«Ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ βρίσκεται πλέον ευθέως στο στόχαστρο των δικαστικών αρχών, μετά από αυτεπάγγελτη(!) προκαταρκτική έρευνα από την εισαγγελία πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Μετά από αναφορά – καταγγελία του συνδίκου της πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ ότι δεν του επιτράπηκε η είσοδος στο εργοστάσιο, έχουν κληθεί για κατάθεση όλα τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ. Πρόκειται για ένα σοβαρό βήμα κλιμάκωσης των πολύχρονων και πολύμορφων προσπαθειών για καταστολή και ακύρωση του αγώνα μας. Ο,τι δεν κατάφεραν με την οικονομική εξόντωση, με τους πλειστηριασμούς των οικοπέδων, με την ανοιχτή καταστολή των ΜΑΤ που ζήσαμε τον Ιούλη έξω από το υπουργείο Εργασίας, επιχειρούν τώρα να το καταφέρουν δρομολογώντας μια δίωξη που στρέφεται ενάντια στην “καρδιά” του αγώνα μας: την άρνησή μας να εγκαταλείψουμε το εργοστάσιο».
Η ανακοίνωση του σωματείου της ΒΙΟΜΕ (βλ. https://www.elaliberta.gr/ειδήσεις/2064-ποινικοποιούν-το-παράδειγμα-της-βιομε) ξεβρακώνει τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και κυρίως τους συριζαίους που κάποτε, καθαρά υποκριτικά, υποστήριζαν το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ. Σε εκδήλωση του Δικτύου Επισφαλώς Εργαζομένων είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ να αποθεώνουν την αυτοδιαχείριση. Ελεγαν μάλιστα ότι αυτό που λείπει είναι μια κυβέρνηση που θα στηρίξει αυτά τα εγχειρήματα και θα συμβάλει στην «προσπάθεια αλλαγής του τρόπου παραγωγής πλέον όχι στην κατεύθυνση της ανταλλαγής για το κέρδος αλλά στην κατεύθυνση της κάλυψης των αναγκών»! (βλ. https://www.eksegersi.gr/issue/731/Εργατικά/19304.Αριστερά-καπέλα-σε-ροζ-απόχρωση).
Τα ίδια είπε ο ίδιος ο Τσίπρας, όταν επισκέφτηκε τη ΒΙΟΜΕ το Φλεβάρη του 2013, χαρακτηρίζοντας ως «πιλοτικό εγχείρημα» την απόφαση του Συλλόγου Εργαζομένων να καταλάβει και να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο (https://www.syriza.gr/article/OMILIA-TOY-PROEDROY-THS-K.O.-TOY-SYRIZA-EKM-AL.-TSIPRA-STOYS-ERGAZOMENOYS-THS-BIOME.-STH-ThESSALONIKH.html#.VPdbPC5kCOg).
Σε παλαιότερο άρθρο μας (https://www.eksegersi.gr/issue/815/Εργατικά/23513.Παραμύθια-της-Χαλιμάς-και-ρεφορμιστική-κερδοσκοπία), επισημαίναμε ότι «τώρα που η πολιτική κερδοσκοπία από τους θιασώτες του ρεφορμισμού στα αυστηρά πλαίσια των “θεσμών“ και των “εταίρων“ απέδωσε τους καρπούς της, ανεβάζοντάς τους στην εξουσία, ήρθε η ώρα ν’ αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αποκάλυψη των ψεμάτων τους». Τα ψέματα τελείωσαν, λοιπόν, και οι αυταπάτες περί αυτοδιαχείρισης, που θα τη στηρίξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν επιτρέπεται πια να υπάρχουν σε κανένα. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ένα: Πώς θα αντισταθεί η εργατική τάξη στη λαίλαπα που βιώνει;
Σ’ αυτό το ερώτημα δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Η οργάνωση σε ταξική βάση, όχι με στόχο την αυτοδιαχείρηση μέσα στον καπιταλισμό, αλλά με τελικό στόχο την ανατροπή του, είναι η αρχή που αν δε γίνει, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Εμείς δεν λοιδορήσαμε ποτέ τους εργάτες που ζητούσαν να κρατήσουν τη δουλειά τους. Αυτό θεμιτό είναι και χρειάζεται σκληρός αγώνας για να το πετύχουν. Αυτό στο οποίο πάντοτε αντιταχθήκαμε είναι η καλλιέργεια αυταπατών ότι ένα εργοστάσιο μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα στον καπιταλισμό προς όφελος των εργατών και ότι μέσω μιας «αριστερής κυβέρνησης» μπορεί να αποτελέσει «πιλοτικό εγχείρημα» που θα ανατρέψει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Το ψέμα αυτό κατέρρευσε και η συριζαίικη σπέκουλα αντικαταστάθηκε από τη μνημονιακή υποδούλωση.
