Δεν πρόλαβε να δοθεί στη δημοσιότητα η «μελέτη» του ΔΓΕ και η ΓΣΕΕ έσπευσε να βγάλει πανηγυρική ανακοίνωση: δικαιωθήκαμε. Η σχετική ανακοίνωση βγήκε κυριακάτικα (για να δώσει υλικό στις εφημερίδες της Δευτέρας) και επειδή κάνει κριτική προσέγγιση στη «μελέτη» του ΔΓΕ σημαίνει ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης τη μελέτησαν. Αλλωστε, για κάποιον εξοικειωμένο με τα ζητήματα αυτά (όπως είναι οι «μελετητές» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), αρκούν τρεις-τέσσερις ώρες για να βρει όλες τις «μαϊμουδιές» του ΔΓΕ. Ομως, η ΓΣΕΕ δεν κάνει λόγο για «μαϊμουδιές». Γιατί; Γιατί μερικές απ’ αυτές τις «μαϊμουδιές» έχουν γίνει και στην αναλογιστική μελέτη του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ, με κορυφαία αυτή του «φουσκώματος» του αριθμού των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Εκείνο που κατά βάση έκανε η ΓΣΕΕ ήταν να προσθέσει το 1% του ΑΕΠ ετησίως στον σχετικό πίνακα των «μελετητών» του ΔΓΕ και να καταλήξει στο (αυτονόητο) συμπέρασμα: Μέχρι το 2040-45 δεν προκύπτει έλλειμμα, άρα δικαιωνόμαστε.
Το ερώτημα που προκύπτει ευθύς εξαρχής είναι κρίσιμο: μια μελέτη που είναι εξόφθαλμα του κώλου, που στηρίζεται σε ψευτιές και αυθαιρεσίες, δεν πρέπει να καταγγελθεί ως τέτοια; Επειδή αυτή η μελέτη δεν βολεύει την κυβερνητική προπαγάνδα, θα πρέπει να την υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι κι ας ξέρουν ότι είναι εξ ολοκλήρου ψεύτικη, κυριολεκτικά για τα σκουπίδια;
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από «μαϊμουδισμένα» στοιχεία. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξέρουν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι το ΙΚΑ είναι «στον άσο». Πρέπει να το ξέρουν αυτό, για να συνειδητοποιήσουν ότι η πίεση πάνω στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα θα είναι συνεχής και σε βάθος χρόνου. Μόνο έτσι θα απεγκλωβιστούν από τη λογιστική προσέγγιση του κοινωνικοασφαλιστικού ζητήματος και θα προσανατολιστούν σταθερά στην ταξική προσέγγιση:
απαιτούμε ασφάλιση σύμφωνα με τις ανάγκες μας, γιατί εμείς είμαστε οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου και συνάμα τα υποζύγια της φορολογίας. Ομως, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σπρώχνει τους εργαζόμενους όλο και πιο βαθιά στη λογιστική προσέγγιση. Παρουσιάζοντας μια ψεύτικη εικόνα του ΙΚΑ και των προοπτικών του, περιορίζει τη συζήτηση στη βάση των λογιστικών δεδομένων. Κάποια στιγμή, όμως, θα έρθει η ρελάνς από την κυβέρνηση, με μια άλλη αναλογιστική μελέτη, που θα αποτυπώνει τα δεδομένα χωρίς αυτές τις «μαϊμουδιές», αλλά κάνοντας άλλες αυθαιρεσίες. Τι πρέπει να πουν τότε οι εργαζόμενοι; Αφού το ΙΚΑ δεν βγαίνει, ας μας κόψουν τις συντάξεις και ας μας αυξήσουν τα όρια ηλικίας;
Θα το πούμε για πολλοστή φορά: οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν τη λογιστική προσέγγιση. Πρώτο, γιατί δεν την ελέγχουν, όχι μόνο ως διαδικασία υπολογισμών, αλλά και ως πραγματική διαδικασία. Ελέγχει ο εργαζόμενος τη μαύρη εργασία, την εισφοροκλοπή των καπιταλιστών, την ανεργία; Δεύτερο, γιατί το ΙΚΑ έχει καταληστευθεί για περισσότερο από μισό αιώνα, με αποτέλεσμα να μην έχει αποθεματικά. Ετσι, η όποια λογιστική προσέγγιση γίνεται πάνω σε μια βάση που ευνοεί τις συνεχείς αντεργατικές αλλαγές. Αρκεί να αναφέρουμε μόνο ένα στοιχείο: στο όνομα της λογιστικής προσέγγισης, επειδή υποτίθεται ότι το πρόβλημα βιωσιμότητας του ΙΚΑ θα λυνόταν για 30 χρόνια, η ΓΣΕΕ αποδέχτηκε το 2002 (όταν ψηφιζόταν ο νόμος Ρέππα) να παραμείνουν σε ισχύ οι δυο θεμελιώδεις αντιασφαλιστικοί νόμοι (1902/90 και 2084/92), που πετσόκοψαν καίρια τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικά την απατηλή προπαγάνδα που ξεκίνησε η ΓΣΕΕ (σαν έτοιμη από καιρό, αφού είχε ενημέρωση) με βάση τη «μελέτη» του ΔΓΕ.
