Ο Μιχαλολιάκος, εκτός από Αρχηγός (φίρερ) της ΧΑ, έχει και το… Θείο Χάρισμα! Σύμφωνα με τον ίδιο, ιδεολογία χωρίς δράση είναι διανοητικό κατασκεύασμα. Σωστά διαβάζετε. Αυτά γράφει ο φίρερ της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής στη 2η έκδοση του βιβλίου του με τίτλο «Μία μεγάλη Ελλάδα σε μία Ελεύθερη Ευρώπη», που εκδόθηκε προς το τέλος του 1999. Για να μη φανεί ότι γράφει μόνο για τον εαυτό του, χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό, όμως ουσιαστικά αναφέρεται μόνο στο πρόσωπό του. Ιδού απόσπασμα από το πόνημά του:
«Ομως γνωρίσαμε μέσα από τον αγώνα και την πολιτική δράση και κάποιους ξεχωριστούς. Ανδρες με σιδερένια θέληση και ανάμεσά τους και αυτούς που είναι προορισμένοι με μια ακόμη πιο σπουδαία επιλογή της μοίρας: Να είναι αυτοί, που διαθέτουν και την ΘΕΛΗΣΗ και την ΓΝΩΣΗ, να είναι οι τελευταίοι Πιστοί μιας Αιώνια Ιδέας… Οι Ανθρωποι, που έχουν το Θείο Χάρισμα, να έχουν και γνώση και θέληση είναι αυτοί που στους ώμους τους πέφτει βαρύ το φορτίο του Χρέους. Αυτοί είναι οι Εκλεκτοί της Μοίρας…» (η έμφαση δική μας).
Οι άνθρωποι που έχουν το Θείο Χάρισμα είναι ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός Μιχαλολιάκος, ο οποίος –σύμφωνα με την ΑΡΧΗ του ΑΡΧΗΓΟΥ, όπως περιγράφεται στο Καταστατικό της ΧΑ του 1987- είναι:
«Η ενσάρκωση της ίδιας της ιστορικής συνείδησης της Λαϊκής Κοινότητας, ο αξιότερος όλων των αγωνιστών της που με την ενορατική διαύγεια, το πνεύμα θυσίας και το αίσθημα ευθύνης που τον διέπουν αναλαμβάνει να την οδηγήσει στο πολιτιστικό της πεπρωμένο. Είναι ο εκλεκτός ταγός που αναδεικνύεται και καταξιώνεται στην πρωτοπορεία του αγώνα, ο παράκλητος, που ενσαρκώνει την μυστική φωνή του αίματος…».
Μπορεί κάποιος πονηρός χρυσαυγίτης να επιχειρήσει να μας διαψεύσει, με το επιχείρημα ότι ο Αρχηγός Μιχαλολιάκος έχει και Θείο Χάρισμα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι εθνικοσοσιαλιστής. Ισως μας υπενθυμίσει τη δήλωση του Αρχηγού, ότι από το 2ο συνέδριό της η ΧΑ είναι ένα Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Τους διαψεύδει ο ίδιος ο Αρχηγός Μιχαλολιάκος, ο οποίος τόσο στην πρώτη (σελίδα 36) όσο και στη δεύτερη (σελίδα 46) έκδοση του βιβλίου του προβάλλει ως ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής. Γράφει:
«Η Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου, χωρίς να έχει ευθύνη γι΄ αυτό, η ευθύνη ανήκει στην Ιταλία, ήταν από την πλευρά των συμμάχων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να προβληματισθούμε εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός και η Νέα Ευρώπη των WAFFEN SS ήταν ένα Μήνυμα φωτεινό σε μια σκοτεινή εποχή, που πιστεύω πως ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να είχε δεχθεί… Πέρα όμως από την ατυχή ιστορική περίσταση στην οποία βρέθηκε η Πατρίδα μας πρέπει να πούμε πως οι δικές μας Ιδέες είναι περισσότερο κοντά στις θέσεις και την φιλοσοφία των “νικημένων“ παρά κοντά στην κοινοβουλευτική δημοκρατία…» (η έμφαση δική μας).
Σε όλη τη δεκαετία του 1990, λοιπόν, ο φίρερ Μιχαλολιάκος διακηρύσσει κυνικά ότι η ιδεολογία τους είναι ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός και εκφράζει τη θλίψη του που ο ελληνικός λαός δεν αποδέχτηκε αυτή την ιδεολογία στη διάρκεια της ναζιφασιστικής κατοχής.
