Οταν οι σιωναζιστές δολοφόνησαν εν ψυχρώ τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαΐλ Χανίγια, ισχυρίστηκαν, με το θράσος και τη γκεμπελίστικη νοοτροπία που τους διακρίνει, ότι τα τρία παιδιά του Χανίγια ήταν στελέχη της Αντίστασης και μετέβαιναν για να κάνουν «τρομοκρατική» ενέργεια στην κεντρική περιοχή της Λωρίδας της Γάζας.
Ο ισχυρισμός του σιωναζιστικού στρατού ήταν εξωφρενικός εξ ορισμού. Αν κάποιοι μαχητές μετέβαιναν για κάποια επιχείρηση, δε θα χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο για τη μετακίνησή τους, ούτε βέβαια θα κουβαλούσαν στο αυτοκίνητο και τα ανήλικα παιδιά τους. Υπήρξε διάψευση και από τους συγγενείς τους στον προσφυγικό καταυλισμό της παραλίας (Αλ-Σάτι). Πήγαιναν εκεί για να γιορτάσουν με τους συγγενείς τους το Εΐντ Αλ-Φιτρ, τη μεγάλη γιορτή των μουσουλμάνων στο κλείσιμο του Ραμαζανιού (αντίστοιχη του χριστιανικού και εβραϊκού πάσχα).
Τώρα, κυκλοφόρησε και φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει ότι τα παιδιά του Χανίγια και οι οικογένειές τους ήταν εκτοπισμένοι και ζούσαν μαζί με τους υπόλοιπους εκτοπισμένους του βορρά της Λωρίδας. Διέμεναν σε σχολεία, κοιμόντουσαν στρωματσάδα στο πάτωμα, έτρωγαν το ίδιο φτωχικό φαγητό που έτρωγαν και οι υπόλοιπες εκτοπισμένες οικογένειες. Κρύωναν όπως και οι υπόλοιποι Γαζάουϊ του βορρά, πεινούσαν όπως και οι υπόλοιποι.
Δεν ήταν καθόλου δύσκολο, λοιπόν, με τα κατασκοπευτικό ντρόουν να σκανάρουν σε 24ωρη βάση όλη τη Γάζα, να διαπιστώσουν ότι τα παιδιά του Χανίγια μετακινήθηκαν από το κέντρο εκτοπισμού όπου διέμεναν (ένα σχολείο) και κατευθύνθηκαν προς το Αλ-Σάτι, τον καταυλισμό όπου γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και εξακολουθούν να κατοικούν.
Παρά την τραγικότητά τους και το μεγάλο προσωπικό κόστος, τέτοια περιστατικά αυξάνουν το κύρος των στελεχών της Αντίστασης. Και αυτών που ζουν μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και αυτών που για πολιτικούς λόγους ζουν στο εξωτερικό. Οι οικογένειές τους ζουν μαζί με τον υπόλοιπο παλαιστινιακό λαό. Χωρίς προνόμια. Χωρίς καν ιδιαίτερη φύλαξη.
Γι’ αυτό και το προσωπικό κόστος που έχουν πληρώσει και εξακολουθούν να πληρώνουν τα στελέχη της Αντίστασης είναι μεγάλο. Προσπαθώντας να πετύχουν στελέχη της Αντίστασης, οι σιωναζιστές στοχοποιούν και δολοφονούν μέλη των οικογενειών τους. Γονείς, συζύγους, παιδιά, εγγόνια, αδελφές και αδελφούς τους. Στην περίπτωση της οικογένειας του Ισμαΐλ Χανίγια δεν είχαν καν τη δικαιολογία του λάθους. Ο ίδιος είναι εγκατεστημένος στο Κατάρ, οπότε ήξεραν ότι στοχοποιούσαν παιδιά και εγγόνια του, όχι τον ίδιο. Ηταν μια εν ψυχρώ δολοφονία με καθαρά εκδικητικά χαρακτηριστικά.
Οπως γράψαμε, ο Χανίγια έδωσε την απάντηση που θα έδινε κάθε ηγέτης απελευθερωτικού κινήματος. Επνιξε τον προσωπικό πόνο, κράτησε το θρήνο για τις στιγμές που θα ήταν μόνος και δήλωσε απλά πως είναι ένας ακόμα Παλαιστίνιος που του δολοφόνησαν παιδιά και εγγόνια. Σε πολιτικό επίπεδο έστειλε το μήνυμα πως δολοφονώντας παιδιά και εγγόνια, οι σιωναζιστές δε θα κάμψουν τη θέληση και τη διαπραγματευτική ικανότητα της Αντίστασης, που δεν καθορίζεται από τα προσωπικά δράματα των ηγετικών στελεχών της, αλλά από τους συσχετισμούς του πολέμου.
