανές στήλες το πώς και το γιατί. Με μια απλή πρόσθεση της θεσμοθετημένης ετήσιας κρατικής επιχορήγησης (1% του ΑΕΠ), την οποία δεν περιλαμβάνουν οι αναλογιστές του ΔΓΕ, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μέχρι το 2040-45 το ΙΚΑ δεν πρόκειται ν’ αντιμετωπίσει πρόβλημα. Αυτό ακριβώς έκαναν οι απατεώνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ακολουθώντας την ίδια αντιεπιστημονική και παραπειστική μεθοδολογία των αυθαίρετων και ψεύτικων παραδοχών (θα τη δούμε αναλυτικά).
Οπως θα αποδείξουμε, αυτό το συμπέρασμα δεν ισχύει, όμως η κυβέρνηση δε μπορεί να βγει και να το πει, αφού αυτή παρήγγειλε τη μελέτη και το κράτος την πλήρωσε. Το κυβερνητικό επιτελείο διαπίστωσε ότι την πάτησε, ότι πλήρωσε για να κάνει προπαγάνδα και τελικά προπαγάνδα κάνει η ΓΣΕΕ. Ετσι, από το Μαξίμου δόθηκε εντολή να υποβαθμιστεί η μελέτη. Να την κάνουν γαργάρα. Ο Μαγγίνας δήλωσε: «Είναι αυτονόητο ότι προτάσεις, μελέτες και διαπιστώσεις προσώπων, φορέων ή οργανισμών, συνιστούν στοιχεία προς συνεκτίμηση, χωρίς βεβαίως να απηχούν τις κυβερνητικές προθέσεις»!
Να γιατί η κυβέρνηση έκρυβε τη μελέτη τουλάχιστον επί ένα δεκαήμερο και την έδωσε στη δημοσιότητα όταν δε μπορούσε να κάνει αλλιώς. Από την εξέλιξη αποδεικνύεται ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που έχει «άκρες» στη Γενεύη (έδρα του ΔΓΕ), γνώριζε το περιεχόμενο της μελέτης και γι’ αυτό ζητούσε επιμόνως να δημοσιοποιηθεί και δήλωνε ότι «διάλογο» θα κάνει μόνο όταν υπάρξει στο τραπέζι αναλογιστική μελέτη. Γιατί την «πάτησε» η κυβέρνηση δεν το γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να το εκτιμήσουμε (η σεναριολογία περί «δακτύλων» δεν μας αρέσει).
Πέρα απ’ αυτό, όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι πως (και) μ’ αυτή τη μελέτη επιχειρείται (κυρίως από πλευράς συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας) ο εγκλωβισμός των εργαζόμενων σε μια αδιέξοδη, μη ταξική, αντιδραστική λογική για την Ασφάλιση.
♦ Προκάτ συμπέρασμα
Μια αναλογιστική μελέτη (υποτίθεται ότι) είναι μια προβολή στο μέλλον των βασικών χρηματοοικονομικών μελετών ενός ασφαλιστικού οργανισμού. Επί τη βάσει ενός μαθηματικού μοντέλου, όχι ιδιαίτερα σύνθετου, προβλέπεται πως θα εξελιχθούν τα έσοδα και οι δαπάνες του στη χρονική περίοδο για την οποία γίνεται η μελέτη. Φυσικά, οι προβλέψεις γίνονται με βάση ορισμένες παραδοχές. Ορισμένες απ’ αυτές είναι πραγματικές (π.χ. ποια είναι η ακριβής κατάσταση του ασφαλιστικού οργανισμού τη στιγμή που ξεκινά η μελέτη), ενώ και οι υπόλοιπες πρέπει να είναι ρεαλιστικές. Δηλαδή, να στηρίζονται σε επιστημονικές προβλέψεις ως προς την οικονομική και κοινωνική κίνηση και όχι σε αυθαίρετους αριθμούς. Οταν συμβαίνει το πρώτο, τότε τα περιθώρια σφάλματος είναι σχετικά στενά. Οταν συμβαίνει το δεύτερο, δεν έχουμε αναλογιστική μελέτη, αλλά ένα μπαλαμούτι που σκοπό έχει να «αποδείξει» προκάτ συμπεράσματα.
