Αν καταγράψει κανένας τους νεκρούς εργάτες στο βιομηχανικό κάτεργο της ΛΑΡΚΟ, από τότε που αυτή ήταν ναυαρχίδα του ομίλου Μποδοσάκη (η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη) μέχρι σήμερα, θα φτιάξει έναν τεράστιο κατάλογο (72 νεκροί), μπροστά στον οποίο πολλοί θα τρίβουν τα μάτια τους. Γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν χάψει το παραμύθι των προνομιούχων και… κρατικοδίαιτων εργατών.
Ο προηγούμενος νεκρός εργάτης στο εργοστάσιο της Λάρυμνας υπήρξε μόλις στις 11 του περασμένου Ιούλη. Ακούστηκαν και τότε εκφράσεις θλίψης και υποσχέσεις ότι «τα αίτια του ατυχήματος θα διερευνηθούν και θα ληφθούν τα αναγκαία μέτρα». Φυσικά, δεν έγινε τίποτα.
Εδώ και πολλά χρόνια η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί «στο κόκκινο». Υπάρχει μια πορεία συνεχούς απαξίωσής της, καθώς οι τράπεζες (η Εθνική κατά πρώτο λόγο) αναζητούν τρόπο να την πουλήσουν. Η εταιρία καταγράφει κέρδη, τα οποία όμως εμφανίζονται ως ζημίες, επειδή πρέπει να αποπληρωθούν τα δάνεια που άφησε ο Μποδοσάκης.
Οι διοικήσεις της εταιρίας, εκμεταλλευόμενες την κρίση, έχουν μετατρέψει το εργοστάσιο σε κάτεργο, στο όνομα της πραγματοποίησης «οικονομιών κλίμακας» και της εξασφάλισης της «βιωσιμότητας». Εντατικοποίηση της δουλειάς, λειψό προσωπικό σε κρίσιμα πόστα σε κάθε βάρδια (η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα 365 μέρες το χρόνο), έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών μέτρων προστασίας των εργατών, ασυντήρητος και κακοσυντηρημένος εξοπλισμός, πλήρης αδιαφορία για την ασφάλεια και την υγεία των εργατών χαρακτηρίζουν τη λειτουργία αυτής της μεγάλης επιχείρησης που παράγει ένα υπερπολύτιμο εμπόρευμα. Ετσι, τα «ατυχήματα» είναι συχνά. Μόνο που δε γίνονται γνωστά, επειδή δεν είναι θανατηφόρα.
Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ θα πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να πάψουν να υποκύπτουν στον εκβιασμό του «λουκέτου» και να βάλουν στο κέντρο την υπεράσπιση των ζωών τους.
ΥΓ. Οι αλήτες της ΓΣΕΕ το βιολί τους ακόμα και μπροστά στη δολοφονία εργατών. Για «εργατικό δυστύχημα» έκαναν λόγο στην ανακοίνωση που εξέδωσαν. Το πιο «σκληρό» που έγραψαν ήταν ότι «τα ερωτήματα για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στο εργοστάσιο παραμένουν πολλά και αναπάντητα». Απλώς ερωτήματα!