Ο Χ. Παππάς, πολύ στενός συνεργάτης του φίρερ Μιχαλολιάκου, στον «Εσωτερικό Κώδικα» που βρέθηκε στο σπίτι του στα Γιάννενα, αναγορεύει σε θεμέλιο για την πολιτική δουλιά την μονογραφία του Αρχηγού «Για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια Ελεύθερη Ευρώπη». Και όχι μόνο για τη δεκαετία του 1990. Αν σκεφτούμε ότι η «μονογραφία του Αρχηγού» κυκλοφόρησε λίγο πριν από το 2ο συνέδριο της ΧΑ, μπορούμε βάσιμα να υποστηρίξουμε ότι και η «μονογραφία» του Παππά γράφτηκε μέσα στο 1992, πιθανόν μετά το 2ο συνέδριο της ΧΑ.
Στο κείμενό του ο Παππάς δηλώνει ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι η κοσμοθεωρία της ΧΑ, αναγορεύει το βιβλίο του φίρερ σε θεμέλιο για την πολιτική δουλιά των χρυσαυγιτών, αντιγράφει το καταστατικό του 1987 (που είναι γνήσιο καταστατικό της ΧΑ) και αναγορεύει τον Αρχηγό στον μόνο άνθρωπο της ΧΑ που μπορεί «να αναθεωρήσει θεμελιώδεις πολιτικές παραδοχές (π.χ. αν θα κινηθούμε σε νόμιμο ή παράνομο αγώνα)».
Είπε ψέματα, λοιπόν, στην απολογία του στο δικαστήριο ο Μιχαλολιάκος, όταν ισχυρίστηκε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι εθνικοσοσιαλιστικό μόρφωμα, αλλά από το 2ο συνέδριό της, τον Απρίλη του 1992, είναι Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα.
Ο έχων Θείο Χάρισμα φίρερ συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί να πείσει το δικαστήριο, ότι η κοσμοθεωρία του δεν είναι ο εθνικοσοσιαλισμός. Γι’ αυτό, άρχισε να εστιάζει την υπερασπιστική του γραμμή στο ότι η ιδεολογία στη χώρα μας δεν δικάζεται, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο εθνικοσοσιαλισμός δε συνδέεται, δεν είναι κίνητρο στη δράση της ΧΑ.
Ασχετα με τους ισχυρισμούς του φιρερίσκου και χάριν της ιστορικής αλήθειας, πρέπει να πούμε ότι είναι ψέμα πως στην Ελλάδα δε διώχτηκε ποτέ η ιδεολογία. Θυμίζουμε τον Αναγκαστικό Νόμο 509 του Δεκέμβρη του 1947, ο οποίος στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 2 προέβλεπε: «Οστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπή του Πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν τιμωρείται…».
Εχει αποδειχτεί ιστορικά και επιβεβαιώθηκε από τη δράση των νεοναζιστών της ΧΑ, ότι ο εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι μια αφηρημένη ιδεολογία, αλλά μια ιδεολογία που υποχρεώνει τους ένθερμους υποστηρικτές της να πραγματώνουν τους σκοπούς της με διαρκή εγκληματική δράση ενάντια σε όσους θεωρούνται εχθροί της ΦΥΛΗΣ.
Ο ίδιος ο φιρερίσκος Μιχαλολιάκος στο πόνημά του «Μία Μεγάλη Ελλάδα σε μία Ελεύθερη Ευρώπη», και στις τρεις εκδόσεις (1992, 1999 και 2012) που έχουμε στα χέρια μας (μεταξύ 1999 και 2012 κυκλοφόρησε μια ακόμα, η τρίτη, έκδοση) διακηρύσσει ότι δεν έχει ιδεολογία εκείνος που την αντίληψή του δεν την μετατρέπει σε πράξη και έργο. Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα:
1η έκδοση, 1992: «Εχει δε κατά την άποψή μου Ιδέες, που τις Ιδέες του αυτές τις υπερασπίζεται με απόφαση και Πίστη. Δεν έχει καμία ιδεολογία εκείνος που την αντίληψή του δεν την μετατρέπει σε πράξη και έργο» (σελίδα 8). «Με λίγα απλά και ξεκάθαρα λόγια θα ήθελα τώρα να συνοψίσω ότι μέχρι τώρα αναφέρθηκε σαν Ιδεολογία και Πίστη μας… – Ιδέες χωρίς Πίστη είναι λόγος κενός χωρίς ουσία και περιεχόμενο. – Πιστεύω σε Ιδέες σημαίνει μάχομαι γι’ αυτές με συνέπεια, χωρίς να υπολογίζω το τίμημα» (σελίδα 21).