«Επιβεβαιώνονται απολύτως, οι εκτιμήσεις και προβλέψεις της αναλογιστικής μελέτης, για το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας του Ιδρύματος, για τα προσεχή 30 και πλέον χρόνια, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι το κράτος θα εξοφλεί με συνέπεια τις νομοθετημένες ετήσιες οικονομικές υποχρεώσεις του και ότι, θα σταματήσει η πολιτική ενθάρρυνσης της εισφοροδιαφυγής με την παροχή ετήσιων διευκολύνσεων υπέρ των εργοδοτών που παραβιάζουν το νόμο εισφοροδιαφεύγουν και υπονομεύουν την βιωσιμότητα του συστήματος».
Ποια μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ εννοούν; Οχι πάντως την πρόσφατη, του 2005, την οποία παρουσίασαν πανηγυρικά ως «νέα υπεύθυνη παρέμβαση», η οποία «αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωση και όχι απλή επικαιροποίηση της μελέτης του 2001» (βλέπε εισαγωγή της «μελέτης»). Διότι αυτή η μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: ότι το βασικό πρόβλημα του ΙΚΑ είναι «η διαδικασία κατασπατάλησης, με ευθύνη της ελληνικής Πολιτείας, των αποθεματικών του συστήματος» (σελ. 45). Οτι, ακόμα και αν εφαρμοστεί με συνέπεια ο νόμος Ρέππα και κυρίως το σκέλος που αφορά την ετήσια κρατική χρηματοδότηση με το 1% του ΑΕΠ, ακόμα και αν εισπράττεται κάθε χρόνο το 100% των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών (δηλαδή, αν εξαφανιστεί η εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή!), «η βιωσιμότητα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προσεγγίζει (σύμφωνα με το ευνοϊκότερο σενάριο) μέχρι το έτος 2026» (σελ. 46). Οτι «οι γενικά θεωρούμενες (και από τη θεωρία) αποδεκτές αρχές, ότι, η μείωση της ανεργίας, η αύξηση της απασχόλησης και ο περιορισμός της ανασφάλιστης εργασίας ενισχύουν την οικονομική βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης… δεν ισχύουν για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας και ειδικότερα για το σύστημα κοινωνικής προστασίας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ… Οι αντίστοιχες προβολές (projections) αποδεικνύουν το “βαθμό παραλογισμού” που χαρακτηρίζει το σύστημα κοινωνικής συνταξιοδοτικής προστασίας (κύριας σύνταξης) του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ: όσο βελτιώνεται το ποσοστό απασχόλησης, ελαττώνεται η ανεργία, περιορίζεται η ανασφάλιστη εργασία, τόσο περισσότερο συρρικνώνονται τα οικονομικά του συστήματος, διευρύνονται τα μακροχρόνια αναλογιστικά του ελλείμματα και συντομεύεται ο χρόνος βιωσιμότητάς του. Στα απίστευτα αυτά ευρήματα, περαιτέρω αναλογιστικές προσεγγίσεις προσθέτουν τα ακόμη περισσότερο εντυπωσιακά και παράλογα: όσο αυξάνει η παραγωγικότητα της εργασίας, όσο βελτιώνονται οι μισθοί και οι γενικότερες αμοιβές τόσο διευρύνεται το αναλογιστικό έλλειμμα του συστήματος» (σελ. 47-48).