Και στην πρώτη περίπτωση, όμως, όταν η μελέτη στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και σε ρεαλιστικές προβλέψεις, όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό διάστημα της προβολής (στη «μελέτη» του ΔΓΕ το διάστημα είναι 50 χρόνια!) τόσο μεγαλύτερη είναι η αβεβαιότητα των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από το μαθηματικό μοντέλο. Αυτό το σημειώνουν και οι αναλογιστές του ΔΓΕ, γράφοντας στην εισαγωγή: «Είναι σημαντικό να έχει κανείς υπόψη του τον εγγενή υψηλό βαθμό αβεβαιότητας όταν η προβολή αφορά στο μακροχρόνιο ορίζοντα των παροχών του εθνικού συνταξιοδοτικού συστήματος που σε αυτή την περίπτωση είναι 50 έτη. Κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο σε κάθε αναλογιστική αξιολόγηση συνταξιοδοτικού συστήματος. Η ευαισθησία των χρηματοοικονομικών αποτελεσμάτων στις διακυμάνσεις της κάθε μεταβλητής και στο σύνολο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη». Επειδή ξέρουν πολύ καλά ότι το περιεχόμενο της «μελέτης» τους θα αμφισβητηθεί, σπεύδουν να κρατήσουν πισινή και να μας παραπέμψουν στο μέλλον: «Το παρόν προκαταρκτικό τεχνικό σημείωμα δεν υπεισέρχεται στο πλήρες επίπεδο των λεπτομερειών καθώς η ανάλυση ευαισθησίας θα παρουσιασθεί στο τελικό τεχνικό σημείωμα το οποίο αναμένεται να παραδοθεί στα τέλη Νοεμβρίου του 2007».
Αυθόρμητα γεννιέται το ερώτημα: αφού αυτό το «προκαταρκτικό τεχνικό σημείωμα» δεν παίρνει υπόψη του σημαντικές λεπτομέρειες, οι οποίες θα περιλαμβάνονται στο «τελικό τεχνικό σημείωμα», γιατί το έφτιαξαν; Ποιος τους πίεσε; Τόσο σημαντικό ήταν το δίμηνο Οκτώβρη-Νοέμβρη, ώστε να βάλουν το «επιστημονικό τους κύρος» σε δοκιμασία, δίνοντας ένα προκαταρκτικό σημείωμα με αστάθμητες όλες τις μεταβλητές στις οποίες στηρίζεται το υπόδειγμά τους; Τελικά, ποιος είναι ο ρόλος τους; Επιστήμονες αναλογιστές ή όργανα προπαγάνδας του εκάστοτε πελάτη τους;
Το πιο σημαντικό: αφού το προσχέδιο δεν περιλαμβάνει την εκτίμηση αβεβαιότητας για κάθε μεταβλητή, πώς καταλήγουν σε τόσο στέρεα συμπεράσματα, όπως αυτό που αναφέρουν στη σελίδα 12, που αποτελεί και το βασικό τους συμπέρασμα για το ΙΚΑ;
«Αν δε ληφθούν μέτρα ώστε να αυξηθούν οι πηγές εσόδων του ΙΚΑ ή να μειωθούν οι δαπάνες παροχών του, η οικονομική βιωσιμότητα του ΙΚΑ θα συνεχίσει να χειροτερεύει σημαντικά στο μέλλον».
Αυτό το συμπέρασμα τους είπε ο πελάτης (η ελληνική κυβέρνηση) να βγάλουν, αυτό έβγαλαν.
Η περίπτωση της «μελέτης» του ΔΓΕ επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά, ότι οι αναλογιστικές μελέτες δεν είναι επιστημονικά εργαλεία, αλλά εργαλεία σκοπιμότητας. Εργαλεία άσκησης πολιτικής από τις κυβερνήσεις (και όχι μόνο). Επειδή το πεδίο αβεβαιότητας είναι πολύ μεγάλο, το εκμεταλλεύονται και αυθαιρετούν, προκειμένου να βγάλουν τα συμπεράσματα που θέλουν, να χειραγωγήσουν συνειδήσεις, να παραλύσουν αντιδράσεις και να προωθήσουν αντιασφαλιστικά μέτρα. Εως τώρα δεν έχει βγει ούτε μία αναλογιστική μελέτη που να μην υπακούει σε τέτοιες σκοπιμότητες, που να προσπάθησε να αποτυπώσει με πιστότητα μια πραγματικότητα και να προβλέψει με αντικειμενικότητα τις προοπτικές της.
