Ο Μαγγίνας «αναλώθηκε» στη φάση προετοιμασίας του Ασφαλιστικού, στη Φάνη ανατέθηκε να φτιάξει το κλίμα με δημόσιες σχέσεις με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η Ζαχοπουλειάδα άρχισε να ξεφουσκώνει και όπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει στην τελική φάση του Ασφαλιστικού. Την ερχόμενη Παρασκευή (15 Φλεβάρη) ο Καραμανλής θα παρουσιάσει τις κυβερνητικές δηλώσεις στη Βουλή, σε μια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση μεταξύ των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και περί τα τέλη Φλεβάρη μάλλον θα έχουμε νομοσχέδιο. «Δε μπορεί να καθυστερήσει πάρα πολύ. Εχει ήδη το μεγαλύτερο μέρος του διαλόγου διεξαχθεί», δήλωσε την Τρίτη στο press room ο Ρουσόπουλος.
Από τις συναντήσεις της Πετραλιά με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και τα όσα αναγκάστηκε να πει, φαίνεται πως δεν υπάρχει διαφοροποίηση από το «σχέδιο Μαγγίνα». Αλλωστε, δεν ήταν ο Μαγγίνας εμπνευστής των αλλαγών, αλλά ο Αλογοσκούφης, που μέχρι την επιτυχημένη απεργία του περασμένου Δεκέμβρη έβγαινε μπροστά, ενώ έκτοτε εξαφανίστηκε και αφήνει τους υφυπουργούς του (τέτοιος ήταν ο Τσιτουρίδης, τέτοιος ο Μαγγίνας, τέτοια και η Πετραλιά) να υφίστανται το πολιτικό κόστος. Η μόνη αλλαγή ενδέχεται να είναι η μη συγχώνευση του Ταμείου των δημοσιογράφων στο κυοφορούμενο Ταμείο Επιστημόνων (το 10% από το αγγελιόσημο, όμως, θα πηγαίνει στον «κοινό κουμπαρά»). Το ακριβές σχέδιο, βέβαια, δεν το γνωρίζουμε, γνωρίζουμε όμως τις βασικές κατευθύνσεις.
Βασικός άξονας (και) της νέας ανατροπής είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας. Τα γενικά όρια τύποις θα παραμείνουν στα 65, όμως τα 2 χρόνια «εθελοντικής» παραμονής στην εργασία, με δέλεαρ μια μικρή προσαύξηση στη σύνταξη, θα γίνουν 3. Εχουμε γράψει και άλλη φορά πως στην πράξη το «εθελοντικό» θα γίνει -με την πάροδο του χρόνου- υποχρεωτικό, μέσω του παραπέρα ευτελισμού της σύνταξης, γεγονός που θα αναγκάζει μεγάλη μερίδα εργαζόμενων να παραμένουν στη δουλειά και μετά τα 65, μπας και πάρουν κάνα φράγκο παραπάνω στη σύνταξη.
Το μπαράζ, όμως, θα αφορά όλα τα όρια ηλικίας που είναι κάτω από τα 60-65, με στόχο να αυξηθεί ο μέσος όρος εξόδου στη σύνταξη. Στόχος τους είναι να μην υπάρχει συνταξιούχος κάτω από τα 60, ακόμα και μετά από 35 χρόνια εργασίας. Σκοπεύουν ακόμα να αυξήσουν το ποσοστό μείωσης της σύνταξης για κάθε έτος «πρόωρης» συνταξιοδότησης (λόγος γίνεται για 6% ετησίως). Και βέβαια, το μεγάλο χτύπημα θα γίνει στις μητέρες με ανήλικο παιδί, όπως κατ’ επανάληψη έχει δηλωθεί, ανοιχτά ή καλυμμένα, από αρμόδια κυβερνητικά στελέχη.
Ο επόμενος βασικός άξονας αυτής της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης είναι οι συγχωνεύσεις-ενοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων. Η δημόσια συζήτηση έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά σχεδόν στο λεγόμενο Ταμείο Επιστημόνων και στους κλάδους που θα ενταχθούν σ’ αυτό (μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι και μάλλον όχι δημοσιογράφοι). Ομως, δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα Ταμεία που θα πληγούν. Θα πληγούν και Ταμεία μισθωτών, αφού στόχος της κυβέρνησης είναι να εντάξει στο ΙΚΑ όχι μόνο το ΤΑΠ-ΟΤΕ (εργαζόμενοι σε ΟΤΕ-ΟΣΕ-ΕΛΤΑ) και τα Ταμεία των τραπεζών, αλλά και ο ΟΑΠ-ΔΕΗ, που είχε εξαιρεθεί από το νόμο Ρέππα. Λόγος γίνεται ακόμα και για το ΝΑΤ που το έχουν χρεοκοπήσει οι εφοπλιστές.
