Το περίγραμμα των μέτρων που ανακοίνωσε ο Βενιζέλος την περασμένη Τρίτη, μετά από την τάχατες δραματική συνεδρίαση του υπουργικού συμβούλιου (λεπτομέρειες στη σελίδα 3), οδηγεί στο βάθεμα των δυο διαδικασιών που ξεκίνησαν με το Μνημόνιο: πρώτον, της διαδικασίας «κινεζοποίησης» του ελληνικού εργαζόμενου λαού και, δεύτερον, της εξασφάλισης των πόρων για την αποπληρωμή των τοκογλυφικών δανείων, παλιών και νέων, του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου. Ο Βενιζέλος δεν έδωσε τις λεπτομέρειες των μέτρων, αλλά… κοντός ψαλμός αλληλούια. Τις επόμενες εβδομάδες θ’ αρχίσει η υλοποίησή τους, είτε στο θεσμικό επίπεδο (για όποια χρειάζονται νομοθετικές ρυθμίσεις) είτε στο πρακτικό επίπεδο (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις).
Κλαδικές συλλογικές συμβάσεις τέλος. Οι καπιταλιστές θα μπορούν με διαδικασίες fast track να συνάπτουν Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις ή και Ατομικές Συμβάσεις, με το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζόμενων. Βέβαια, η πραγματικότητα στους χώρους δουλειάς είναι ήδη ζούγκλα, όπου βασιλεύει ο νόμος των αφεντικών. Ομως, οι καπιταλιστές δεν αρκούνται σ’ αυτό που έχουν επιβάλλει ατύπως. Θέλουν να το κατοχυρώσουν και θεσμικά, δίνοντας στη νίκη τους επί των εργαζόμενων χαρακτηριστικά στρατηγικής επικράτησης. Αλλωστε, όταν στο θεσμικό επίπεδο ρίχνουν τόσο χαμηλά τις εργασιακές σχέσεις, στο άτυπο επίπεδο θα μπορούν να τις ρίξουν ακόμη χαμηλότερα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα δεχτούν νέο, το πιο καθοριστικό, χτύπημα στις ήδη συρρικνωμένες αποδοχές τους, με το νέο ενιαίο μισθολόγιο, που θα περιλαμβάνει την κατάργηση άγνωστο πόσων και ποιων επιδομάτων. Η «προσωπική διαφορά», που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας πιο «λάιτ» εκδοχής του νέου μισθολόγιου για τους ήδη υπηρετούντες, δεν θα εφαρμοστεί, όπως ανακοίνωσε ο Βενιζέλος. Το πολύ να υπάρξει για κάποιους με τη μορφή «πριμ παραγωγικότητας»! Οι λεπτομέρειες θα καθοριστούν σε συνεργασία με την τρόικα.
Στο χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα, η περιβόητη «εργασιακή εφεδρεία» δεν θα περιορίζεται στους συγχωνευόμενους και καταργούμενους φορείς, αλλά θ’ αγκαλιάσει τους πάντες πλην των μόνιμων (η δική τους σειρά θα έρθει σε επόμενη φάση) και θα οδηγεί στην απόλυση. Οσοι γλιτώσουν την πρώτη φορά, θα ζουν με την απειλή της αξιολόγησης-εφεδρείας-απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους. «Στον ιδιωτικό τομέα, εάν μια επιχείρηση έχει πλεονάζον προσωπικό, σεβόμενη την εργατική νομοθεσία, οδηγεί το προσωπικό αυτό σε απόλυση και επεμβαίνει ο ΟΑΕΔ», δήλωσε κυνικά ο Βενιζέλος, τερματίζοντας ό,τι απέμεινε από το καθεστώς προστασίας του δικαιώματος στην εργασία στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και ποιος θα κάνει την «αξιολόγηση»; «Εξειδικευμένες εταιρείες αξιολόγησης του προσωπικού», τις οποίες θα προσλάβει το ΑΣΕΠ.
Τις επόμενες εβδομάδες θ’ ακολουθήσει ένα ακόμη μπαράζ συγχωνεύσεων και καταργήσεων φορέων. Είχαμε περιθώριο 9 μηνών, αλλά θα το κάνουμε άμεσα, δήλωσε ο Βενιζέλος. Αρα, ο αριθμός των εργαζόμενων που θα πάρουν την άγουσα για την εφεδρεία κι από εκεί για την ανεργία θα μεγαλώσει δραματικά.
Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι θα μετατραπούν σε «κρατικούς υπαλλήλους», χάνοντας την οργανική τους θέση. Θα μπορούν να τους μετακινούν από υπηρεσία σε υπηρεσία και από θέση σε θέση, χωρίς να τους ρωτάνε. Αυτό θα γίνει με συνταγματικό πραξικόπημα (βλέπε σελίδα 7). Θα τους αντιμετωπίζουν σαν εργαζόμενους σε συνεργεία καθαριότητας ιδιωτικής δουλεμπορικής εταιρίας. Στόχος τους, μετά και την παγίωση του 1:10 στις προλήψεις, είναι να ρίξουν πολύ χαμηλά την απασχόληση μόνιμου προσωπικού, αντικαθιστώντας το με εναλλασσόμενους συμβασιούχους μερικής απασχόλησης.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, στις οποίες η κυβέρνηση έδειχνε κάπως προσεχτική, μπροστά στο φόβο μελλοντικών ειδικών δικαστηρίων, θα γίνουν πλέον fast track, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι τιμές των μετοχών στα χρηματιστήρια έχουν καταβαραθρωθεί. «Και εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα με τις χρηματιστηριακές τιμές και αυτό λαμβάνεται υπόψη, γιατί υπάρχουν μηχανισμοί ενσωμάτωσης μελλοντικών υπεραξιών», δήλωσε ο Βενιζέλος, θεωρώντας ότι απευθύνεται σε ηλίθιους. Αν είναι έτσι, τότε γιατί πριν ένα μήνα έλεγε ότι δεν θα πουλήσουν επιχειρήσεις που οι τιμές τους στο χρηματιστήριο έχουν πέσει;
Αγαπημένη ατάκα του Βενιζέλου είναι το «βάλαμε πάτο στο βαρέλι»! Ούτε στο βαρέλι του χρέους μπήκε πάτος, πόσο μάλλον στο βαρέλι των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, που αδειάζει σαν να πετάχτηκε τρύπιο στη θάλασσα.