Ολες αυτές οι επισημάνσεις, πάντα σύμφωνα με τους μελετητές του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, οδηγούν σε ένα βασικό συμπέρασμα και μια πρόταση. Το συμπέρασμα: «Καθίσταται συνεπώς σαφές, ότι το σύστημα πάσχει από εγγενή, πλέον, έντονη παθογένεια που δημιουργήθηκε, βασικώς από την κατασπατάληση των αποθεματικών του, με υπαιτιότητα του ίδιου του κράτους…
Οποιαδήποτε προσπάθεια οριστικής διευθέτησης της υφιστάμενης αδυναμίας του συστήματος προϋποθέτει την άρση της αδυναμίας του 4ου μέρους του 2ου σκέλους του προαναφερομένου μαθηματικού τύπου», δηλαδή η αποκατάσταση των αποθεματικών σε επίπεδα που να ανταποκρίνονται στον αρχικό σχεδιασμό του συστήματος (σελ. 48-49). Η πρόταση: «Με δεδομένα τα υψηλά ποσοστά εισφοροδιαφυγής, η ανάγκη αναπροσαρμογής, πάντοτε μέσα στα πλαίσια εφαρμογής του Ν. 3029/2002, του προβλεπόμενου 1% επί του ΑΕΠ της κρατικής συμμετοχής, έχει καταστεί απαραίτητη για να καλύψει τις ανάγκες διασφάλισης της πλεονασματικής λειτουργίας του Ιδρύματος, μέχρι το έτος 2032… η περαιτέρω διασφάλιση της πλεονασματικής λειτουργίας του Ιδρύματος, μέχρι το έτος 2032, απαιτεί την ετήσια καταβολή ενός προσθέτου 1,40% επί του ΑΕΠ, με μέριμνα του κράτους και με έναρξη καταβολής από το 2005» (σελ. 58).
Ας συνοψίσουμε, γιατί ενδεχομένως να κουραστήκατε με τη στρυφνή τεχνοκρατική γλώσσα. Το 2005 το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ συμπεραίνει πως το ΙΚΑ δεν έχει γιατρειά, πως το σύστημα θα συμπεριφέρεται «παράλογα», αν δεν αποκατασταθούν τα αποθεματικά του. Βέβαια, αυτό το ίδιο «επιστημονικό» κέντρο, στη μελέτη του 2001, έβγαζε τα αντίθετα συμπεράσματα και βάσει αυτών η ΓΣΕΕ συμφώνησε να διαγραφούν όλες οι οφειλές του κράτους προς το ΙΚΑ (εν πρώτοις, να διαγραφούν τα κλεμμένα αποθεματικά) και να εισπράξει το ΙΚΑ κάποια γελοία ποσά μέσω ομολόγων. Το 2005 η ΓΣΕΕ θεωρεί πως οι εκτιμήσεις που έκανε το 2001 δεν ισχύουν (το ότι στο μεταξύ άλλαξε η κυβέρνηση είναι μια… ασήμαντη λεπτομέρεια) και πως για να είναι βιώσιμο το ΙΚΑ μέχρι το 2032 θα πρέπει η ετήσια χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό να γίνει 2,4% του ΑΕΠ. Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε και πάλι, ότι το επίπεδο των άθλιων ασφαλιστικών παροχών, έτσι όπως εξαθλιώθηκαν με τους αντιασφαλιστικούς νόμους, ουδόλως ενοχλεί τη ΓΣΕΕ. Δε ζητά να καταργηθεί αυτή η αθλιότητα, αλλά να μην εξαθλιωθεί περαιτέρω. Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό.
Το 2007 έρχεται αυτή η ίδια ΓΣΕΕ και κάνει γαργάρα τη… σπουδαία αναλογιστική μελέτη της. Στήνει τρελό πανηγύρι με τη «μελέτη» του ΔΓΕ και αποφαίνεται: Αν το κράτος «εξοφλεί με συνέπεια τις νομοθετημένες ετήσιες οικονομικές υποχρεώσεις του», δηλαδή το 1% του ΑΕΠ, γιατί αυτό είναι νομοθετημένο, «δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας του Ιδρύματος, για τα προσεχή 30 και πλέον χρόνια»! Δηλαδή, με 1%, ξεπερνάμε κατά πολύ όχι μόνο το 2032, αλλά και το 2037!!! Αυτό δεν είναι δικό μας συμπέρασμα. Το λένε ευθέως σε άλλο σημείο της ίδιας ανακοίνωσης της ΓΣΕΕ: «Από την επενδυτική αξιοποίηση των ετήσιων πλεονασμάτων θα έχει σχηματισθεί, κατά το έτος 2025, ένα τεράστιο αποθεματικό που θα καταστήσει δυνατή τη συμψηφιστική εξουδετέρωση των ετήσιων ελλειμμάτων μέχρι και την περίοδο 2040-2045»!!!