Για να μη μιλάμε μόνο για τους διάφορους αναλογιστικούς οίκους, που «μελετούν» κατά παραγγελίαν, σημειώνουμε την περίπτωση της ΓΣΕΕ, το «επιστημονικό εργαλείο» της οποίας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) έφτιαξε δύο αναλογιστικές «μελέτες», μία το 2001 και μία το 2005 και κατέληξε σε διαμετρικά αντίθετα συμπεράσματα ως προς τη βιωσιμότητα του ΙΚΑ και την επάρκεια της ετήσιας κρατικής συμμετοχής στη χρηματοδότηση των εσόδων του. Το 2001, αβαντάροντας απροκάλυπτα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το νόμο Ρέππα, κατέληξαν ότι το 1% του ΑΕΠ ετησίως είναι επαρκέστατο για να μην έχει το ΙΚΑ πρόβλημα μέχρι το 2032. Το 2005, για να εκθέσουν την κυβέρνηση της ΝΔ, κατέληξαν ότι το 1% του ΑΕΠ δεν φτάνει και πρέπει να γίνει 2,4%! Κανένα πραγματικό δεδομένο δεν είχε αλλάξει μέσα σ’ αυτά τα χρόνια. Εκείνο που άλλαξε είναι η πολιτική σκοπιμότητα. Τώρα, όπως θα δούμε σε χωριστό άρθρο (βλέπε στη διπλανή σελίδα), η ΓΣΕΕ κάνει γαργάρα τη «μελέτη» του 2005 και επανέρχεται σ’ αυτή του 2001, για να σπεκουλάρει με τη «μελέτη» του ΔΓΕ και να υποστηρίξει ότι αυτή δικαιώνει τις δικές της εκτιμήσεις.
♦ Στον αέρα
Η πλάκα είναι πως από το περιεχόμενο της «μελέτης» του ΔΓΕ δεν βγαίνει το βασικό συμπέρασμα, ότι το ΙΚΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα βιωσιμότητας! Αυτό το έχει κάνει σημαία της η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, και δικαίως από τη μεριά της (άλλο αν αυτή η στάση συνιστά μια άλλη απατεωνιά, όπως γράφουμε χωριστά).
Πόσο σοβαρή μπορεί να θεωρηθεί μια μελέτη, η οποία γράφει σε μια σημείωση θαμμένη στο τέλος το εξής εκπληκτικό: «Σημείωση 1: Η κρατική επιχορήγηση, τα διοικητικά κόστη, η εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή ΔΕΝ έχουν ληφθεί υπόψη»!!!
Δηλαδή, έκαναν μια μελέτη, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βιωσιμότητα του ΙΚΑ θα χειροτερεύσει στο μέλλον, αν δεν ληφθούν μέτρα αύξησης των εσόδων ή μείωσης των δαπανών παροχών (δηλαδή, πετσόκομμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων) και σε μια σημείωση στο τέλος μας λένε: Ξέρετε; δεν έχουμε πάρει υπόψη μας την κρατική επιχορήγηση προς το ΙΚΑ, την εισφοροαποφυγή και εισφοροδιαφυγή και τα διοικητικά κόστη! Λες και πρόκειται για τίποτα ψιλοποσά, που δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία για το βασικό συμπέρασμα (ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει, αν δεν ληφθούν μέτρα).