4η έκδοση 2012: «Ιδεολογία χωρίς Βούληση και Δράση είναι ένα αρρωστημένο και μουχλιασμένο διανοητικό κατασκεύασμα χωρίς καμία ουσία, ένα άχρηστο σκουπίδι της ιστορίας» (σελίδα 17). «Ιδέες χωρίς Πίστη είναι λόγος κενός χωρίς ουσία και περιεχόμενο. Πιστεύω σε Ιδέες σημαίνει μάχομαι γι΄ αυτές με συνέπεια, χωρίς να υπολογίζω το τίμημα» (σελίδα 32).
Το 2012, λοιπόν, ο φιρερίσκος συνεχίζει να δηλώνει με θράσος ότι θα μάχεται για τις ιδέες του με συνέπεια και χωρίς να υπολογίζει το τίμημα. Τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες του, εννοείται, και όχι γενικά και αόριστα τις εθνικιστικές ιδέες. Ομολογεί έτσι, ότι σκοπός της εγκληματικής δράσης της συμμορίας του ήταν η επικράτηση του εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα. Επομένως, κίνητρο στη δράση της ΧΑ ήταν ο γερμανικός εθνικοσοσιαλιασμός, που σύμφωνα με τον φίρερ ήταν ένα φωτεινό μήνυμα στην ανθρωπότητα!
Μετά από ένα χρόνο, βέβαια, στις 2 Οκτώβρη του 2013, το θρασίμι του εθνικοσοσιαλισμού, για να σώσει το τομάρι του και χτίζοντας το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας μετά την πράξη, εμφανίστηκε στους ανακριτές και απολογούμενος αρνήθηκε τα πάντα και καταδίκασε τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται!
Εχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στη χρυσαυγίτικη κουτοπονηριά να απαλείψουν από το δημόσιο λόγο τους τις αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό, προκειμένου να ψαρέψουν ψήφους στα θολά νερά. Ομως, όλα αυτά τα θρασίμια, που παρίσταναν τους παλικαράδες με τις πλάτες των διωκτικών μηχανισμών, εξακολουθούσαν να είναι εθνικοσοσιαλιστές, ναζιστές, και ήξεραν πολύ καλά για ποιο λόγο έπρεπε να τροποποιήσουν το δημόσιο λόγο τους. Σε άρθρο που γράφτηκε στις 6 Απρίλη του 2006 στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» και υπάρχει στο Αναγνωστέο Εγγραφο 42, το οποίο διαβάστηκε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης των Αναγνωστέων Εγγράφων στη δίκη, εξηγούσαν: «Παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος Εθνικοσοσιαλισμός. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες» (η έμφαση δική μας).
Ο φιρερίσκος και όλοι οι υπόλοιποι αμετανόητοι χρυσαυγίτες, κατά τις απολογίες τους ισχυρίστηκαν ότι η ΧΑ είναι ένα σοβαρό και νόμιμο κοινοβουλευτικό κόμμα. Και αυτό το ψέμα διαψεύδεται από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο, με όσα γράφει το 2012 στην 4η έκδοση του πονήματός του, του ευαγγέλιου της ΧΑ: «Ας Αντισταθούμε, πρέπει να αντισταθούμε, έχουμε καθήκον να αντισταθούμε και ο Αγώνας πρέπει πρώτα απ’ όλα να πάρει σάρκα και οστά στα πεζοδρόμια, σε πόλεις και σε χωριά, σε εργοστάσια και σε στρατώνες, στα σχολεία και τους αγρούς, παντού όπου υπάρχουν επαναστάτες…» (η έμφαση δική μας).
Στα πεζοδρόμια, ακόμα και στους στρατώνες θα αναπτύσσεται «ο Αγώνας» (το κεφαλαία άλφα παραπέμπει, ασφαλώς, στο ομώνυμο έργο του Χίτλερ) των χρυσαυγιτών και όχι στο Κοινοβούλιο. Ο φίρερ αποφεύγει, βέβαια, να διευκρινίσει τι μορφή θα πάρει ο αγώνες στους στρατώνες, αλλά δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι ονειρεύεται κάποιο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα (υπήρξε, άλλωστε, ακραιφνής οπαδός της χούντας και λάτρης του Παπαδόπουλου).
