Mέχρι πριν από καμιά δεκαπενταριά μέρες τα δυτικά ΜΜΕ λυσσομανούσαν ενάντια στην κινέζικη κυβέρνηση και την πολιτική zero covid με την οποία προσπαθούσε ν’ αντιμετωπίσει την πανδημία του SARS-CoV-2. Παρουσίαζαν το κινεζικό καθεστώς έτοιμο να καταρρεύσει από τις διαδηλώσεις, μολονότι ήταν προφανές ότι οι διαδηλώσεις ήταν λίγες και με συμμετοχή ασήμαντη για τα πληθυσμιακά δεδομένα της Κίνας (όταν διαδηλώνουν χίλιοι στην Κίνα είναι σαν να διαδηλώνει ένας στην Αθήνα). Παρουσίαζαν την ίδια την πολιτική zero covid ως αποτέλεσμα της δικτατορικής φύσης του κινέζικου καθεστώτος, εργαλειοποιώντας πολιτικά μια υγειονομική τακτική.
Τώρα, που η κινέζικη κυβέρνηση εγκατέλειψε την πολιτική zero covid, πάλι την καταγγέλλουν. Μολονότι τα υγειονομικά ινστιτούτα (όπως το ευρωπαϊκό ECDC) και οι διάφοροι καθηγητάδες στη Δύση υποστηρίζουν ότι δεν έρχεται κανένας κίνδυνος από την Κίνα, καθώς και εκεί επικρατούν οι ίδιες παραλλαγές του κοροναϊού που επικρατούν στη Δύση, υπάρχουν κυβερνήσεις που επέβαλαν ταξιδιωτικούς περιορισμούς στους Κινέζους. Μόνο στους Κινέζους, γεγονός που αποδεικνύει την υποκρισία και τη μετατροπή της διαχείρισης της πανδημίας σε ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ δυτικών κρατών και Κίνας.
Οταν βρισκόταν στο φόρτε της η επίθεση των Δυτικών ενάντια στην κυβέρνηση της Κίνας που εξακολουθούσε να εφαρμόζει λοκντάουν και πολιτική zero covid, ο γνωστός ερευνητής στις ΗΠΑ Γιώργος Παυλάκης, που προφανώς παρακολουθούσε τις εξελίξεις και είχε σχετική πληροφόρηση για την αλλαγή προσανατολισμού της κινέζικης κυβέρνησης, έγραψε την εξής ανάρτηση:
Αφήνουμε στην άκρη τις πολιτικές εκτιμήσεις του Γ. Παυλάκη και στεκόμαστε στο επιστημονικό μέρος: «ZeroCOVID ήταν η μόνη ανώδυνη λύση, αλλά την κάψαμε… Η Κίνα προσπάθησε σκληρά, απαράδεκτα σκληρά για πολλούς, και εξάλειψε, εξαφάνισε την επιδημία από την επικράτεια της… Αν όλοι έκαναν το ίδιο με την Κίνα το 2020 δεν θα είχαμε πρόβλημα σήμερα. Τότε ήταν σχετικά εύκολο».
Αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε από την πολιτική zero covid της Κίνας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ασίας και της Ωκεανίας. Οτι αν εφαρμοζόταν παντού αυστηρά αυτή η πολιτική, ο SARS-CoV-2 θα μπορούσε να εξαλειφθεί, όπως εξαλείφθηκε ο SARS-CoV-1 το 2003. Απλά, θα χρειάζονταν συντονισμένες κινήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Ας βγει κάποιος να πει ότι έχει άδικο ο Παυλάκης. Οι χώρες της Ανατολικής Ασίας και της Ωκεανίας κράτησαν τη διασπορά του ιού σε μηδενικά επίπεδα. Αρχισαν να εγκαταλείπουν αυτή την τακτική η μία μετά την άλλη, όταν διαπίστωσαν ότι η τακτική σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ήταν το «θα μάθουμε να ζούμε με τον ιό».
Προσοχή, όμως: ανεξάρτητα από την εγκατάλειψη της πολιτικής zero covid, οι χώρες που την εφάρμοσαν γλίτωσαν εκατομμύρια θανάτους (συνολικά). Γι’ αυτό και θα έπρεπε να το βουλώσουν αυτοί που λοιδορούν την πολιτική zero covid και μέμφονται τις κυβερνήσεις που την εφάρμοσαν. Αυτές οι κυβερνήσεις κατάφεραν να κρατήσουν χαμηλά τους θανάτους, ενώ στις άλλες χώρες η εγκληματική πολιτική της ανάπτυξης ανοσίας της αγέλης (και) μέσω νόσησης είδαμε πού οδήγησε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χώρα μας, που ενώ δεν επλήγη ιδιαίτερα από το πρώτο κύμα της πανδημίας, στη συνέχεια άνοιξε τα πάντα και κατήντησε πρωταθλήτρια στους θανάτους.
Η κινέζικη κυβέρνηση έμεινε τελευταία στο zero covid. Λίγο προτού εκπνεύσει το 2022 αποφάσισε να εγκαταλείψει αυτή την πολιτική. Δεν το έκανε λόγω πίεσης από τις διαδηλώσεις. Αυτές ήταν ελάχιστες και χαμηλότατης μαζικότητας (άλλο αν τις φούσκωνε η δυτική προπαγάνδα) και ένα αυταρχικό καθεστώς όπως το κινέζικο δε θα δίσταζε να τις καταστείλει. Οικονομικά μέτρησαν τα πράγματα οι ιθύνοντες της κινέζικης κεφαλαιοκρατίας και οδηγήθηκαν σε αλλαγή υγειονομικής στρατηγικής.
Είναι η Κίνα έτοιμη για την εγκατάλειψη της πολιτικής zero covid; Εχει υψηλό ποσοστό πλήρους εμβολιασμού, ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες που είναι πιο ευάλωτες; Είναι τα κινέζικα εμβόλια αποτελεσματικά; Εχει αντι-ιικά φάρμακα; Το κινέζικο καθεστώς δεν πρόκειται να πει την αλήθεια. Η λογική των πραγμάτων, όμως, μας λέει πως δεν μπορεί το κινέζικο κράτος να έχει θωρακίσει τον πληθυσμό. Η πολιτική zero covid δημιουργούσε ως τώρα το προστατευτικό κουκούλι για τον κινέζικο λαό. Τώρα που το προστατευτικό κουκούλι αφαιρείται, θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο κινέζικος λαός θα πληρώσει βαρύ τίμημα. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για σχεδόν ενάμισι δισεκατομμύριο πληθυσμό, για πόλεις με τεράστια συγκέντρωση κατοίκων σε πολεοδομικά συγκροτήματα καθ’ ύψος, για βιομηχανία με τεράστια συγκέντρωση εργατικού δυναμικού σε συνθήκες κάθε άλλο παρά συμβατές με την υγιεινή της εργασίας.
Θα δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, χωρίς να παρασυρόμαστε ούτε από τις ωραιοποιήσεις του κινέζικου καθεστώτος ούτε από την καταστροφολογία της Δύσης. Προς το παρόν αυτό που βλέπουμε είναι ένα ακόμη επεισόδιο ψυχρού πολέμου ανάμεσα στον κινέζικο ιμπεριαλισμό και τους ιμπεριαλισμούς της Δύσης, με όπλο τη διαχείριση της πανδημίας και τα αποτελέσματά της.