Προσέξτε τώρα για τι… ψιλοποσά μιλάμε: Η θεσμοθετημένη κρατική επιχορήγηση (1% του ΑΕΠ ετησίως) σήμερα ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ το χρόνο. H εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε περίπου 2 δισ. ευρώ το χρόνο. Οσο για την εισφοροαποφυγή, αρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο οι βεβαιωμένες εισφορές που δεν έχουν πληρωθεί ανέρχονται σε 3,2 δισ. ευρώ! Και καλά, να δεχτούμε ότι ο συνυπολογισμός της εισφοροαποφυγής και εισφοροδιαφυγής είναι μια σύνθετη διαδικασία, που δε μπορούσαν εξαρχής να την πάρουν υπόψη τους. Τη θεσμοθετημένη κρατική εισφορά, όμως; Αυτή είναι στάνταρ ποσό. Από τη στιγμή που έκαναν παραδοχές για την εξέλιξη του ΑΕΠ μέχρι το 2055 (!), τόσο δύσκολο τους ήταν να υπολογίσουν το 1% κάθε χρόνο και να το προσθέσουν στα έσοδα του ΙΚΑ;
Δεν έκαναν ούτε αυτή την απλή πράξη, γιατί αν το έκαναν, θα προέκυπτε ότι το ΙΚΑ μέχρι το 2025 δεν θα έχει ελλείμματα (με βάση τη μελέτη τους τότε εμφανίζεται για πρώτη φορά έλλειμμα). Αν υπολόγιζαν, μάλιστα, και την απόδοση των αποθεμάτων που θα σχηματίζονταν μέχρι το 2024, τότε η πλεονασματική χρονική περίοδος θα επεκτεινόταν μέχρι το 2040-45. Αυτό υπολόγισε η ΓΣΕΕ και σωστά το υπολόγισε, άσχετα αν -το ξανατονίζουμε- η όλη βάση που στηρίζονται αυτοί οι υπολογισμοί είναι κάλπικοι, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω.
Τι κατάφεραν τελικά οι αναλογιστές του ΔΓΕ; Να εκτεθούν οι ίδιοι, αποκαλυπτόμενοι ως μελετητές του κώλου, και να εκθέσουν ταυτόχρονα και τον πελάτη τους, μη δίνοντάς του το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί προπαγανδιστικά τη μελέτη. Τα φράγκα, όμως, τα πήραν…
♦ Ψέματα και αυθαιρεσίες
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτή η ομολογημένη λαθροχειρία που αποδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κωλόχαρτο και όχι με μια στοιχειωδώς αξιόπιστη αναλογιστική μελέτη. Ψεύτικες («τσιμπημένες») και αυθαίρετες είναι οι περισσότερες από τις βασικές παραδοχές της μελέτης. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις τα συμπεράσματα είναι «τρελά».
Ας δούμε ένα παράδειγμα: το ΑΕΠ. Εφόσον η μελέτη ξεκινά από το 2005, έχουμε τρία χρόνια (2005, 2006 και 2007) «φιξαρισμένο» ΑΕΠ και ένα χρόνο (2008) προϋπολογιζόμενο ΑΕΠ. Θα περίμενε κανείς ότι οι «μελετητές» θα έπαιρναν τα επίσημα στοιχεία για το ΑΕΠ και μετά θα έκαναν την προβολή μέχρι το 2055 (με βάση το μαθηματικό μοντέλο που επέλεξαν). Προσέξτε, όμως, τις αρχικές παραδοχές τους (σε παρένθεση το πραγματικό ΑΕΠ, όπως προκύπτει από τα κείμενα των κρατικών προϋπολογισμών):
ΑΕΠ σε εκατ. ευρώ
2005: 170.418 (181.088)
2006: 188.243 (195.213)
2007: 198.219 (209.268)
2008: 206.957 (223.917)
Οπως βλέπουμε, στις τέσσερις πρώτες χρονιές παίρνουν ως παραδοχή ένα αυθαίρετα υποεκτιμημένο ΑΕΠ (η υποεκτίμηση κυμαίνεται μεταξύ 3,6% και 7,6% του πραγματικού ΑΕΠ). Πού τα βρήκαν αυτά τα νούμερα; Δεν υπάρχουν πουθενά. Απλά, έκαναν υποεκτίμηση του ΑΕΠ, γιατί αυτό τους βόλευε στα συμπεράσματα που ήθελαν να βγάλουν. Ετσι, δείχνουν μεγαλύτερο το ποσοστό των δαπανών του ΙΚΑ και μεγαλύτερο το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Σημειώνουμε ότι οι τιμές του πραγματικού ΑΕΠ που παραθέτουμε είναι οι παλιές. Δεν υπολογίσαμε, δηλαδή, την κατά 9,6% αύξησή του (με βάση το 2000), που συμφώνησε πρόσφατα η κυβέρνηση με τη Eurostat, διότι προφανώς αυτή η αναθεώρηση δεν ήταν σε γνώση των αναλογιστών του ΔΓΕ, όταν έκαναν τη «μελέτη» τους. Αν συνυπολογίσουμε και αυτή την αύξηση, τότε η υποεκτίμηση του ΑΕΠ, βάσει της οποίας γίνονται όλοι οι υπολογισμοί, είναι μεγαλύτερη.