Κάνουν και ένα άλλο σάλτο. Ενώ, στη «μελέτη» του 2005 δεν βάζουν αίτημα αύξησης των συντάξεων, αλλά μόνο μη χειροτέρευσής τους (σελ. 56), τώρα… διαπιστώνουν ξαφνικά ότι το ΙΚΑ… έγινε πλούσιο και ζητούν: «Με βάση τα στοιχεία της μελέτης, αναδεικνύεται, πλέον, ότι, η οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ παρέχει τη δυνατότητα βελτίωσης των κατώτερων και των μέσων συντάξεων που παρέχει το ΙΚΑ».
Θα πει, βέβαια, κάποιος, ότι δεν είναι κακό να ζητά η ΓΣΕΕ αύξηση των συντάξεων. Αυτό, όμως, είναι το τυρί. Πρέπει να βλέπουμε και τη φάκα. Δε μπορεί ένα πάγιο εργατικό αίτημα, όπως είναι η αύξηση των συντάξεων, να γίνεται γιο-γιο στα χέρια των απατεώνων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Να το ξεχνούν όταν κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ και να το θυμούνται όταν κυβέρνηση είναι η ΝΔ. Και προπαντός να το εξαρτούν από τη μπακαλική των διάφορων αναλογιστικών μελετών του κώλου.
♦ Αυθαιρεσία με σκοπό
Γιατί του κώλου είναι και οι αναλογιστικές μελέτες του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ. Μελέτες που εξυπηρετούν σκοπιμότητες αναγκαστικά γίνονται μελέτες του κώλου. Αρκεί και μόνο ένα στοιχείο για να αποδειχτεί αυτό. Και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ «φουσκώνει» τον αριθμό των ασφαλισμένων του ΙΚΑ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνουν οι αναλογιστές του ΔΓΕ. Μάλιστα, έχουν το θράσος να το «εξηγούν» κιόλας, γράφοντας: «Εχουμε αποφύγει τη χρήση των στοιχείων που ανακοινώνει, κατά καιρούς η Διεύθυνση Αναλογιστικών Μελετών και Στατιστικής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Τα στοιχεία αυτά δεν συμφωνούν με τα αντίστοιχα που διαθέτει η Διεύθυνση Πληροφορικής του Ιδρύματος, τα οποία και έχουμε επιλέξει και χρησιμοποιήσει. Με δεδομένο ότι μεταξύ των στοιχείων της Διεύθυνσης Αναλογιστικών Μελετών και Στατιστικής και εκείνων της Διεύθυνσης Πληροφορικής διαπιστώνονται ουσιώδεις αποκλίσεις, κρίνουμε σκόπιμο να επισημάνουμε ότι τα στοιχεία της Διεύθυνσης Αναλογιστικών Μελετών και Στατιστικής “δεν αναφέρονται στο σύνολο των εργοδοτών και των ασφαλισμένων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ διότι προέρχονται αποκλειστικά από την επεξεργασία των Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων (ΑΠΔ) και βασίζονται μόνο στις ελεγμένες κατά το χρόνο εργασίας εγγραφές” (βλ. “ΙΚΑ – ΜΗΝΙΑΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ”. Πρόλογος, σελ. 1)».
Μιλάμε για θράσος, διότι παίρνουν την πραγματικότητα και την τοποθετούν με το κεφάλι κάτω. Η Διεύθυνση Στατιστικής και Αναλογιστικών Μελετών του ΙΚΑ, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, επεξεργάζεται κάθε μήνα (και όχι «κατά καιρούς») τις ΑΠΔ που καταθέτουν οι εργοδότες και έχει φτάσει σε μια εξαιρετική πληρότητα (επεξεργάζεται κάθε μήνα το 94% με 96% των ΑΠΔ). Αρα, ξεσκαρτάρει και τακτοποιεί το υλικό και δεν καταγράφει ως εργαζόμενους κάποιους που μπορεί να έβαλαν ένα ένσημο μόνο και μετά να βγήκαν από την ασφάλιση, όπως κάνει η Διεύθυνση Πληροφορικής του ΙΚΑ, που δεν κάνει στατιστική, ούτε υλικό για αναλογιστική αξιοποίηση. Αντί, λοιπόν, να πάρουν αυτό το ακριβές υλικό, που αποτυπώνει την ακριβή εικόνα των ημερομισθίων ασφάλισης που γίνονται κάθε μήνα, παίρνουν τις ανεπεξέργαστες εγγραφές της Διεύθυνσης Πληροφορικής, επειδή τους βολεύει για να δείξουν αυξημένο τον αριθμό των ασφαλισμένων.