Το ότι είναι φανατικός εθνικοσοσιαλιστής και ρατσιστής λάτρης της «αρίας φυλής» φαίνεται όταν γράφει στην πρώτη έκδοση του πονήματός του (σελίδα 17): «Στην κορυφή της Ιεραρχίας του Εθνικού Κράτους πρέπει να βρίσκονται οι Αριστοι και όχι απλά οι αρεστοί. Αριστος σημαίνει πρώτα απ΄ όλα “καθαρό αίμα“…»!
Στην 4η έκδοση ο φιρερίσκος αναγκάστηκε να αυτολογοκριθεί, απαλείφοντας την αναφορά στο καθαρό αίμα. Γράφει στη σελίδα 26: «Αριστος σημαίνει ικανότητες και όχι “μέσα“ και χρήμα, πνεύμα θυσίας και προσφοράς, ανιδιοτέλεια, Ηθος και Πνεύμα, Χαρακτήρας, Πίστη και Θέληση». Αφησε, όμως, την αναφορά στο «εθνικό και φυλετικό περιεχόμενο» που πρέπει να έχουν όσοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, που υπήρχε και στις προηγούμενες εκδόσεις. Περιττεύει να πούμε ότι το «καθαρό αίμα» δε διαφέρει σε τίποτα από την «εθνική και φυλετική καθαρότητα».
Δυο λόγια τέλος για μια άλλη κωλοτούμπα του φιρερίσκου που από παγανιστής αναγκάστηκε να παριστάνει τον ντούρο εληνορθόδοξο χριστιανό. Ο όρκος της Χρυσής Αυγής, με ημερομηνία 30 Ιούνη του 1983, γραμμένος από τον Μιχαλολιάκο κσι τον Παππά (βρέθηκε στο σπίτι του δεύτερου και έχει το γραφικό του χαρακτήρα), καταλήγει ως εξής: «Μάρτυρες μου ας είναι οι θεοί, οι θεοί των Ελλήνων που μου έδωσαν την ευτυχία να γεννηθώ σ’ αυτήν την ιερή γη».
Το 1983, οι ντούροι εθνικοσοσιαλιστές δεν έλεγαν κουβέντα για τον χριστιανισμό. Στην 1η (1992) και στη 2η (1999) έκδοση του βιβλίου του ο Μιχαλολιάκος, που ως έχων το Θείο Χάρισμα μπορεί να αλλάζει τα πάντα κατά το δοκούν, ανακαλύπτει κοινά στοιχεία του χριστιανισμού με τον παγανισμό. Γράφει: «Βλέπουμε στην γλυκειά μορφή της Παναγίας-Στρατηγού την Παλλάδα-Αθηνά, βλέπουμε στην εορτή των Χριστουγέννων την ημέρα του Ανίκητου Ηλίου, στην ημέρα της Αναστάσεως, όχι το εβραϊκό Πάσχα, αλλά τα ανθεστήρια»! Στην 4η έκδοση (2012) απάλειψε όλες τις αναφορές του 1992 και του 1999 στον παγανισμό. Ηταν η περίοδος που οι παγανιστές χρυσαυγίτες έπρεπε να φορέσουν το ελληνορθόδοξο ράσο για να μαζέψουν ψηφαλάκια.
Ματαιοπονούν ο φιρερίσκος και οι συνήγοροι υπεράσπισής του που έξω από το δικαστήριο πασχίζουν να τον εμφανίσουν ως πολιτικά διωκόμενο, ενώ μέσα στο δικαστήριο αποκηρύσσει τα πάντα και αδειάζει όλους τους «συναγωνιστάς του», οι οποίοι πειθαρχούσαν τυφλά στις εντολές του. Ο Αρχηγός με το Θείο Χάρισμα, φανατικός ναζιστής, έκανε πράξη αυτό που διακήρυσσε: «Ιδεολογία χωρίς Βούληση και Δράση είναι ένα αρρωστημένο και μουχλιασμένο κατασκεύασμα, χωρίς καμία ουσία, ένα άχρηστο σκουπίδι της ιστορίας». Το έκανε πράξη εξαπολύοντας τα τάγματα εφόδου σε στοχευμένες δολοφονικές δράσεις, για την εκτέλεση των οποίων ο ίδιος έδινε την εντολή. Ο Σαχζάτ Λουκμάν και ο Παύλος Φύσσας έπεσαν νεκροί. Οι αιγύπτιοι ψαράδες και τα μέλη και στελέχη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ τη γλίτωσαν με σοβαρά τραύματα.
Γεράσιμος Λιόντος