Eνα σύνθημα που τα λέει όλα με ελάχιστες λέξεις: «Οποιος είναι αλληλέγγυος με τα πτώματά μας αλλά όχι με τις ρουκέτες μας είναι υποκριτής και όχι ένας από εμάς – Μέχρι τη νίκη». Καρφιτσωμένο σε μια σκηνή στην Κατασκήνωση Αλληλεγγύης στη Γάζα, στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.
Οι αμερικανοί φοιτητές (τουλάχιστον κάποιοι/ες απ’ αυτούς) έβαλαν τα γυαλιά σε πολλούς αριστερούς στο δυτικό κόσμο, που καταγγέλλουν τις φρικαλεότητες του σιωναζιστικού στρατού στη Γάζα, αλλά δεν λένε λέξη για το έπος που γράφει καθημερινά η Παλαιστινιακή Αντίσταση. Κάνουν πως δεν βλέπουν αυτό το έπος για να μην αναγκαστούν να στηρίξουν τον ένοπλο αγώνα όλου του παλαιστινιακού πολιτικού φάσματος (πλην ελάχιστων Λακεδαιμονίων στη Ραμάλα), που έχει την ομόθυμη και ολόθερμη υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού.
Θα θυμίσουμε κάτι που γράψαμε προχτές. Πώς μπορεί η αμερικάνικη κυβέρνηση να κατηγορήσει για «ρεμπελιό», «αλητεία» και «τεμπελιά» τους φοιτητές του Κολούμπια και του Γέιλ; Πρόκειται για δύο από τα αρχαιότερα αμερικάνικα πανεπιστήμια, με αιώνες ζωής το καθένα. Είναι ιδιωτικά και απ’ αυτά έχουν αποφοιτήσει πολλοί αμερικανοί πρόεδροι, υπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές (χώρια τα εκατοντάδες Νόμπελ και άλλα βραβεία που έχουν πάρει ερευνητές τους). Τα πανεπιστήμια αυτά έχουν πανάκριβα δίδακτρα και η πλέμπα δεν μπορεί να περάσει ούτε απέξω. Οι φοιτητές που κινητοποιούνται είναι παιδιά αστικών στρωμάτων και ιδιαίτερα ευκατάστατων μεσαίων στρωμάτων που μπορούν να πληρώσουν τα πανάκριβα δίδακτρα (οι τράπεζες δε δανείζουν αν δεν έχεις «πρόσωπο»).