♦ Χοντρές μαϊμουδιές
Υπάρχει ένα άλλο δεδομένο που καταδεικνύει την «ποιότητα» της αναλογιστικής «μελέτης» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Αφορά τα αποθεματικά του ΙΚΑ, που οι ίδιοι έχουν αναγορεύσει, όπως είδαμε, σε κρίσιμο ζήτημα για την κακοδαιμονία του Ιδρύματος. Με πόση ακρίβεια αποτυπώνουν την εικόνα; Στο δεύτερο κεφάλαιο της «μελέτης» του ΙΝΕ /ΓΣΕΕ περιγράφονται οι παραδοχές στις οποίες αυτή στηρίζεται. Βασική παραδοχή είναι το ύψος των αποθεματικών, που υπολογίζεται ως εξής:
Περιουσία ΙΚΑ 5,555 δισ. ευρώ
Μείον
Οφειλές προς το ΕΤΕΑΜ 2 δισ.
Λοιπές οφειλές 0,4 δισ.
Αποθεματικά ΙΚΑ 3,155 δισ.
Πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αυτός ο αριθμός; Πριν απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο υποβιβασμός των οφειλών του ΙΚΑ προς το ΕΤΕΑΜ (επικουρικό ταμείο), τον οποίο έχουμε καταγγείλει σε παλαιότερα φύλλα της «Κ», δεν ήταν τελικά πρωτοβουλία του ΔΣ του ΕΤΕΑΜ, με κυβερνητική εντολή, στην οποία συμφώνησαν ένας Πασκίτης και μια Δακίτισσα, που εκπροσωπούν τη ΓΣΕΕ στο ΔΣ του Ταμείου. Η συμφωνία είναι του ΔΣ της ΓΣΕΕ, όπως φαίνεται από την παραδοχή της «μελέτης».
Πόσο είναι, όμως, το χρέος του ΙΚΑ προς το ΕΤΕΑΜ; (Το χρέος προέρχεται από την παρακράτηση εκ μέρους του ΙΚΑ των ασφαλιστικών εισφορών που εισπράττονται και έπρεπε να αποδίδονται στο ΕΤΕΑΜ).
Σύμφωνα με παλαιότερη αναλογιστική μελέτη βρετανικού οίκου, το χρέος του ΙΚΑ προς το ΕΤΕΑΜ ανερχόταν στις 31/12/1996 σε 3,68 δισ. ευρώ (απ’ αυτά 1,25 δισ. ήταν το κεφάλαιο και 2,43 δισ. ήταν οι τόκοι για την περίοδο 1980-1996). Σύμφωνα με τον ισολογισμό του ΙΚΑ για το 2004, το κεφάλαιο που χρωστά το ΙΚΑ στο ΕΤΕΑΜ ανέρχεται σε 2,602 δισ. ευρώ. Οπως βλέπουμε, η «τραβηχτική» συνεχίζεται. Το ΙΚΑ εισπράττει εισφορές για λογαριασμό του ΕΤΕΑΜ αλλά δεν τις μεταβιβάζει. Κλείνει μ’ αυτές δικές του «τρύπες» και μεταφέρει την ελλειμματικότητα στο ΕΤΕΑΜ. Με βάση, λοιπόν, τα επίσημα στοιχεία, το ΙΚΑ οφείλει στο ΕΤΕΑΜ κεφάλαιο 2,6 δισ. ευρώ (βεβαιωμένο από το ίδιο το ΙΚΑ), συν τόκους 2,43 δισ. ευρώ μέχρι και το 1996, συν τους τόκους της περιόδου 1997-2004. Μιλάμε, δηλαδή, για τουλάχιστον 5,03 δισ. ευρώ, συν τους τόκους μιας οχταετίας. Μιλάμε για 31/12/2004, αλλά έκτοτε αυξήθηκαν περαιτέρω και το κεφάλαιο (ο ισολογισμός του 2005 μιλάει για αύξηση κατά επιπλέον 75 εκατ. ευρώ). Ας μείνουμε, όμως, στο 2004, που είναι η βάση για τη «μελέτη» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Αν από την περιουσία του ΙΚΑ αφαιρέσουμε μόνο τις οφειλές προς το ΕΤΕΑΜ, η περιουσία μηδενίζεται. Τα υποτιθέμενα αποθεματικά των 3,155 δισ. ευρώ έχουν μετατραπεί σε έλλειμμα.
