Η κυβέρνηση καταργεί υποτίθεται την πολιτική επιστράτευση απεργών. Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχέδιου που δόθηκε στη δημοσιότητα, όμως, διαβάζουμε: «Κατά το Σύνταγμα, η επίταξη υπηρεσιών δεν αποτελεί περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, αλλά περιορισμό της ελευθερίας της εργασίας, είτε σε περίοδο πολέμου, είτε για να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες από κάποια φυσική καταστροφή ή κάποια κρίση σχετικά με τη δημόσια υγεία».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι η επιστράτευση -όπως αναφέρει ο συνταγματολόγος Κατρούγκαλος- προβλέπεται από το Σύνταγμα και επομένως κάθε κυβέρνηση μπορεί να τη χρησιμοποιήσει, για συγκεκριμένους λόγους. Η αναφορά σε «κρίση σχετικά με τη δημόσια υγεία» αφήνει όλες τις δυνατότητες ανοιχτές. Μια κυβέρνηση μπορεί να επικαλεστεί τέτοιους λόγους, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Οταν απεργούν οι σκουπιδιάρηδες, μπορεί να επικαλεστεί κίνδυνο από λοιμώδη νοσήματα. Οταν απεργούν οι ναυτεργάτες, κίνδυνο αλλοίωσης ευπαθών προϊόντων. Για τους ΔΕΗτζήδες κίνδυνο από τις διακοπές του ρεύματος. Ακόμη και για τους εργαζόμενους στο Μετρό κάτι μπορεί να βρει που να το συσχετίσει με τη δημόσια υγεία. Για τους εκπαιδευτικούς δεν το συζητάμε, η σύνδεση γίνεται πιο εύκολα.
Επομένως, όλα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι αποκλείεται να επιδείξει τέτοια πολιτική βούληση μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Ο τρόπος με τον οποίο εκδίδει τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τις οποίες κατήγγελνε ως αντιπολίτευση, δεν επιτρέπει τέτοιες αφέλειες. Αν βρεθεί στριμωγμένη από μια απεργία, δε θα διστάσει να προχωρήσει σε πολιτική επιστράτευση, επικαλούμενη το Σύνταγμα. Επομένως, αυτό που κάνει τώρα είναι σκέτη προπαγάνδα, σε μια περίοδο που δεν υπάρχει απεργιακός αναβρασμός και την παίρνει να κάνει επίδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας. Τα ίδια έλεγε παλιότερα και για το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά δε δίστασε να στείλει τα ΜΑΤ να μπουκάρουν στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ (πράγμα που δεν είχε κάνει σε αντίστοιχη κατάληψη το 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή).
