Ο ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟΣ, η ταξική συνεργασία, η λογική του μικρότερου κακού κυριάρχησαν για μια ακόμα φορά. Με τις ευλογίες του σωματείου, 42 εργάτες των Κλωστηρίων Πρεβέζης θα πάρουν το δρόμο της ανεργίας. Ως πρώτη δόση, γιατί η εργοδοσία δεν δεσμεύεται για τίποτα.
Οπως ανακοινώθηκε, η διεύθυνση της επιχείρησης επικοινώνησε με τον πρόεδρο του σωματείου και τον ενημέρωσε ότι έχει εγκριθεί επενδυτικό πρόγραμμα από τράπεζες, με την προϋπόθεση να μειωθεί το προσωπικό κατά 42 άτομα. Φυσικά, αυτές πλέον δεν λέγονται απολύσεις αλλά… οικοιοθελείς αποχωρήσεις. Ο πρόεδρος του σωματείου έσπευσε να συμφωνήσει και η (κατά κάποιο τρόπο) κατάληψη του εργοστάσιου σταμάτησε. Στην επόμενη τριμερή, πιθανόν στο γραφείο του Γιακουμάτου, για να υπάρξει και η σχετική πολιτική εκμετάλλευση, θα επικυρωθεί και τυπικά η συμφωνία και θα ανακοινωθεί η «επαναλειτουργία του εργοστασίου».
Οταν χάνουν τη δουλειά τους 42 εργάτες σε μια μικρή πόλη όπως η Πρέβεζα υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα για την τοπική κοινωνία. Υπάρχει, όμως, και ένα μέγιστο πρόβλημα για το σύνολο της εργατικής τάξης. Είναι το μήνυμα που στέλνεται. Ενα μήνυμα μη αντίστασης και υποταγής στις ορέξεις των καπιταλιστών. Ενα μήνυμα αναζήτησης του μικρότερου κακού και προσχώρησης στη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθείτω».
Ο εκβιασμός του Αργυρού πέρασε, γιατί βρέθηκε από τη μια μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία έτοιμη να συμμεριστεί την «αγωνία της επιχείρησης» και να αναζητήσει μια«κοινά αποδεκτή λύση» και από την άλλη ένα εργατικό κίνημα αδύναμο και ανίκανο (σ’ αυτή τη φάση) να ξεπεράσει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να κινηθεί με γνώμονα το δικό του ταξικό συμφέρον. Οι κύριες ευθύνες ανήκουν, φυσικά, στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που αφήνει τους εργάτες που απειλούνται με απόλυση απροστάτευτους, απο-μονωμένους, απελπισμένους, ώστε οι «συναινετικές» λύσεις να εμφανίζονται ως αναγκαίο κακό. Αυτό, όμως, πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένο. Καλές οι καταγγελίες, αλλά πρέπει ν’ αρχίσουν κινήσεις ξεπεράσματος αυτής της κατάστασης. Κινήσεις ανάληψης της ευθύνης από τους ίδιους τους εργάτες. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
