«Καθοριστικές για τους αγώνες των εργαζομένων στις κατασκευές αλλά και του συνόλου της εργατικής τάξης είναι οι εκλογές που αρχίζουν αύριο στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας. Η ενίσχυση του “Πανοικοδομικού Ταξικού Ενωτικού Συνδυασμού” είναι βασική προϋπόθεση για τη μαχητική συσπείρωση του κλάδου, για να σημειωθούν νέα βήματα ποσοτικά και ποιοτικά στη δράση του συνδικάτου…».
Ετσι ξεκινούσε το θέμα του ο «Ριζοσπάστης» της 30.9.05. Προσέξτε τις λέξεις με τα έντονα γράμματα. Τόσος ντόρος, τόσος βερμπαλισμός για μια εκλογική διαδικασία. Ειδικά η πρώτη λέξη. Ακου καθοριστικές για τους αγώνες των εργαζομένων οι εκλογές. Η σχεδόν ανύπαρκτη συμμετοχή στις συνελεύσεις (στα παραρτήματα μετά βίας μαζεύονταν καμιά εκοσαριά άτομα, ενώ στην κεντρική συνέλευση δεν ξεπέρασαν τους 300, όταν στις εκλογές ψηφίζουν περισσότεροι από 15.000 οικοδόμοι!) δεν τους απασχολεί. Το ζήτημά τους είναι πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν. Γι’ αυτό τραβάνε τις εκλογές ένα μήνα.
Και γιατί τους νοιάζει πόσοι θα ψηφίσουν, ενώ αδιαφορούν πόσοι συμμετέχουν στη ζωή του συνδικάτου; Γιατί τα «κουκιά» στους οικοδόμους είναι όντως καθοριστικά για τη δύναμη του ΠΑΜΕ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και τη ΓΣΕΕ. Χώρια τα λεφτά που μαζεύονται για να πληρώνονται ημεραργίες στελεχών του ΠΑΜΕ και του κόμματος. Καταλάβατε γιατί είναι τόσο δραματικός ο τόνος του ρεπορτάζ και τόσο ηχηρές οι λέξεις; Εξίσου δραματική είναι και η κινητοποίηση. Ολος ο κομματικός μηχανισμός στις γειτονιές έχει υπαχθεί στα παραρτήματα του Συνδικάτου Οικοδόμων και δουλεύει για να προσελκύσει ψηφοφόρους στις εκλογές. Νυν υπέρ πάντων ο αγών…