Ομως, δεν είναι μόνο οι οφειλές προς το ΕΤΕΑΜ. Το ΙΚΑ εισπράττει ακόμη λεφτά για λογαριασμό του ΟΑΕΔ, του ΟΕΚ (Εργατική Κατοικία), του ΟΕΕ (Εργατική Εστία) και του Ειδικού Λογαριασμού Δώρου Οικοδόμων. Και έναντι αυτών των οργανισμών ακολουθείται η ίδια τακτική της «τραβηχτικής». Τα εισπραττόμενα ποσά δεν αποδίδονται, αλλά χρησιμοποιούνται για να κλείνουν «τρύπες» του ΙΚΑ. Ετσι, το χρέος μεγαλώνει συνεχώς. Σύμφωνα με τον ισολογισμό του ΙΚΑ για το 2004, το χρέος αυτό στο τέλος εκείνης της χρονιάς ήταν 2,5 δισ. ευρώ. Με το νόμο 3227/2004 το κράτος ανέλαβε να πληρώσει το 1,5 δισ. ευρώ, σε επτά ετήσιες δόσεις (όπως έχουμε πρόσφατα αποκαλύψει, ούτε μία δόση δεν έχει καταβληθεί, ούτε στον κρατικό προϋπολογισμό του 2008 έχει γίνει σχετική εγγραφή). Εμείς να αφαιρέσουμε το 1,5 δισ. ευρώ κι ας μην έχει δώσει ακόμα δεκάρα το κράτος. Μας μένει 1 δισ. ευρώ χρέος του ΙΚΑ προς ΟΑΕΔ κ.λπ. Συν 5,03 δισ. ευρώ χρέος προς ΕΤΕΑΜ, συν τόκοι μιας οχταετίας γι’ αυτό το χρέος, ξεπερνάμε κατά πολύ το ύψος της περιουσίας του ΙΚΑ στις 31.12.2004. Τη στιγμή εκείνη, το ΙΚΑ όχι μόνο δεν είχε αποθεματικά, αλλά αντίθετα χρωστούσε περισσότερα από την περιουσία του!
Συμπέρασμα: οι «μελετητές» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ ξεκίνησαν με μια καθαρά «μαϊμουδισμένη» παραδοχή για το αποθεματικό του ΙΚΑ. Ετσι, έφτιαξαν κι αυτοί μια μελέτη του κώλου. Αυτό αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στον ισολογισμό του ΙΚΑ για το 2005, αλλά και από τον προϋπολογισμό του 2007. Εχουμε όλα τα στοιχεία, αλλά δεν τα παραθέτουμε για να μη κουράζουμε με πολλούς αριθμούς. Δίνουμε κατευθείαν το συμπέρασμα: το Σεπτέμβρη του 2006 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία), οι οφειλές του ΙΚΑ προς το ΕΤΕΑΜ και τους οργανισμούς ξεπερνούν κατά 4 δισ. ευρώ την περιουσία του. Δηλαδή, το ΙΚΑ όχι μόνο δεν έχει αποθεματικά, αλλά χρωστάει κιόλας. Και χρωστάει πολλά.
Νομίζουμε ότι δε μένει καμιά αμφιβολία για το βρόμικο παιχνίδι που για μια φορά ακόμα παίζει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ενα παιχνίδι στηριγμένο στην απατεωνιά και στο ψέμα, που σέρνει την εργατική τάξη στα βαλτόνερα της ασφαλιστικής μπακαλικής, συσκοτίζοντας τη γνώση που αυτή πρέπει να έχει και εμποδίζοντάς την να κινηθεί στον ανοιχτό ορίζοντα της ταξικής πάλης. Το ΙΚΑ είναι κατακλεμμένο και καταχρεωμένο. Ομως γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, γι’ αυτό και δεν εγκλωβίζονται στην παγίδα της λογιστικής.