Ο στόχος των ενοποιήσεων είναι ξεκάθαρος. Να συμπιεστούν οι συνταξιοδοτικές και λοιπές παροχές στα άθλια επίπεδα του ΙΚΑ. Αυτό, βέβαια, δεν θα γίνει αμέσως (για ξεκάρφωμα), αλλά δεν θ’ αργήσει και πολύ. Τα παραμύθια που ακούγονται συνέχεια από κυβερνητικά χείλη (τα επαναλαμβάνει σαν χαλασμένη λατέρνα και η Πετραλιά), ότι οι συγχωνεύσεις θα γίνουν για λειτουργικούς λόγους και πως κάθε Ταμείο θα αποτελεί ξεχωριστό κλάδο μέσα στο ενιαίο Υπερταμείο, με δικό του ισολογισμό και δικό του κανονισμό παροχών, έχουν ήδη διαψευστεί από τη ζωή. Δείτε τι έχει γίνει με το ΤΕΑΜ, που ήταν διακριτό επικουρικό ταμείο του ΙΚΑ. Οσο το ΤΕΑΜ δημιουργούσε αποθεματικά (ε-πειδή είχε ασφαλισμένους, αλλά όχι συνταξιούχους), οι κυβερνήσεις τα έπαιρναν και χρηματοδοτούσαν τα ελλείμματα του κλάδου σύνταξης του ΙΚΑ. Σύμφωνα με υπολογισμούς που έκανε βρετανικός οίκος τον οποίο έφεραν για να μελετήσει την κατάσταση του ΤΕΑΜ, το χρέος του ΙΚΑ έφτανε τα 5,5 δισ. ευρώ. Ξέρετε τι χρέος αναγνώρισαν; Μόνο 2 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα πήγαν «υπέρ κράτους». Γιατί το κράτος δεν τηρούσε τις δικές του υποχρεώσεις και ανάγκαζε το ΙΚΑ να βάζει χέρι στα λεφτά του ΤΕΑΜ. Το ίδιο έγινε και με τις εισφορές υπέρ ΟΑΕΔ, ΟΕΚ και ΟΕΕ (Εργατική Εστία), που εισπράττει το ΙΚΑ. Αντί να αποδίδονται τα εισπραττόμενα από το ΙΚΑ στους Οργανισμούς αυτούς, οι κυβερνήσεις διέταζαν να τα κρατάει το ΙΚΑ για να καλύπτει τις ανάγκες του και να μην είναι υποχρεωμένο το κράτος να εκπληρώνει τις δικές του υποχρεώσεις (μιλάμε για τις νόμιμες υποχρεώσεις και όχι για τίποτε έκτακτες επιχορηγήσεις).
Το ίδιο, λοιπόν, θα γίνει και στο πλαίσιο του ενιαίου Υπερταμείου (ΕΤΑΜ). Ακόμα και αν τηρούνται ανεξάρτητοι λογαριασμοί για καθένα από τα συγχωνευθέντα Ταμεία, οι εισφορές θα μπαίνουν στο λογιστήριο ενός Ταμείου. Θα βάζουν, λοιπόν, χέρι σ’ αυτές και θα καλύπτουν τα ελλείμματα των ελλειμματικών κλάδων. Και όταν το έλλειμμα γίνει καθολικό, θα έρθει η ώρα μιας νέας αντιασφαλιστικής ανατροπής. Οπως ακριβώς γίνεται μέχρι τώρα.
Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η δημιουργία ενός νέου ΛΑΦΚΑ, με τη συγκέντρωση του 10% των κοινωνικών πόρων σ’ ένα κοινό λογαριασμό, από τον οποίο θα χρηματοδοτούνται κάποια ελλείμματα. Ετσι, ολόκληρο το σύστημα θα ομογενοποιείται και θα οδηγείται προς έναν κοινό παρονομαστή. Οι μόνοι που δεν πρέπει να πληρώσουν είναι οι καπιταλιστές και το κράτος τους. Θα στραγγίσουν κάθε ικμάδα του ασφαλιστικού συστήματος κι όταν δεν θα απομένει τίποτα πια για να στραγγίσουν, θα επιδράμουν και πάλι κατά των ασφαλιστικών παροχών (συντάξεις, περίθαλψη, όρια ηλικίας κ.λπ.). Για τον ίδιο λόγο, άλλωστε, προωθούν και την ενοποίηση των κλάδων υγείας και σχεδιάζουν την «κάρτα περίθαλψης», που θα επιτρέπει μόνο ένα πλαφόν δαπανών ιατρικής, νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περίθαλψης (πέρα απ’ αυτό, ο ασφαλισμένος θα πρέπει να πληρώνει από την τσέπη του).
Το μόνο που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι αν με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα προωθηθεί και η δημιουργία ασφαλιστικού ταμείου για τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Το βέβαιο είναι ότι θα το κάνουν, επικαλούμενοι και τη γνωστή παραπομπή στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Τι σόι Ταμείο θα είναι αυτό; Ποια τα αποθεματικά του; Πώς μπορούν να υπολογιστούν αποθεματικά όταν επί τόσες δεκαετίες οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν «ασφάλιση στον εργοδότη»; Εχοντας υπόψη και ένα non paper που είχε βγάλει παλιότερα ο Σκανδαλίδης, που προσπάθησε ανεπιτυχώς να προωθήσει τη δημιουργία Ταμείου στο δημόσιο, είμαστε βέβαιοι ότι θα δημιουργηθεί τάχιστα ένα τόσο ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο, που θα εμφανίζει τις ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων ως… δίκαιη λύση. Θα πάθουν και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ό,τι έπαθαν οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Επί δκαετίες καταλήστευαν τα αποθεματικά του Ταμείου κι όταν εμφανίστηκαν τα ελλείμματα άρχισαν να πετσοκόβουν τις ασφαλιστικές παροχές, μη διστάζοντας να πετσοκόψουν κι αυτή ακόμα την άθλια κατώτερη σύνταξη.
Δεν χρειάζεται να πούμε πως το σύνολο των εργαζόμενων πρέπει να πει «όχι» στη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση και να δώσει τη μάχη ενιαία, χωρίς διασπάσεις και συντεχνιακές αναδιπλώσεις. Ομως, αυτή η μάχη δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει εκεί. Πρέπει να θέσει επί τάπητος το Ασφαλιστικό συνολικά, απαιτώντας λύσεις ταξικές.