Αν θέλατε να έχετε μια εικόνα για το πώς καναλιζάρουν τις διαθέσεις των εργαζόμενων οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές, θα έπρεπε να παρακολουθήσετε τη συνέλευση των εργαζόμενων στην ΕΘΕΛ, που έγινε στο αμαξοστάσιο του Ρέντη την παραμονή των χριστουγέννων. Εχοντας κηρύξει μόνο στάση εργασίας για να έρθει λιγότερος κόσμος (αφού πολλοί δεν προλαβαίνουν τη μεταφορά στο χώρο της συνέλευσης και την επιστροφή τους στη δουλειά), το διοικητικό συμβού-λιο, αφού άκουσε τα εξ αμάξης από οδηγούς (κάποιοι από την ΠΑΣΚΕ, μάλιστα, στην προηγούμενη συνέλευση είχαν σκίσει τις κομματικές τους ταυτότητες), έσπευσε να καπελώσει τις πιο «ζωηρές» προτάσεις (π.χ. καταλήψεων σε τηλεοπτικούς σταθμούς ή στον ΟΑΣΑ, που υπερψηφίστηκαν με ενθουσιασμό από τους εργαζόμενους), με το αιτιολογικό ότι «δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα, ρε συνάδελφοι, ποιος θα τα στηρίξει»;
Αυτά είπε ο Κουλουμπαρίτσης από την ΠΑΣΚΕ, συνεπικουρούμενος από τον πρόεδρο του σωματείου Κομίνη, της ΔΑΚΕ, που είπε ότι οι καταλήψεις δεν ανακοινώνονται από τις συνελεύσεις (γνώστης της ταξικής… παρανομίας ο μεγάλος)! Οι γραφειοκράτες ήταν… τυχεροί, γιατί ο κόσμος ήταν λίγος (γύρω στα 600 με 800 άτομα, σε αντίθεση με την προηγούμενη συνέλευση που είχαν μαζευτεί γύρω στους 3.500) και αυτοί που αντιτάχθηκαν είτε στους περιπάτους που εξαγγέλλει το σωματείο είτε στη ΓΣΕΕ, δεν τόλμησαν να προκαλέσουν ρήξη μέσα στη Γενική Συνέλευση ενάντια στην γραφειοκρατία. Ηταν βλέπετε παραμονή χριστουγέννων, ήταν και η στάση αντί 24ωρης απεργίας και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κατόρθωσε να περάσει το δικό της. Να κηρύξει δηλαδή μία στάση εργασίας για τις 29 Δεκέμβρη, άλλη μία για τις 5 Γενάρη και… κορύφωση ξανά με στάση εργασίας στις 10 Γενάρη, οπότε θα γίνει ξανά γενική συνέλευση.
Κρατώντας χαμηλά τα επίπεδα των κινητοποιήσεων, ποντάρουν στην απογοήτευση του κόσμου και δίνουν χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει τα σχέδιά της στο «πατ κιουτ», κάποια ωραία πρωία που ο κυβερνητικός λόχος θα ψηφίσει την εξόντωση των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ. Και τι δεν ακούστηκε από τους γραφειοκράτες εκείνη τη μέρα! Αντιτάχθηκαν ακόμα και στη δωρεάν μεταφορά των επιβατών, με το αιτιολογικό: «πώς θα κατακρίνουμε αυτούς που δεν δίνουν λεφτά στον οργανισμό, όταν κι εμείς εμποδίζουμε να μπουν λεφτά στα ταμεία του μεταφέροντας τζάμπα τους επιβάτες»; Αντιτάχθηκαν και στις καταλήψεις, λέγοντας (δια στόματος Κομίνη) ότι «εμείς θέλουμε ανοιχτό το μαγαζί, να λειτουργεί κι όχι να το κλείσουμε από τώρα», ενώ «στον ΟΣΕ που έκαναν καταλήψεις το μαγαζί ήταν ήδη κλειστό»! Ο Κουλουμπαρίτσης είπε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι τιμές των εισιτηρίων, αλλά να έρχονται τα λεωφορεία στην ώρα τους κι ότι αν γίνεται αυτό, ο κόσμος δεν θα έχει πρόβλημα να πληρώσει ακόμα και ενάμισι ευρώ εισιτήριο!
Φυσικά για συντονισμό με άλλους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ δεν έγινε λόγος (μόνο ο συνδικαλιστής της Ανεξάρτητης Παρέμβασης, Μανίκας, έβαλε το ζήτημα αλλά δεν εισακούστηκε). Αν δεν παραμεριστεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, άσπρη μέρα δεν θα δουν ποτέ. Το μόνο που τους περιμένει είναι ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση…
