O νέος είναι ωραίος (και χαμαιλέων)

Αποφασισμένος να αντικαστήσει στα πάντα τον δεξιό Μαριάνο Ραχόι, που αποπέμφθηκε ντροπια-σμένος από την ισπανική πολιτική σκηνή, δείχνει ο σοσιαλδημοκράτης Πέδρο Σάντσεθ. Ο Ραχόι είχε καταφέρει, αυτοπροσδενόμενος στον γερμανογαλλικό άξονα και ιδιαίτερα στο γερμανικό άκρο του, να συμμετέχει ως τέταρτος στο ηγετικό κουαρτέτο της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία), μολονότι η Ισπανία είναι απλώς μια πληθυσμιακά μεγάλη χώρα της ΕΕ, η οικονομική ισχύς της οποίας δεν ξεπερνά το μέσο επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης και επομένως δεν μπορεί να συγκριθεί με τις τρεις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές χώρες. Πρώτο μέλημα του Σάντσεθ, λοιπόν, είναι να πείσει Βερολίνο και Παρίσι ότι δεν πρόκειται να συμπεριφερθεί παρά ως… Ραχόι στη θέση του Ραχόι.
 
Κρίνοντας από την ατμόσφαιρα που υπήρξε στις διαδοχικές επισκέψεις του σε Παρίσι και Βερολίνο, σε πρώτη φάση πέτυχε. Αλλωστε, Μέρκελ και Μακρόν χρειάζονται τον Σάντσεθ ως αντίβαρο στους «παπατζήδες» της Ρώμης, που εξακολουθούν να θορυβούν, αν και κατέβασαν (σε επίπεδο «σίγασης») τους αντι-ΕΕ τόνους. Ο Σάντσεθ, αν και σοσιαλδημοκράτης που δημαγωγεί ακατάσχετα, ξεκίνησε με όρκους πίστης στην ΕΕ, της οποίας θέλει να είναι «αξιόπιστος εταίρος». Μια φράση της Μέρκελ (που είχε και Ελλάδα και -εμμέσως- Τσίπρα, το άλλο «καλό παιδί» της ευρωπαϊκής «Αριστεράς») έδειξε ότι ο Σάντσεθ έδωσε τις απαραίτητες εγγυήσεις στον γερμανικό ιμπεριαλισμό: «Η Ελλάδα δέχτηκε μεγάλη υποστήριξη και αν η κατάσταση στην Ισπανία επιδεινωθεί, τότε θα καταβάλω προσπάθεια να πάρει και η Ισπανία μεγαλύτερη υποστήριξη».
 
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Τσίπρα, που κάνει όλα τα χατίρια των ιμπεριαλιστών για να τον βοηθήσουν να παραμείνει στην εξουσία, ο Σάντσεθ προσπαθεί να τραβήξει την ίδια υποστήριξη, για να τη χρησιμοποιήσει για την ισχυροποίηση της θέσης του στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Αυτή τη στιγμή κυβερνά ως ευκαιριακός πρωθυπουργός μειοψηφίας. Θέλει να παρατείνει όσο μπορέσει τη θητεία του και να δημιουργήσει τους όρους να πάει σε εκλογές που θα τις κερδίσει. Η βοήθεια της Μέρκελ και του Μακρόν θεωρεί ότι θα είναι αποφασιστική για να πετύχει το στόχο του.
 
Οσο για τον Τσίπρα, αυτός θα τον βοηθήσει –όσο μπορεί- με τους Podemos, οι οποίοι μάλλον δε χρειάζονται πλέον ιδιαίτερο «σπρώξιμο», καθώς στηρίζουν ήδη κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση μειοψηφίας του Σάντσεθ και είχαν ζητήσει να συμμετάσχουν σ’ αυτήν, καθώς έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν σε ψήφους την ισπανική σοσιαλδημοκρατία. Παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία και ψευτοαριστερά γίνονται ένα ωραίο… ευρωπαϊκό χαρμάνι.