Η πρώτη ψευτιά, όπως βλέπουμε, είναι αναμφισβήτητη και είναι η πιο χοντροκομμένη απ’ όλες. Εδώ έχουμε ψευτιά και λαθροχειρία στα ίσια και όχι κουτοπονηριά, όπως στην περίπτωση του μη συνυπολογισμού της κρατικής επιχορήγησης, που την αναφέρουν τουλάχιστον στη σημείωση. Και μόνο αυτή η λαθροχειρία είναι αρκετή για να χαρακτηρίσει την ποιότητα αυτής της «μελέτης», όμως εμείς θα επιμείνουμε παρουσιάζοντας και άλλες ανάλογου «κάλλους» ψευτιές και λαθροχειρίες.
Ο βασικότερος ίσως παράγοντας σε μια αναλογιστική μελέτη, αυτός που καθορίζει τα έσοδα, είναι ο αριθμός των ασφαλισμένων. Ο υπολογισμός του εμπεριέχει τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, γιατί δε μπορείς να ξέρεις πώς θα είναι η οικονομική κατάσταση μετά από δεκαετίες, σε τι επίπεδα θα κυμαίνεται η ανεργία, πόση θα είναι η μερική απασχόληση κ.λπ. Προσπαθείς να κάνεις κάποιες ρεαλιστικές παραδοχές, με βάση τις οικονομικές εκτιμήσεις. Ομως, οι «μελετητές» του ΔΓΕ ξεκινούν με «μαϊμουδισμένες» παραδοχές, που αφορούν έτη για τα οποία ο αριθμός των ασφαλισμένων είναι δεδομένος! Δηλαδή, παραποιούν τα στοιχεία που είναι στανταρισμένα! Δεν αυθαιρετούν, αλλά ψεύδονται! Καταλαβαίνετε τι κάνουν στον τομέα των προβλέψεων για το μέλλον, σε τι επίπεδα φτάνει η αυθαιρεσία τους.
Ποια είναι η πηγή για να αντλήσει κάποιος ασφαλή πληροφόρηση για τον αριθμό των ασφαλισμένων; Είναι η Διεύθυνση Αναλογιστικών Μελετών και Στατιστικής του ΙΚΑ, η οποία επεξεργάζεται κάθε μήνα τις Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις (ΑΠΔ) που καταθέτουν οι εργοδότες. Η υπηρεσία αυτή επεξεργάζεται το 94% με 96% των ΑΠΔ (το ποσοστό χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται και ενδεχομένως ήδη να έχουν φτάσει στο 100%) και δημοσιεύει τα στοιχεία με καθυστέρηση περίπου ενός έτους. Δηλαδή, ο αριθμός ασφαλισμένων που υπολογίζει διαφέρει γύρω στο 4-6% από τον ακριβή, απόλυτο αριθμό, ο οποίος μπορεί να βρεθεί με μια απλή αριθμητική πράξη.
Οι αναλογιστές του ΔΓΕ, όμως, ακολουθώντας προφανώς το παράδειγμα των συναδέλφων τους της ΓΣΕΕ, αντλούν στοιχεία από τη Διεύθυνση Πληροφορικής του ΙΚΑ, που δεν κάνει ακριβή αποτύπωση των ασφαλισμένων με βάση τις ΑΠΔ, αλλά μετράει απλά όσους ασφαλίστηκαν, ακόμα και αν ασφαλίστηκαν για μία μόνο μέρα. Ενώ, δηλαδή, υπάρχει υπηρεσία που δίνει στανταρισμένους αριθμούς, αυτοί προτιμούν μια άλλη πηγή, που έχει άλλη αποστολή και που τα στοιχεία της δεν είναι αναλογιστικά αξιοποιήσιμα.
Ας δούμε, λοιπόν, πώς φουσκώνουν τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ (σε παρένθεση ο αριθμός που δίνει η Διεύθυνση Αναλογιστικών Μελετών και Στατιστικής του ΙΚΑ, τον οποίο έχουμε αναγάγει στο 100%).
Ασφαλισμένοι ΙΚΑ
2005: 2.355.971 (1.932.516)
2006: 2.397.875 (2.010.446)
Μιλάμε για διαφορές 400.000 ατόμων (το ένα τέταρτο του συνόλου των ασφαλισμένων), όχι για τίποτα ψιλοδιαφορές. Και βέβαια, ένας σκέτος αριθμός ασφαλισμένων δε λέει τίποτα. Πρέπει να υπολογίσει κανείς τον αριθμό των ημερομισθίων που γίνονται, γιατί δεν κάνουν όλοι οι ασφαλισμένοι 300 ημερομίσθια το χρόνο. Υπάρχει η λεγόμενη κινητικότητα (απολύσεις και προσλήψεις στη διάρκεια του χρόνου), υπάρχουν οι μετανάστες (περίπου 270.000 άτομα), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βάζει μόνο τα 180 ένσημα που απαιτούνται για να πάρουν την άδεια παραμονής, υπάρχουν οι οικοδόμοι (περίπου 180.000 άτομα) που άμα κάνουν 200 μεροκάματα μια χρονιά κερνάνε ταβέρνα και, βέβαια, υπάρχουν οι μερικώς απασχολούμενοι, ο αριθμός των οποίων συνέχεια αυξάνεται. Αυτοί τους τσουβαλιάζουν όλους και μάλιστα αυξάνοντας τον αριθμό τους κατά 25% από τον πραγματικό. Χωρίς καν να λογαριάσουμε το γεγονός ότι από τους εργοδότες δεν καταβάλλεται το σύνολο των δηλωνόμενων με τις ΑΠΔ εισφορών (εισφοροδιαφεύγουν).
Η πλάκα ξέρετε ποια είναι; Οτι ενώ παραφουσκώνουν τον αριθμό των ασφαλισμένων, στον τελικό υπολογισμό παρουσιάζουν τα έσοδα του ΙΚΑ μικρότερα απ’ αυτά που καταγράφονται στους ισολογισμούς του Ιδρύματος! Αυτό είναι το πιο «τρελό» απ’ όλα τα «τρελά». Ιδού ο σχετικός συγκριτικός πίνακας. Σε παρένθεση τα έσοδα του ΙΚΑ που για το 2005 προέρχονται από τον ισολογισμό (δηλαδή είναι στανταρισμένα), ενώ για το 2006 και το 2007 προέρχονται από τους προϋπολογισμούς του ΙΚΑ.
Εσοδα από εισφορές ΙΚΑ σε εκατ. ευρώ
2005: 5.355 (8.235)
2006: 5.705 (9.353)
2007: 6.085 (9.994)
Η ίδια «τρελή» κατάσταση εμφανίζεται και στον τομέα των δαπανών, όπως φαίνεται από τον επόμενο συγκριτικό πίνακα (σε παρένθεση οι δαπάνες που αποτυπώνονται στον ισολογισμό του 2005 και τους προϋπολογισμούς του 2006 και του 2007 του ΙΚΑ).
Δαπάνες ΙΚΑ σε εκατ. ευρώ
2005: 6.691 (10.469)
2006: 7.098 (11.040)
2007: 7.532 (11.740)
Μπορούμε να παραθέσουμε και άλλους τέτοιους συγκριτικούς πίνακες για άλλες παραμέτρους (π.χ. αριθμός συνταξιούχων, μέση σύνταξη κ.ά.), όμως δεν έχει σημασία. Φαίνεται καθαρά ότι έχουμε να κάνουμε με μια μελέτη του κώλου. Οταν για χρονιές που υπάρχουν στανταρισμένα στοιχεία από το ίδιο το ΙΚΑ (2005 έως 2007) οι «μελετητές» του ΔΓΕ κάνουν τόσο χοντρές λαθροχειρίες, παραποιώντας εντελώς τα πραγματικά στοιχεία και βάζοντας στη θέση τους δικούς τους αυθαίρετους αριθμούς, επιλεγμένους σκόπιμα, φανταστείτε πόση αξία έχουν οι προβολές που κάνουν για τα επόμενα 50 χρόνια. Αλλωστε, αυτές οι προβολές προκύπτουν από αυθαίρετους υπολογισμούς πάνω σε μια παραποιημένη αφετηρία. Οταν «μαϊμουδίζεις» την αρχή, ακόμα και σωστό μαθηματικό μοντέλο να εφαρμόσεις, «μαϊμουδισμένη» θα είναι ολόκληρη η αλυσίδα, μέχρι το τέλος.